Den store tråden om Red Dead Redemption 2

[Zeph]

Då var eg endeleg ferdig med historien og...tar resten i spoiler. Spoilere for slutten på historien til både RDR1 og RDR2.

 

 

Då var eg endeleg ferdig med historien og kanskje heile spelet. Det var sjølvsagt alltid ein stor sjanse for at Arthur ville døy, men eg hadde eit håp heilt til Charles sa han hadde gravlagt han (eg fekk honorable ending). Etter at Arthur døydde mista eg mykje av interessa for spelet. Eg pløgde gjennom dei siste oppdragene  med John for å bli ferdig, tok ein tur til grava til Arthur og skrudde av. Om eg kjem til å spele det meir veit eg ikkje, men i så fall blir det ikkje som John. Då lastar eg eit lagra spel frå Shady Belle eller tidlegare, då Arthur var i live og frisk. Eg hadde håpt å kunne utforske sørområda med Arthur utan Wanted DOA, men det skjedde jo aldri. Då eg først kom til Blackwater så var det ikkje noko motivasjon der til å utforske med John heller.

 

Dette er nok det beste spelet eg har spelt av Rockstar og eitt av dei beste eg har spelt noko gong. Stemmeskodespelet, karakterane og måten historia vart presentert på var fantastisk, som viser igjen sidan eg vart så knytt til Arthur at eg ikkje ville spele vidare med John. Det same skjedde med RDR1. Eg hadde gjort det meste av sideoppdrag og diverse med John og etter at han døydde la eg frå meg spelet og har ikkje rørt det sidan. Det står litt i kontrast til GTA, der du har fått fortsetje som dei du har spelt som og eg har brukt ein god del timar etter historia er slutt.

 

Det er nok "riktig" at Arthur døyr mtp. utviklinga i spelet og at han aldri var der i RDR1, men eg er like fullt skuffa. Det hadde vore betre om ein fekk låst opp sør med Arthur i live og at han døydde i eit av dei siste oppdraga og du kunne fullføre det aller meste som Arthur. Epilogane var ikkje så gjevande for min del. Eg visste jo uansett at John, Abigail, Uncle og Jack ville overleve. Og då kjem eg fram til det som kanskje er eit svakt punkt i spelet, at RDR2 er ein forløpar. Det er sjølvsagt mykje godt innhald fordi det er ein forløpar, men samtidig veit du til dømes at John, Abigail, Jack, Dutch og Bill aldri kjem til å døy i spelet, og då blir ein del scenar mindre interessant.

 

Mot slutten av spelet synest eg dei pakka litt for mykje inn på litt for kort tid. I løpet av nokre få oppdrag var plutseleg Cornwall skutt og Colm hengt. Cornwall var riktig nok ikkje død, men han hadde ikkje så mykje å bidra med etter den tid heller. Det var mykje snakk om Colm gjennom heile spelet, og så sluttar historien hans med at han berre blir hengt.

 

Ein anna grunn til at eg ikkje var så gira på å fortsetje som John var at eg sakna livet i campen. No opplevde eg riktig nok buggen der Abigail, John, Jack og Sadie forsvann i kapittel to, som la ein dempar på livet der, men det var likevel nok personar til at det var moro. Måten du kommuniserte med gjengmedlemma, måten dei prata i lag rundt eit bål, spela gitar osv. Du kunne tilfeldigvis ramle borti ein diskusjon som ein hadde trudd var i eit oppdrag. Det gjorde spelet til ei større oppleving enn om du kun reiste rundt med Arthur.

 

Trur det sto 90% fullført eller noko sånt då eg var ferdig. Kom vel til 3 eller 4 i Gambling, 8-9 i Horseman og 8-9 i Survivalist. Fann vel heile ein stykk bilete gravert i stein (Geology for Beginners) og 7-8 dinosaurbein (med internetthjelp). Vart aldri ferdig med nokre av sigarettkorta, men hadde funnet ein god del.

 

9.5/10 frå meg, men eg skulle helst sett at du fekk fortsetje med Arthur etter at historien var slutt. Hadde spelet vore heilt lineært der det vart slutt og du starta på byrjinga igjen etter det var ferdig så hadde det ikkje betydd noko, men i desse spela er det mykje du kan gjere etter at historien er over. Når eg då har brukt titals, kanskje over hundre timar med Arthur, så er det han eg ville fortsatt med, ikkje John. Nesten litt dårleg gjort sidan eg i RDR1 ikkje ville bruke Jack, men ha John tilbake. I RDR2 får eg John tilbake, men vil ha Arthur. Stemmeskodespelaren til Arthur var forresten framifrå og ein stor del av spelet. Berre det er grunn nok til at ikkje vil fortsetje med John. Han har ei litt slitsom stemme.

 

Online er eg ikkje interessert i. Spela litt GTAV med nokre kjende for fleire år sidan, men mista fort interessa.

 

Endret 7. januar 2019 av Zeph

[Wheeljack]

Då var eg endeleg ferdig med historien og...tar resten i spoiler. Spoilere for både RDR1 og RDR2.

 

 

Då var eg endeleg ferdig med historien og kanskje heile spelet. Det var sjølvsagt alltid ein stor sjanse for at Arthur ville døy, men eg hadde eit håp heilt til Charles sa han hadde gravlagt han (eg fekk honorable ending). Etter at Arthur døydde mista eg mykje av interessa for spelet. Eg pløgde gjennom dei siste oppdragene  med John for å bli ferdig, tok ein tur til grava til Arthur og skrudde av. Om eg kjem til å spele det meir veit eg ikkje, men i så fall blir det ikkje som John. Då lastar eg eit lagra spel frå Shady Belle eller tidlegare, då Arthur var i live og frisk. Eg hadde håpt å kunne utforske sørområda med Arthur utan Wanted DOA, men det skjedde jo aldri. Då eg først kom til Blackwater så var det ikkje noko motivasjon der til å utforske med John heller.

 

Dette er nok det beste spelet eg har spelt av Rockstar og eitt av dei beste eg har spelt noko gong. Stemmeskodespelet, karakterane og måten historia vart presentert på var fantastisk, som viser igjen sidan eg vart så knytt til Arthur at eg ikkje ville spele vidare med John. Det same skjedde med RDR1. Eg hadde gjort det meste av sideoppdrag og diverse med John og etter at han døydde la eg frå meg spelet og har ikkje rørt det sidan. Det står litt i kontrast til GTA, der du har fått fortsetje som dei du har spelt som og eg har brukt ein god del timar etter historia er slutt.

 

Det er nok "riktig" at Arthur døyr mtp. utviklinga i spelet og at han aldri var der i RDR1, men eg er like fullt skuffa. Det hadde vore betre om ein fekk låst opp sør med Arthur i live og at han døydde i eit av dei siste oppdraga og du kunne fullføre det aller meste som Arthur. Epilogane var ikkje så gjevande for min del. Eg visste jo uansett at John, Abigail, Uncle og Jack ville overleve. Og då kjem eg fram til det som kanskje er eit svakt punkt i spelet, at RDR2 er ein forløpar. Det er sjølvsagt mykje godt innhald fordi det er ein forløpar, men samtidig veit du til dømes at John, Abigail, Jack, Dutch og Bill aldri kjem til å døy i spelet, og då blir ein del scenar mindre interessant.

 

Mot slutten av spelet synest eg dei pakka litt for mykje inn på litt for kort tid. I løpet av nokre få oppdrag var plutseleg Cornwall skutt og Colm hengt. Cornwall var riktig nok ikkje død, men han hadde ikkje så mykje å bidra med etter den tid heller. Det var mykje snakk om Colm gjennom heile spelet, og så sluttar historien hans med at han berre blir hengt.

 

Ein anna grunn til at eg ikkje var så gira på å fortsetje som John var at eg sakna livet i campen. No opplevde eg riktig nok buggen der Abigail, John, Jack og Sadie forsvann i kapittel to, som la ein dempar på livet der, men det var likevel nok personar til at det var moro. Måten du kommuniserte med gjengmedlemma, måten dei prata i lag rundt eit bål, spela gitar osv. Du kunne tilfeldigvis ramle borti ein diskusjon som ein hadde trudd var i eit oppdrag. Det gjorde spelet til ei større oppleving enn om du kun reiste rundt med Arthur.

 

Trur det sto 90% fullført eller noko sånt då eg var ferdig. Kom vel til 3 eller 4 i Gambling, 8-9 i Horseman og 8-9 i Survivalist. Fann vel heile ein stykk bilete gravert i stein (Geology for Beginners) og 7-8 dinosaurbein (med internetthjelp). Vart aldri ferdig med nokre av sigarettkorta, men hadde funnet ein god del.

 

9.5/10 frå meg, men eg skulle helst sett at du fekk fortsetje med Arthur etter at historien var slutt. Hadde spelet vore heilt lineært der det vart slutt og du starta på byrjinga igjen etter det var ferdig så hadde det ikkje betydd noko, men i desse spela er det mykje du kan gjere etter at historien er over. Når eg då har brukt titals, kanskje over hundre timar med Arthur, så er det han eg ville fortsatt med, ikkje John. Nesten litt dårleg gjort sidan eg i RDR1 ikkje ville bruke Jack, men ha John tilbake. I RDR2 får eg John tilbake, men vil ha Arthur. Stemmeskodespelaren til Arthur var forresten framifrå og ein stor del av spelet. Berre det er grunn nok til at ikkje vil fortsetje med John. Han har ei litt slitsom stemme.

 

Online er eg ikkje interessert i. Spela litt GTAV med nokre kjende for fleire år sidan, men mista fort interessa.

 

 

Tydelig at du og jeg har veldig, veldig lik oppfatning og opplevelse av spillet. Kjenner meg igjen i omtrent alt du nevner. Jeg har noen tips til deg (legger i spoilers for sikkerhetsskyld). 

 

 

 

Jeg satt veldig som deg etter å a spilt ferdig epilogen. Litt "tom". Hadde fortsatt mye jeg ville gjøre, men jeg hadde ikke lyst til å spille som John. Så jeg begynte på nytt, helt på nytt. 

 

Og det var faktisk mye mer behagelig enn jeg hadde trodd. Jeg stressa mye mindre med å komme meg videre i historien ettersom jeg ikke var nysgjerrig lengre, I tillegg så var det mye lettere å omgås karakterene tidlig i historien siden vi nå kjenner dem og hva dem står for. Fikk med meg mye mer av dialogene siden jeg slapp å sitte og vri hjernen med "hvem i eter'n var det der igjen?"

 

Som du, så syntes jeg dynamikken i gjengen tok en kraftig nosedive fra kapittel 4 og utover. Så jeg bestemte meg for å ta livet med ro og stoppe midt i kapittel 3 eller noe sånt. Det var det jeg gjorde. Noe er låst bak story missions sånn som f.eks fisking og manuell tag i Dead Eye så jeg spilte meg fram til kapittel 3 (Clemens Point). Og der har jeg igrunn blitt. 

 

Fokuserer nå på sidemissions og Pearson Upgrades, Trapper og Challenges. Så langt har jeg oppgradert alt hos Pearson, Gambler og Sharpshooter Challenges done. Alle (mulige) legendary animals tatt osv sov. 

 

Jeg har fortsatt saven min med John, men så lenge jeg også har den "nye" saven med Arthur så gjør det at han fortsatt er i live i den versjonen av spillet. (Om det ga mening?)

 

[Zeph]

Tydelig at du og jeg har veldig, veldig lik oppfatning og opplevelse av spillet. Kjenner meg igjen i omtrent alt du nevner. Jeg har noen tips til deg (legger i spoilers for sikkerhetsskyld). 

 

 

 

Jeg satt veldig som deg etter å a spilt ferdig epilogen. Litt "tom". Hadde fortsatt mye jeg ville gjøre, men jeg hadde ikke lyst til å spille som John. Så jeg begynte på nytt, helt på nytt. 

 

Og det var faktisk mye mer behagelig enn jeg hadde trodd. Jeg stressa mye mindre med å komme meg videre i historien ettersom jeg ikke var nysgjerrig lengre, I tillegg så var det mye lettere å omgås karakterene tidlig i historien siden vi nå kjenner dem og hva dem står for. Fikk med meg mye mer av dialogene siden jeg slapp å sitte og vri hjernen med "hvem i eter'n var det der igjen?"

 

Som du, så syntes jeg dynamikken i gjengen tok en kraftig nosedive fra kapittel 4 og utover. Så jeg bestemte meg for å ta livet med ro og stoppe midt i kapittel 3 eller noe sånt. Det var det jeg gjorde. Noe er låst bak story missions sånn som f.eks fisking og manuell tag i Dead Eye så jeg spilte meg fram til kapittel 3 (Clemens Point). Og der har jeg igrunn blitt. 

 

Fokuserer nå på sidemissions og Pearson Upgrades, Trapper og Challenges. Så langt har jeg oppgradert alt hos Pearson, Gambler og Sharpshooter Challenges done. Alle (mulige) legendary animals tatt osv sov. 

 

Jeg har fortsatt saven min med John, men så lenge jeg også har den "nye" saven med Arthur så gjør det at han fortsatt er i live i den versjonen av spillet. (Om det ga mening?)

 

 

 

Eg har vore inne på tanken, men etter å ha gjort så mykje i første playthrough så er ikkje heilt motivasjonen der for å starte på nytt. Eg har skutt alle legendariske dyr og fiska alle legendariske fiskar. Manglar 35 dyr for å fullføre kompendiet, og det er nok ein del i sør, litt hundar, fuglar og sånt. Veldig lite challenges gjenstår, alle sideoppdrag er fullført. Eg gjorde heldigvis det meste i kapittel 2 og 3, så etter kapittel 4 var det mest nye sideoppdrag og nokre challenges som utesto. Pearson har laga alt han kan, men Trapperen har sjølvsagt mykje igjen. Har òg vore rundt på det meste av krinkar og krokar av kartet (unntatt sørover) med Arthur, men finn av og til noko nytt. Ikkje så lenge sidan eg fann hytta/huset nær ved der grava til Arthur er.

 

Hadde spelet vore kortare, eg gjort mindre allereie eller eg hadde uendeleg med tid så hadde det vore meir aktuelt, men det skjer nok ikkje. Då vil eg heller starte på andre spel. Sånn har det vore med dei fleste spel frå Rockstar i seinare tid. Skulle gjerne spelt gjennom GTAV igjen, men det tar for lang tid.

 

Kanskje eg prøver meg med John ein dag når eg har fått litt avstand frå spelet. Akkurat no freistar det ikkje å fortsetje.

 

Satsar på at RDR3 blir ein RDR2-prequel der du igjen er Arthur og spelet sluttar med gjengen i ein stabil camp før Blackwater-tragedien.

 

[......]

Kommer selv til å starte på nytt den dagen jeg prøver det igjen. Etter epilogue er det liksom null grunn til å fortsette.

[Gunfreak]

Da har jeg fått summet meg til en PS4 pro og RDR2.

 

Jeg har spilt noen timer nå(aner ikke hvor mange, men jeg er vist 4% ferdig med spillet)

Men har fått reddet psykopaten fra fengsel og Iren fra de Bounty hunter folka.

Gidder ikke nevne for mye av min opplevelser da alle har jo hatt ca de samme.(og samme kritikken gjenngår når det kommer til litt rare og kjipe kontroller.)

 

Fant ført ut i dag at man kan customize våpene sine. Så jeg fikk meg det jeg regner med skal tilsvare 7.5" løp på SAA pistolen.

 

Ellers nevnte jeg i en annen tråd at så langt virker karakterene noe mer troverdige og mindre tullete enn i andre GTA spill. Selv om disse GTA karakterene er å finne blant disse "strangers" man møter på

[Moskus]

(og samme kritikken gjenngår når det kommer til litt rare og kjipe kontroller.)

Jeg innser at når det gjelder spill begynner jeg å bli gammel og muligens sær, men jeg digger kontrollene. Var enkelt å gå direkte fra RDR1 til RDR2.  

[Gunfreak]

Hva er egentlig de beste innstillingene for skyting?

Om man ikke vil bruke auto aim.

Uansett hvilkene jeg bruker er det pain in the ass.

Jeg vet at console skyting krever tilvenning det husker jeg fra PS3 dagene. Men kan ikke huske det var så vanskelig.

[gaute14]

https://www.gamer.no/artikler/guide-red-dead-redemption-2/450150

[Gunfreak]

https://www.gamer.no/artikler/guide-red-dead-redemption-2/450150

 

 

  Takk det var tydeligvis Aim/Look Dead Zone som var hemligheten her, den "oppskriften" jeg fant nevnte de andre tingene men ikke den. 

[Zeph]

Det oppsettet har eg ikkje gjort noko med. Vart det merkbar endring? Kanskje eg skal teste neste runde.

[kaaasen]

Føler det har skjedd noe merkelig hos meg. Sleit voldsomt med å få drept noen som helst de første øktene. Nå er jeg snart ferdig med kapittel to tror jeg, og det virker som fiendene tåler mye mindre. Har ikke oppgradert våpen, og jeg bruker autoaim på samme måte som før. Jeg klager ikke, for spillet er mye morsommere når jeg ikke dauer i annenhver duell.

[Isbilen]

Spillet justerer helt sikkert vanskelighetsgraden når man sliter. Skulle ønske det kunne slås av. Skjedde noe helt latterlig med meg for noen dager siden da jeg skulle gjøre et oppdrag. Jeg hadde lyst til å løse oppgaven uten å skyte, men ble oppdaget, og visste ikke da at man kan starte oppdrag på nytt via loggen. Så jeg bestemte meg for å bli drept. Det var bare meg og en fiende, og han ble stående og skyte på meg i, jeg overdriver ikke, fem minutter, før jeg krøka. Med rifle på ca. 30 meters hold. Man kan bli desillusjonert av mindre.

[1Dr.E]

Spilt noen timer nå, dette skal jeg kose meg med over laaaang tid.

 

Kom over en stranger forleden, og mens jeg var på vei bort til ham kom det en fyr ridende forbi med ei skrikende dame bastet og bundet fast bakpå hesten. Hun ropte om hjelp, så jeg red etter, og mannen begynte å skyte på meg. Jeg skøyt ham, gikk bort og løfta dama av hesten, og så kommer en tredje person forbi. Han ser meg, og jeg har plutselig et vitne til kidnapping. Istedenfor honor blir jeg nødt til å jage ham.

Stranger-fyren som jeg var på vei bort til i første omgang er forduftet.

Kommer han tilbake, eller er muligheten borte?

[Alkan]

Spilt noen timer nå, dette skal jeg kose meg med over laaaang tid.

 

Kom over en stranger forleden, og mens jeg var på vei bort til ham kom det en fyr ridende forbi med ei skrikende dame bastet og bundet fast bakpå hesten. Hun ropte om hjelp, så jeg red etter, og mannen begynte å skyte på meg. Jeg skøyt ham, gikk bort og løfta dama av hesten, og så kommer en tredje person forbi. Han ser meg, og jeg har plutselig et vitne til kidnapping. Istedenfor honor blir jeg nødt til å jage ham.

Stranger-fyren som jeg var på vei bort til i første omgang er forduftet.

Kommer han tilbake, eller er muligheten borte?

 

De dukker opp i tide og utide tror jeg.

[Gunfreak]

Jeg driter i de fleste strangers, ni av ti ganger er det bare finn 10 av dette eller 50 av dette.

[Isbilen]

[Moskus]

Jeg driter i de fleste strangers, ni av ti ganger er det bare finn 10 av dette eller 50 av dette.

Rart. Jeg har ikke møtt noen av de strangers.

 

 

Ja, så feil kan man ta. Også om man er irriterende og sitter på en ball.

[Gunfreak]

Rart. Jeg har ikke møtt noen av de strangers.

 

 

 

 

Du har ikke møtt hun som vil du skal finne 50 dinosaur fosiler eller han som vil du skal samle inn en hau med sigrarett kort?

[Zeph]

Jeg driter i de fleste strangers, ni av ti ganger er det bare finn 10 av dette eller 50 av dette.

Det er det faktisk ikkje, men alle må sjølvsagt spele som dei sjølve vil.

[Moskus]

Du har ikke møtt hun som vil du skal finne 50 dinosaur fosiler eller han som vil du skal samle inn en hau med sigrarett kort?

Jo, men det er kun to stykker. Skjer ikke i 9 av 10 tilfeller.