Gå til innhold

Siste Ordet 6 (LES de oppdaterte reglene FØR posting)


darkness|

Anbefalte innlegg

Videoannonse
Annonse
Jeg vedder på at jeg enten får malaria, blir bitt av en farlig edderkopp, spist av en slange, blir nedkjørt av en flodhest eller voldtatt av en AIDS-infisert neger. Eventuelt alt det.

7733340[/snapback]

Velkommen til Kenya, det eneste landet hvor Flodhester kjører.

Lenke til kommentar
*vente på telefonsamtale*

 

Flodhester er skumle dyr som ikke liker turister.

7733363[/snapback]

Eventuelt så er turister teit og tror flodhester er ufarlige.

 

Har ikke tid til å ringe nå, få gjøre det slutt senere en gang.

Endret av Neppe
Lenke til kommentar

Klikk for å se/fjerne innholdet nedenfor
Sinnet mitt farges knallrosa med ein tusj som snart er tom. Eg er eit ensom menneske, som ikkje kjenner min plass her i verda. Eg føler meg delvis tom, akkurat som tusjen eg farger sinnet mitt med. Eg er ein statist på livets scene. Lys, lyd, action. Eg ble slengt inn midt i handlinga, eg kom ikkje tidsnok for å følgja med. Eg tapte før leiken hadde begynt ein gong. For om alle i heile verda hadde gått ad undas før eg kom på scenen, så ville eg stått der, ein einsleg artist, på livets landeveg. Eg veit ikkje kor eg høyrar heime. Det er urettferdig, for eg veit om fleire som har mange heimstader. Eg veit ikkje om eg har ein i det heile tatt. Å slik ein ven blome som sitt i vegkanten og ventar på at nokon skal plukke ho. Ho står der og glødar, glødar. Skriker at du må plukke ho før ho døyr, ho vil bringe litt glede, litt lys. Ho får ikkje gjort det i vegkanten, må du hugse. Raud som blodet, med grøne blad som strekk seg mot himmelen, ærleg som ingen andre kan, det er blomen. Ho gjer verkelegheit av ting som føyr kun var drøymar. Eg trur eg drøymar. Eg kan sjå ting som ikkje andre kan sjå. Det betyr ikkje at eg er gal, men at eg har ein gåve alle dei andre manglar.

 

Eg er ein drøym, ei jente som kun sitt og leiker med meininga med livet. Eg veit ikkje kva det er, men eg leiker med den. Det er kun eit skodespel, uansett. Eg tykkjar lite om at du kjem og prøver å øydelegge drøymane mine. Du fortjener dei ikkje uansett. Nokon ganger, vandrar eg i regnet, og dansar. Då tar eg på meg flosshatten min, som eg lagde sjølv på skulen ein gong. Eg hugsar ikkje når. Kvar har eg manerene mine? Eg skulle presentert meg for lenge sida. Eg heitar.. Eg heitar.. Eg hugsar ikkje. Det er for gale å gløyme namnet sitt i så ung alder som mi. Eg for fortelja deg det om eg hugsar det før me tar farvel.

 

På rommet mitt er det ein kommode. Eg likte han ein gong i tiden. Så gjekk eg lei, så eg pynta han med sommerfuglar og sort og rød maling, med fløyelsduk og telys. Kommoden symboliserer litt korleis eg har forandra meg i løpet av livet. Eg var og litt kjedelig før, og eg trivst med det. Men eg gjekk litt lei, rett og slett, og malte meg sjølv. No er det knallrosa, i morgon er det kanskje blått. Kanskje, du veit aldri. For den du ein gong var, skal du aldri mer bli, og den du er forsvinn snart i horisonten. Og då kan du ikkje sjå tilbake, fordi du veks for fort.

 

Man kan ikkje kose med solnedgangen, men kjærleiken er fortsatt mest levande då. Eg kan kysse augene dine, og bre dyna over deg, holde hjartet ditt tett mot mitt. Eg kan fortsatt drøyme. Den du ein gong var skal du aldri meir bli. Eg er berre ærleg. Dauden kjem snart til oss, og kyssar oss, puster sitt liv, vår daud inn i oss. Eg veit ikkje kva som skjer etter det. Kanskje me vart pirater i eit rike for oss sjølv, der me kan rane, voldta, og drepe, utan at det skal nokonsinne vera ein straff, aldri skal nokon døme oss. Nei, eg tvilar. Det ville vore for sært. Kanskje me skal drøyme, og gje ein rose til dei daude. Eg takker for den hjelpa de har vore. Nokon gonger er ikkje ein gong det nok. Ein svart rose, eg gjer ikkje opp, eg skal elske deg til dauden, og enda litt meir. Eg skal sjå attende, og elske deg, fortsatt. Eg er eit barn av natta.

 

Eg tar ein saks i handa mi, og tusjer den og knallrosa. Tusjen byrjar verkeleg å bli tom, men det er verdt det. Eg klipper av dei longe, blonde lokkene mine, til håret er mykje kortare enn det det var. Eg tusjer håret mitt sort og rosa, tusjen tømmes. Eg vitjar jorda igjen, med knallrosa sinn, og sort hår. Eg kan hate deg for ingenting, du er ikkje noko uansett. Eg har lov til å hate deg. Du er ingenting. Den du ein gong var skal du aldri meir bli. Høyrar du kva eg seier?

noen som gidder å lese den, eventuelt komme med forslag til tittel, og si om den kan avsluttes sånn, eller om den er for kort eller noe?

Lenke til kommentar
Sinnet mitt er ikke rosa. Fiktiv tekst. Du ville skjønt det om du hadde lest litt lengre, for jeg er ikke blond, og det tror jeg de fleste på forumet vet. Jeg har heller ikke langt hår. I hvert fall ikke noe særlig.

7733433[/snapback]

 

Jeg leste bare at sinne av lyserosa, så orka jeg ikke mer, nynorsk gjer meg så vonbroten!!

 

Dessuten skulle jeg ønske at jeg var en Oscar mayer wiener

 

 

Jeg har å tatt gastroscopi, dog jeg var under narkose, så det gikk jeg for min del hehe

Endret av Den store P
Lenke til kommentar

Jeg likte teksten Eplefe :)

Jeg liker nynorsk.

 

Er det helt fiktivt eller er det deler av tankene dine også?

Hadde vært kult om det ikke var 100% fiktivt.

 

Har desverre ikke noe forslag til overskrift til deg. Jeg suger til å komme på overskrifter.

Har side opp og side ned med dikt og tekster uten overskrift.

*frustrerende*

Lenke til kommentar
Gjest
Dette emnet er stengt for flere svar.
  • Hvem er aktive   0 medlemmer

    • Ingen innloggede medlemmer aktive
×
×
  • Opprett ny...