Douglas Quaid Skrevet 20. mars 2009 Rapporter Del Skrevet 20. mars 2009 Har lesi ein del Høgnorsk i det siste, og brukar sjølv bokmål, så eg er ikkje heilt sikker på kva som er lov å skriva og ikkje... Bruker. Verb som endar på -te i preteritum skal ha endinga -er i presens. Bruker - brukte Tykkjer - tykte Køyrer - køyrte Lenke til kommentar
Torstein Skrevet 20. mars 2009 Rapporter Del Skrevet 20. mars 2009 (endret) Vet ikke om dette har blitt postet før, men : Se filmen hos Youtube Ehh.. fuck.. dette gikk ikke så bra.. Men se filmen her: Sykt morsomt Endret 20. mars 2009 av Torstein! Lenke til kommentar
marcusss Skrevet 20. mars 2009 Rapporter Del Skrevet 20. mars 2009 I følge denne ordboki bøyast verbet å bruka: Å bruka - brukar - bruka - har bruka eller å bruka - bruker - brukte - har brukt. Lenke til kommentar
Nesnitram Skrevet 20. mars 2009 Rapporter Del Skrevet 20. mars 2009 Noen som kan oversette spørreordene for meg Lenke til kommentar
Douglas Quaid Skrevet 20. mars 2009 Rapporter Del Skrevet 20. mars 2009 I følge denne ordboki bøyast verbet å bruka:Å bruka - brukar - bruka - har bruka eller å bruka - bruker - brukte - har brukt. Ja du har faktisk rett! På skulen har vi fått det hamra inn at det heiter bruker, og det har nok med det at vi bruker e-mål her eg bur. A-mål er vanleg i dei sørvestlandske dialektane. Lenke til kommentar
Torstein Skrevet 20. mars 2009 Rapporter Del Skrevet 20. mars 2009 Ja Her hvor jeg bor snakker vi "strila-mål". Det blir brukt a-mål ganske ofte. Litt nord for Bergen, ja Og jeg skriver på bokmål av andre årsaker, snakker stril Lenke til kommentar
marcusss Skrevet 21. mars 2009 Rapporter Del Skrevet 21. mars 2009 Noen som kan oversette spørreordene for meg Kva - hva Kven - hvem Kvar/kor - hvor Kvifor - hvorfor Korleis - hvordan Kva for ein/ei/eit - hvilken/hvilket Kva tid/når - når Er litt usikkar på kva "hvilke" vert på nynorsk. Eg trur det er "kva for nokre". Lenke til kommentar
marcusss Skrevet 8. april 2009 Rapporter Del Skrevet 8. april 2009 Kva er "vokaltriklangen" som både Aasen, Hægland og dei andre "nynorskfedrene" snakka om? Lenke til kommentar
9E2 Skrevet 19. april 2009 Rapporter Del Skrevet 19. april 2009 (endret) Noen som kan oversette spørreordene for meg Kva - hva Kven - hvem Kvar/kor - hvor Kvifor - hvorfor Korleis - hvordan Kva for ein/ei/eit - hvilken/hvilket Kva tid/når - når Er litt usikkar på kva "hvilke" vert på nynorsk. Eg trur det er "kva for nokre". Du kann au nytta sideformi "hokken": [hokken] (m), [hokka] (f), [hokke] (n), [hokken] (pl). Ho hev same upphav som bokmålsordet "hvilken" (hvílíkr). Islendingane nyttar òg ordet, då som hvílíkur (sjå http://is.wiktionary.org/wiki/hvílíkur). Kva er "vokaltriklangen" som både Aasen, Hægland og dei andre "nynorskfedrene" snakka om? Vokaltriklangen er at ein hev tri vokalar (a, i, o/u) der bokmålet berre hev ein (e) i hokynsordanne bøygjing: tidi - tider, sida - sidor/sidur, elvi - elvar (bokmål tiden - tider, siden - sider, elven - elver). Det er no lov å nytta -a i hokynsordi i bokmålet au: tida, sida, elva. Endret 19. april 2009 av 9E2 Lenke til kommentar
marcusss Skrevet 26. april 2009 Rapporter Del Skrevet 26. april 2009 (endret) Etter det eg har skjønt, stend samanhengslovi sentralt i nynorsken. Tyder dette at sidan "å standa" er klammeform av "å stå", so er det lov å skriva "å forstanda" (som klammeform)? Endret 26. april 2009 av marcusss Lenke til kommentar
Ljóseind Skrevet 26. april 2009 Rapporter Del Skrevet 26. april 2009 (endret) Du kann au nytta sideformi "hokken": [hokken] (m), [hokka] (f), [hokke] (n), [hokken] (pl). Ho hev same upphav som bokmålsordet "hvilken" (hvílíkr). Islendingane nyttar òg ordet, då som hvílíkur (sjå http://is.wiktionary.org/wiki/hvílíkur). Eg lurar opprektig på: Er "au" ,som du tok i bruk der, eit nynorsk ord? Sjølvsagt er det eit utropsord som heitar AU!!, men her vart det jo ikkje brukt slik. ________________________________________________________ Mitt problem når eg skal skriv nynorsk er at eg kan mykje islandsk. Av di lurar eg ofte på kva for eit ord eg skal bruke til tidar. Til dømes: - På bokmål snakker ein om "å begynne". Gjer ein det i nynorsk også? Eller seier ein "å byrje"? - På islandsk snakker ein om "að tala". Det betyr "Å snakke". Kan ein bruke "Å tale" i nynorsk på same måte som "å snakke" på bokmål? Eg blir forvirra med ein gong eg tar i bruk eit ord som for eksempel: Å bety, det betyr. Kan eg seie at: bokmål: "det betyr" = nynorsk: "det tyder" ? Eg blir forvirra fordi islandsk og nynorsk kan ligne kvar anna/hverandre (her lurer eg igjen! Betyr "kvar anna" noe på nynorsk?) i nokre sammenhengar. Av di er det mykje vanskelegare for meg å skrive på nynorsk enn for marge (igjen! Betyr/tyder "marge" "mange"?) andre i klassen min. Men eg har no ein gong bestemt meg for å leire (lære/leire/leira?) nynorsk, da... For eg skjønte i dag at bokmål = (norsk x dansk^2) x dansk + (romanske ord)^2 Da får vi: norskdansk^2 jløkj + dansk^3 + (romanske ord)^2 Nei det får vi ikkje... hmmm det blei litt for kompli.... (for å snakke norsk bruker jeg heller:) innvikla. Men uansett.... ja. Endret 26. april 2009 av Norvegisk Lenke til kommentar
marcusss Skrevet 26. april 2009 Rapporter Del Skrevet 26. april 2009 (endret) Kan prøva å svara på spørsmåli dine: 1. "Au" er eit høgnorsk ord, og tyder "òg" og "også". Det har vorte teke ut av moderne nynorsk. Høgnorsk er ein uoffisiell og konservativ form for nynorsk. Meir info her. 2."Å begynne"="å byrja/-e". Du hugsar kanskje An-be-het-else: ikkje bruk ord som byrjar på an- og be-, og ord som sluttar på -het og -else (med nokre unntak, sjølvsagt). 3. Eg skulle tru at "å snakka/-e" tyder det same i begge målføri. 3."Eg blir forvirra fordi islandsk og nynorsk kan ligne kvar anna/hverandre". I denne setningi ville eg brukt "kvarandre". 4. "Marge" er ikkje eit ord, så "mange". 5. Det heitar "å læra/-e". Det er den same roti som du finn i ordet "ei lære[-a]" og "ein lærar" I framtidi råder eg deg til å bruka denne ordboki. Eg er ikkje lingvist, men eg kan no ein ting eller to om nynorsk. Endret 26. april 2009 av marcusss Lenke til kommentar
Ljóseind Skrevet 27. april 2009 Rapporter Del Skrevet 27. april 2009 (endret) Tusen takk for svar. Men no har eg eit par spørsmål til: Når kan ein bruka -i etter eit ord? Det virkar som om -i er ein eller anna bestemt ending, men er han/den for bestemt eintal eller bestemt fleirtal? Finst ordet "den" i nynorsk, eller omtaler ein alle substantiv med "han, ho eller det"? Korleis bøyer ein "å fordra", altså "å fordrege"? Jo, og eg lurar på noko meir også: Korleis brukar ein dei nynorske orda for: Egen Eg har høyrt ord slik som, eiga, eigne. Eg veit (trur eg) at man seier: Hennar eiga bok. Men kva seier ein når det er Han som brukast? Hans eige bok? Hans eigo bok? Og så heiter det vel: deira eigne bøkar. Men, altså kva eg lurar på er hankjønnsformen av ordet. Endret 28. april 2009 av Norvegisk Lenke til kommentar
marcusss Skrevet 27. april 2009 Rapporter Del Skrevet 27. april 2009 (endret) OK. I konservativt nynorsk er det noko som heitar I-mål. Dei ser sånn ut: Ei sol - soli - soler - solene Ei jenta - jenta - jentor - jentone Eit hus - huset - hus - husi Desse formene har vore brukt sidan 1917, trur eg. Etter fleire reformar og liknande, vart tabellen sjåande sånn ut: Ei sol - sola - soler - solene [Ei sol - soli - soler - solene] Ei jente - jenta - jenter - jentene [Ei jenta - jenta - jentor - jentone] Eit hus - huset - hus - husa [Eit hus - huset - hus - husi] Dei gamle formene vart sete i klammor, som tyder at dei er tillate i elevarbeid og sånt, men ikkje innanfor Staten og ting kobla til Staten. Dette gjeld i dag òg. Desse formene er lite kjent, men like gyldige i dag. Håper du ser mønsteret ved at hokjønnsord som sluttar på -e[-a], fær -a i bestemt form, og hokjønnsord som ikkje sluttar på nokon vokal fær -i i bestemt form. Viss du bruker dette, fær tekstane dine eit meir nynorskpreg, sjølv om dei kan vera vanskelege å bruka viss du ikkje har dei i dialekti di. Angåande peikeordi: Peikeordet "den" finnest på nynorsk. Her er litt om korleis ein brukar dei: Når ein omtaler substantiv (namnord) på nynorsk, bruker ein "han", "ho" og "det". BM: "Jeg gikk opp bakken, selv om den var tung." NN: "Eg gjekk opp bakken, sjølv om han var tung." Eg trur du fattar det. Viss namnordet er hokjønn, vert det "ho", og viss det er inkjekjønn, vert det "det". MEN det heitar: "Eg gjekk opp den tunge bakken", og "Kong Harald den femte". So "den" er berre mogeleg foran namnord som er ho- eller hankjønnsord. Elles er "han" og "ho" nytta. So til verbet: Å fordraga/-e (eller "å fordra") - fordreg [fordreger] - fordrog - fordrege/-i Klammeformi "fordreger" vert lite nytta, og er ikke veldig nynorsk. Til slutt: Hankjønn: eigen Hokjønn: eiga [eigi] ("eigi" er den elste formi) Inkjekjønn: eige Fleirtal: eigne (Dette bøyingsmønsteret gjeld alle adjektiv som sluttar på -en) Eg trur eg må retta litt på deg. Eg lærte at det heitar "hennar eigi bok, hans eigi bok", sidan "bok" er hokjønn. Det er namnordet som avgjer kva form adjektivet (tilleggsordet) skal hava. Endret 27. april 2009 av marcusss Lenke til kommentar
Ljóseind Skrevet 28. april 2009 Rapporter Del Skrevet 28. april 2009 Ok takk så mykje. Denne tråden hjelper. Lenke til kommentar
9E2 Skrevet 28. april 2009 Rapporter Del Skrevet 28. april 2009 (endret) Kan prøva å svara på spørsmåli dine: 1. "Au" er eit høgnorsk ord, og tyder "òg" og "også". Det har vorte teke ut av moderne nynorsk. Høgnorsk er ein uoffisiell og konservativ form for nynorsk. Meir info her. Au er eit flott ord (mest munnleg) som ein kann nytta i både nynorsk og bokmål . Det tyder det same som «òg» og «ogso» Tusen takk for svar. Men no har eg eit par spørsmål til: Når kan ein bruka -i etter eit ord? Det virkar som om -i er ein eller anna bestemt ending, men er han/den for bestemt eintal eller bestemt fleirtal? Det finst nokre fellestrekk (eg kann berre litt islandsk): Hugsereglar for -i-endingane når du kan islandsk er (sjå endingane, det er eit mønster)... Nynorsk (i-mål): ei tid - tidi - tider - tidene (i høgnorsk kann du au nytta tidir og tidine) Islandsk: tíð - tíðin - tíðir - tídirnar (um eg hugsar rett) Nynorsk: pølsa - pølsa - pølsor - pølsone Islandsk: pylsa - pylsan - pylsur - pylsurnar Nynorsk: ei dronning - dronningi - dronningar - dronningane Islandsk: drottning - drottningin - drottningar - drottningarnar Nynorsk: eit hus - huset - hus - husi Islandsk: hús - húsið - hús - húsin Gjerningsordi (verbi) hev au -i-endingi (då er det eð-en som hev falli burt): Nynorsk: Perfektum partisipp: funni Islandsk: Lýsingarháttur þátíðar: fundið Brøytt: Merka nokre endingar Endret 29. april 2009 av 9E2 Lenke til kommentar
Ljóseind Skrevet 29. april 2009 Rapporter Del Skrevet 29. april 2009 marcusss Eg trur eg må retta litt på deg. Eg lærte at det heitar "hennar eigi bok, hans eigi bok", sidan "bok" er hokjønn. Det er namnordet som avgjer kva form adjektivet (tilleggsordet) skal hava. Eg er ikkje heilt sikker på om eg forsto dette. Let oss sjå om eg gjorde det: Du seier altså at adjektiva bestemmast ut frå kva "kjønn" namnordet (er namnord = substantiv?) har. Difor seier ein altså: Hokjønnssubstantiv: Hans eigi bok Hokjønnssubstantiv: Hennar eigi bok Hannkjønnssubstantiv: Hans eigen gut Hokjønnssubstantiv: Hennar eigen gut Har eg forstått det rett? 9E2: Det finst nokre fellestrekk (eg kann berre litt islandsk):Hugsereglar for -i-endingane når du kan islandsk er (sjå endingane, det er eit mønster)... Nynorsk (i-mål): ei tid - tidi - tider - tidene (i høgnorsk kann du au nytta tidir og tidine) Islandsk: tíð - tíðin - tíðir - tídirnar (um eg hugsar rett) Nynorsk: pølsa - pølsa - pølsor - pølsone Islandsk: pylsa - pylsan - pylsur - pylsurnar Nynorsk: ei dronning - dronningi - dronningar - dronningane Islandsk: drottning - drottningin - drottningar - drottningarnar Nynorsk: eit hus - huset - hus - husi Islandsk: hús - húsið - hús - húsin Gjerningsordi (verbi) hev au -i-endingi (då er det eð-en som hev falli burt): Nynorsk: Perfektum partisipp: funni Islandsk: Lýsingarháttur þátíðar: fundið Kjekt å vete! Eg kan ein god del islandsk (dessverre ikkje kasusane), men målet er å lære det fullstendig. Men eg kjem nok til å holde meg unna høgmål ein stund. Når eg kan nynorsk rimeleg bra, så vil eg prøve å lære det. Eg fekk plutseleg ein veldig sterk nasjonalføling i magen da eg så denne lenken: http://www.ivaraasen.no/wiki/index.php?tit...gnorsk_ordlista Eg hadde aldri trudd at nokon hadde tatt seg bryet med å reparere norsk ( + :!: )/2 = gledestårer Lenke til kommentar
marcusss Skrevet 29. april 2009 Rapporter Del Skrevet 29. april 2009 (endret) marcusssEg trur eg må retta litt på deg. Eg lærte at det heitar "hennar eigi bok, hans eigi bok", sidan "bok" er hokjønn. Det er namnordet som avgjer kva form adjektivet (tilleggsordet) skal hava. Eg er ikkje heilt sikker på om eg forsto dette. Let oss sjå om eg gjorde det: Du seier altså at adjektiva bestemmast ut frå kva "kjønn" namnordet (er namnord = substantiv?) har. Difor seier ein altså: Hokjønnssubstantiv: Hans eigi bok Hokjønnssubstantiv: Hennar eigi bok Hannkjønnssubstantiv: Hans eigen gut Hokjønnssubstantiv: Hennar eigen gut Har eg forstått det rett? Jau, du har forstade det rett. Eg kan visa deg på ein betre måte: Ein sliten hest, ein liten gut. Ei sliti megga, ei liti jenta. Eit slite dyr, eit lite tre. Den slitne guten/jenta. Mange slitne gutar. Namnord er det norske ordet for substantiv. Eg fekk plutseleg ein veldig sterk nasjonalføling i magen da eg så denne lenken:http://www.ivaraasen.no/wiki/index.php?tit...gnorsk_ordlista Norvegisk, "følelse" heitar "ei kjensla" på nynorsk. Eller "ei kjensle", viss du skriv meir "moderne" nynorsk. Endret 29. april 2009 av marcusss Lenke til kommentar
Ljóseind Skrevet 29. april 2009 Rapporter Del Skrevet 29. april 2009 Norvegisk, "følelse" heitar "ei kjensla" på nynorsk. Eller "ei kjensle", viss du skriv meir "moderne" nynorsk. Tusen takk, . Det var noko som ikkje stemte med ordet "føling". Eg er nok litt håplaus i byrjinga. Lenke til kommentar
9E2 Skrevet 29. april 2009 Rapporter Del Skrevet 29. april 2009 Kjekt å vete! Eg kan ein god del islandsk (dessverre ikkje kasusane), men målet er å lære det fullstendig.Men eg kjem nok til å holde meg unna høgmål ein stund. Når eg kan nynorsk rimeleg bra, så vil eg prøve å lære det. Eg fekk plutseleg ein veldig sterk nasjonalføling i magen da eg så denne lenken: http://www.ivaraasen.no/wiki/index.php?tit...gnorsk_ordlista Eg hadde aldri trudd at nokon hadde tatt seg bryet med å reparere norsk ( + :!: )/2 = gledestårer Ei god ordlista det der, og dei hev fleire ordlistor her: http://www.ivaraasen.no/wiki/index.php?title=Ordlistor. Fleire av ordi kann nyttast i «Språkrådsnynorsk» og nokon kann gjerast nynorsk ved å skifta nokre bokstavar (fyrespurnad>førespurnad). Det beste er at dei heile tidi leggjer til nye ord. Når ein fyrst vil læra nynorsk, kann det taka kort tid. Det gjeld berre å frigjera seg frå hjernevaskingi frå bokmålssida (serleg Riksmålsforbundet, som vi kann takka for at vi enno hev tvo (like) mål i landet), så kann ein verta mykje betre på berre nokre få måneder (no skriv eg noko som ligg millom høgnorsk og statleg nynorsk, diverre påverka av hovudmålet bokmål, men likevel mykje betre en for nokre månader sidan). UiO si ordlista hev vori til stor hjelp: http://www.dokpro.uio.no/ordboksoek.html. Ho syner upphavet åt ordet, so ein kan halda seg burte frå tyske og latinske ord. Namnord er det norske ordet for substantiv. I nynorsk finst desse ordi au (bokmålet hev ikkje alle, men nokre): Eigenskapsord=adjektiv Gjerningsord=verb Varaord=pronomen Kjenneord=artikkel (Medord=adverb) (berre høgnorsk) Bindeord=konjunksjon Styreord=preposisjon Ropeord=interjeksjon Lenke til kommentar
Anbefalte innlegg
Opprett en konto eller logg inn for å kommentere
Du må være et medlem for å kunne skrive en kommentar
Opprett konto
Det er enkelt å melde seg inn for å starte en ny konto!
Start en kontoLogg inn
Har du allerede en konto? Logg inn her.
Logg inn nå