Norsk Tentamen Skrivedag karakter?

[toshast]

Hei! Jeg hadde nettopp norsk tentamen.. eg sakprega og en skjønnlitterær.. Jeg poster nå den skjønnlitterære som jeg skrev på nynorsk Kan dere gi tilbakemelding om hva dere synes om den? Og eventuelt hva dere tror jeg får på den? Takk

Mitt namn er Truls og eg går på Storeberget Skule. Eg går i 10c saman med vennane mine. Har nettopp fylt 16 år og skal snart ha eksamen. Det er bare et problem. Eg stryk i matte! Sist prøve me hadde fekk eg 2- på og læraren var sinnsjukt skuffa øve meg. Det er jo ikkje min feil at eg ikkje er god i matematikk. Eller kanskje det er det, men eg prøve i alle fall så godt eg kan. Men det er ikkje godt nok, og forbetrar eg meg ikkje snart, stryk eg eksamen og då er eg ille ute med meg. Eg er flink i alle andre fag men akkurat matte slit eg veldig i. Og så er det jo typisk min flaks at eg bler trokke opp å matte som skriftlig eksamen! Berre eg får ein 3 på eksamen så har eg i alle fall bestått prøven. Men slik er det ikkje med meg. Eg kan ikkje berre lese litt igjennom matteboka og så kan eg alt i hovudet. Nei! Eg må sitje fleire timar og pugge og pugge, men likevel stryk eg. Uansett kva eg gjer.

Gud har skapt meg slik, pleier eg å tenkje. Eg er ikkje skapt for matte, men heller andre nyttige ting i livet. Lærarane står og snakkar pisspreik i timane, om kor stor del av livet vårt består av matte. Men mitt liv består bare av tre ting. Fotball, damer og musikk, spesielt gitaren min. Kunne ikkje berre matematikken hatt meir med fotball eller musikk og gjer. Det er jo berre tall og bokstaver som surrar som to karusellar oppi hovudet på meg. Eg blei heilt svimmel av det! Kunne like så godt gått på tivoli og kjørt karusellar til eg hadde svimt av. Det blir jo nesten d same. Matte er som karusellar, dei berre spinn i hovudet på en og spiller ingen rolle. Det er ingen vits å sitte i ein vogn og bli snurra rundt og rundt til du spyr. Og det er heller ingen vits i å rekne matte til du dett om. Begge delar er berre tull og tøys!

Men når eg går på skule så er eg nøydt til å følja med i timane, seie lærarne. ”Truls, no bler det anmerkning. No må du til rektor”. Det er det einaste dei seie. Som om eg bryr meg! Eg er like redd rektor som månen er rund. Nei, då er eg jo redd. Eg er like redd for rektor som månen er en ost. Ja det var betre! No er eg ikkje redd lengre. Rektor og lærarane kan berre ryk og reis, spør du meg. Men det er nettopp det dei ikkje gjer. Dei spør ikkje meg. Eg får aldri ordet i timane, fordi lærarane meine at eg, saman med resten, er bare ungar. Me seie ikkje noko fornuftig. Dei reise hellar ikkje. Men her skal du få høyra noko fornuftig: ”Ordande kjem inn i et øyra, og fyk ut raskare enn lysets hastigheit”! Kva enn dykk lærare seie, så bryr eg meg ikkje i det minste grann.

Men eg vett eg må ta meg saman, for å kunne bestå ”Eksamensprøve i Matematikk 2008”. Men det er ikkje lett for meg. Mens for andre, som berre treng å lese igjennom det er par gangar, er det lettare enn lett. Ta til dømes Nikolai. Han får 5-are og 6-are i matte, utan å lesa eingang. Han e berre født med det. Det ligg i blodet hans, slik som gitar ligg i mitt. Men det eg skal fortelja nå er ein hemmelegheit mellom meg og Niko. Eg tok ekstra timar hos han, slik at han kunne hjelpe meg å bestå. Sjølv om det ikkje hjelpte så mykje til å begynna med, så har eg verkelig forbetra meg stort. No kan eg faktisk rekna ein likning med to ukjent. Tro det ellar ei, men eg har faktisk forbetra meg i matematikk, takket være Nikolai Berntsen. Men dykk lurar vel på kossen ein gut som eg aldri hadde snakka med før, ville hjelpa ein gut som meg. Jo det skal eg fortelja.

Nikolai var forelska i ei jenta så heit Nina. Ho jekk i A-klassen og var ganske populær. Men å imponera ei dame med algebra, e neppe ein måte å få draget på. Så meg og Niko inngjekk ein ”deal”. Eg skulle lære han å spille gitar, mot at han skulle lære meg matte. Så han kom og banka på døra mi, med den styggaste gitarkasse noen gang lagd. Han var gul, med fiolette stripar på, og med en grøn tekst der det stod: ”King of Rock n’ Roll”. Eg klarte å skjula ein latter med å smila venleg og eg bedde han koma in. Så sat me der og spelte ganske lenge. Eller eg spelte, han bare slo på noen stålstrenger, som om det skulle være en kontrabass. Men eg klarte i alle fall og lære han ”introen” på ”Smoke on the Water”. Det er ein begynning, tenkte eg. Og det var slik eg fekk han til å hjelpe meg med matematikken.

Dagane jekk og eg sat heime og spelte gitar og var ute med venner. Det var endeleg fredag og i dag skulle eg på 16-års dagen til Kjetil. ”Årets størte fest”, stod det på invitasjonen, med store svarte bokstavar. Eg kunne jo ikkje gå glipp av den. Alle skulle være der. Mons, Kristina, Kristian, Kjetil sjølvsagt. Nesten heile trinnet skulle der men eg følte det var ein som mangla. Nikolai ja. Eg tenkte sidan han hjelpte meg med matten så kunne eg jo alltids invitere han med han og. Då får eg god karma. Så eg gjekk med mange venner mot huset til Kjetil. På vegen stoppet me innom Niko sitt hus og fekk han med og. Du kunne sjå kor glad han blei i auga hans. Dei opplysta av glede. Så me jekk vidare, nå også med Nikolai Berntsen i følgje, på vei til ”årets største fest”. Men me fant fort ut at det ikkje var ”årets største”. Trur ikkje det var sekundets største hellar. Foreldra til Kjetil hadde funnet ut av festen og avlyst heile greia. Så alle jekk heim at igjen. Utanom meg. Eg jekk heim til Niko før å pugga matte.

Neste dag sat eg og å pugga matte hos Niko. I morgon var jo eksamen så eg måtte vær godt forberedt. Så me sat inne heile dagen og pugga. Pugga på alt frå algebra til sannsynligheit, frå konstruksjon til pluss og minus. Alt detta for ein dum liten prøve, men så betydde så at for mye. Så eg kom på skulen neste dag og sat meg ned. På bordet låg ikkje det eg hadde forventa låg der. Eg fekk heilt sjokk. Eg kjende eg ville eksplodera inni meg. På pulten føre meg låg det et kvit ark. På arket stod det: ”Norsk Tentamen 2008”. Shit!

 

 

Den er kanskje litt lang men vær så snill og gi tilbakemld!:)

[ZenCo]

Det var jo en god del skrivefeil, og litt rotete språkbruk generelt som gjorde det vanskelig å lese teksten. I og for seg en underholdene historie visst du bare hadde fortalt den med litt mer struktur og engasjement. Jeg er ikke noen utdannet lærer, men karakteren min hadde sikkert blitt 3+.

[Khaffner]

For å være ærlig, jeg leste ikke mer enn de par første linjene. Ikke fordi det var dårlig eller noe, men jeg vil bare påpeke én ting. Vi lærte at man aldri burde starte med "Hei, jeg heter *navn* og jeg er *tall* gammel..." Det blir for kjedelig og uoriginalt, prøv heller å få til en pangstart, så leseren får lyst til å lese videre

[toshast]

Takk Er ikke akkurat en ekspert i å skrive eller snakke nynorsk da:P

 

Men jeg poster hva jeg fikk i karakter når jeg får den