Kritikk på nynorsktekst?

[Eplefe]

Kan denne historien avsluttes nå?

Forslag til tittel?

Burde den være lengre?

 

Klikk for å se/fjerne innholdet nedenfor

Sinnet mitt farges knallrosa med ein tusj som snart er tom. Eg er eit ensom menneske, som ikkje kjenner min plass her i verda. Eg føler meg delvis tom, akkurat som tusjen eg farger sinnet mitt med. Eg er ein statist på livets scene. Lys, lyd, action. Eg ble slengt inn midt i handlinga, eg kom ikkje tidsnok for å følgja med. Eg tapte før leiken hadde begynt ein gong. For om alle i heile verda hadde gått ad undas før eg kom på scenen, så ville eg stått der, ein einsleg artist, på livets landeveg. Eg veit ikkje kor eg høyrar heime. Det er urettferdig, for eg veit om fleire som har mange heimstader. Eg veit ikkje om eg har ein i det heile tatt. Å slik ein ven blome som sitt i vegkanten og ventar på at nokon skal plukke ho. Ho står der og glødar, glødar. Skriker at du må plukke ho før ho døyr, ho vil bringe litt glede, litt lys. Ho får ikkje gjort det i vegkanten, må du hugse. Raud som blodet, med grøne blad som strekk seg mot himmelen, ærleg som ingen andre kan, det er blomen. Ho gjer verkelegheit av ting som føyr kun var drøymar. Eg trur eg drøymar. Eg kan sjå ting som ikkje andre kan sjå. Det betyr ikkje at eg er gal, men at eg har ein gåve alle dei andre manglar.

 

Eg er ein drøym, ei jente som kun sitt og leiker med meininga med livet. Eg veit ikkje kva det er, men eg leiker med den. Det er kun eit skodespel, uansett. Eg tykkjar lite om at du kjem og prøver å øydelegge drøymane mine. Du fortjener dei ikkje uansett. Nokon ganger, vandrar eg i regnet, og dansar. Då tar eg på meg flosshatten min, som eg lagde sjølv på skulen ein gong. Eg hugsar ikkje når. Kvar har eg manerene mine? Eg skulle presentert meg for lenge sida. Eg heitar.. Eg heitar.. Eg hugsar ikkje. Det er for gale å gløyme namnet sitt i så ung alder som mi. Eg for fortelja deg det om eg hugsar det før me tar farvel.

 

På rommet mitt er det ein kommode. Eg likte han ein gong i tiden. Så gjekk eg lei, så eg pynta han med sommerfuglar og sort og rød maling, med fløyelsduk og telys. Kommoden symboliserer litt korleis eg har forandra meg i løpet av livet. Eg var og litt kjedelig før, og eg trivst med det. Men eg gjekk litt lei, rett og slett, og malte meg sjølv. No er det knallrosa, i morgon er det kanskje blått. Kanskje, du veit aldri. For den du ein gong var, skal du aldri mer bli, og den du er forsvinn snart i horisonten. Og då kan du ikkje sjå tilbake, fordi du veks for fort.

 

Man kan ikkje kose med solnedgangen, men kjærleiken er fortsatt mest levande då. Eg kan kysse augene dine, og bre dyna over deg, holde hjartet ditt tett mot mitt. Eg kan fortsatt drøyme. Den du ein gong var skal du aldri meir bli. Eg er berre ærleg. Dauden kjem snart til oss, og kyssar oss, puster sitt liv, vår daud inn i oss. Eg veit ikkje kva som skjer etter det. Kanskje me vart pirater i eit rike for oss sjølv, der me kan rane, voldta, og drepe, utan at det skal nokonsinne vera ein straff, aldri skal nokon døme oss. Nei, eg tvilar. Det ville vore for sært. Kanskje me skal drøyme, og gje ein rose til dei daude. Eg takker for den hjelpa de har vore. Nokon gonger er ikkje ein gong det nok. Ein svart rose, eg gjer ikkje opp, eg skal elske deg til dauden, og enda litt meir. Eg skal sjå attende, og elske deg, fortsatt. Eg er eit barn av natta.

 

Eg tar ein saks i handa mi, og tusjer den og knallrosa. Tusjen byrjar verkeleg å bli tom, men det er verdt det. Eg klipper av dei longe, blonde lokkene mine, til håret er mykje kortare enn det det var. Eg tusjer håret mitt sort og rosa, tusjen tømmes. Eg vitjar jorda igjen, med knallrosa sinn, og sort hår. Eg kan hate deg for ingenting, du er ikkje noko uansett. Eg har lov til å hate deg. Du er ingenting. Den du ein gong var skal du aldri meir bli. Høyrar du kva eg seier?

[E.T]

På nynorsk sluttar stort sett ikkje ord med -en.

føyr er ikkje eit ord.

Ble = vart

Man kan ikkje = ein kan ikkje

Ganger = gonger

nokon gonger = nokre gonger

tar = tek (tek farvel)

ein gong i tiden = ei gong i tida

 

Generelt -er og -en endingar er det mykje feil i.

 

Dette er bokmål-nynorsk med ein twist av tulleord

Endret 16. januar 2007 av E.T

[Gjest Slettet-xZFMnIz6]

Sinnet mitt farges knallrosa med ein tusj som snart er tom. Eg er eit ensom menneske, som ikkje kjenner min plass her i verda.

 

Sinnet mitt vert farga knallrosa med ein tusj som snart er tom. Eg er eit einsamt menneske, som ikkje kjenner min plass her i verda.

 

Eg ble slengt inn midt i handlinga,

 

Eg vart slengt midt inn i handlinga

 

Skriker at du må plukke ho før ho døyr,

 

OBS! Å skrika - skrik- skreik - har skrike

 

Ho gjer verkelegheit av ting som føyr kun var drøymar. Eg trur eg drøymar.

 

Ho gjer røynd av ting som før kun var draumar. Eg trur eg drøymar. hugs at verbet å drøyme er ulikt substantivet ein draum

 

men at eg har ein gåve alle dei andre manglar.

 

OBS! Ei gåve - gåva - gåver - gåvene.

 

Eg er ein drøym, ei jente som kun sitt og leiker med meininga med livet.

 

Eg er ein draum, ei jente som kun sit og leiker med meininga med livet.

 

Eg tykkjar lite om at du kjem og prøver å øydelegge drøymane mine.

 

Eg tykkjer lite om at du kjem og prøver å øydelegge draumane mine.

 

Du fortjener dei ikkje uansett. Nokon ganger, vandrar eg i regnet, og dansar.

 

Du fortener dei ikkje uansett. Nokre gonger, vandrar eg i regnet, og dansar.

 

Kvar har eg manerene mine?

 

Kvar har eg manerane mine?

 

Eg heitar.. Eg heitar..

 

Eg heiter.. Eg heiter..

 

Eg for fortelja deg det om eg hugsar det før me tar farvel.

 

Eg får fortelja deg det om eg hugsar det før me tek

farvel.

 

 

Dette er retting frå dei to første avsnitta, men du kan sjekka gjennom resten av forteljinga og sjå om du har nokre av dei same feila der.

 

Forslag til tittel: Ein draum

 

Badmatz

Endret 16. januar 2007 av Slettet-xZFMnIz6

[@ir]

Teksten er god, reflekterende med et fint innhold. Tror ikke du trenger lenger tekst, for dette ble bra!