Grammatikk feil i ei novelle

[aleks9618]

Hei, eg har skrevet ei novelle, men eg er ikkje frå Norgen, som eg skriver masse grammatikk feiler, kan du hjelpe meg og vise kva eg skrive feil, her er novelle:

 

„Alt skal ikkje være sånn”

Snart ferdig, snart heim. Eg sitte i min konor og tegene ny planer for Ungdom skule. Eg liker min jobb, var lett og eg var fornøyd – eg var arkitekt. Min kontor var heilt kvit, alt var på sin plass, ingen kan komme utan å banke på dora. Eg liker å jobbe åleine, i kontor må være heilt still.

Klokka 15:00, ferdig! Eg seier til kjærasten at eg blir heim litt over 17, men var ikkje så masse til å jobbe med, som eg slutta nå. Eg var veldig glad, litt meir tid med han. Harry – kjærasten min skal i morgen til Alabama, til å jobbe. Eg er ikkje fornøyd av det, men det går bra, han skal ringe til meg kvar dag, snakka på Skype, skrive melding, alt skal være bra.

- April, kan du signere her? Jake, andre arbeidstakker spør meg.

- Mhm ja, her? Ok ferdig, ha det og god helg… Eg sei til han og gå ut frå kontor.

Min bil var på parkeringsplass under alle kontrær. Men ikkje alt var bra, kjærasten ringe ikkje til meg heile dag, skriver ingen melding, han gjøre det kvar dag, men ikkje i dag. Men det går bra, eg skal nå heim, kan snakka med han heile tida.

- Men kva vi skal spise? Eg spør seg sjølv. – Eg veit, kanskje spagetti, han liker spagetti.

Eg kom inn til bilen, skru på bil, lys, alt som er viktig, musikk, som alltid i fredager etter jobb: Nightwish – The Siren. Det er beste song til meg. Nå skal eg heim, bilen starta, musikk er på, alt er bra.

Vei til heim er ikkje så langt, fredag etter jobb, då er som cirka 30 minutt, men i veka det er cirka 20 minutt. På veiene var masse biler, typisk fredag, ettermiddag tid.

Eg kjem heim ikkje fort, men når eg komme inn, ingen var på plass. Mine klede var under senga, men kvifor? I kjøkken mat var ikkje i kjøleskap, eg liker når alt er rydde fin, at alt har sin plass. Og en ting skremme meg, musikk var skru på…

- Harry, er du heim? Røpe eg. Han kjem ut frå soverom, bare i trusa… ser ut litt

skremme, sjå på meg og opna auga så stor som kan. Det ser ut ikkje bra, ingen var bra.

- Du er har? Men er halv 16, du skal være på jobb nå, ikkje sånt?

- Harry, kven som kjem? Ei jente går ut fra oss soverom… vent, eg kjenna ho. Det er

Liza, ho er ex-dame til Harry. Men kva ho gjør har, kvifor er utan klede? Det ser ut ikkje bra.

- Harry kva som skjer her? Kan du forklare meg, nei, vent, du MÅ forklare meg nå!

- April, det er ikkje sånn som ser ut, eg kan forkl… han slutta ikkje ord, fordi eg begynne å røpe.

- Du, min kjære Liza skal gå heim, - eg slå ho. – Og du, min kjære Harry, du må pakke seg og skal gå ut saman med Liza. Eg begynne å pakke alle Harrys klede, han prøve å snakke med meg, men eg svarer ikkje bare pakke han. Eg prøve å ikkje gryne, men det var veldig vanskelig til meg. Han sjå på meg siste gong, og bare sei:

- Ha det, men du må veite at eg els… - GÅ, og tilbake aldri! Du er siste person som eg lyst å sjå på å snakke med.

Han gikk, alt var slutt. Eg begynne å rydde hus, ta alle dyne og pute til væskemaskina og ser på seg sjølv i speil.

- Nå er du åleine, alt bli bra, ikkje gryne, blir stor jenta! Eg sei til seg sjølv.

 

Tusen takk for hjelp!

[Gutt_96]

Vil bare kommentere at du starter setningene i starten ganske likt med "eg" - da blir flyten dårligere, så prøv å variere språket jeg kan ikke hjelpe med nynorsk

[TheodorBjork]

Måtte bare si at foruten språk-feilene, noe som kommer til å forbedre seg av seg selv, har du tydelig et stort talent for skriving. Selv med alle feilene er denne teksten fantastisk skrevet og måten du forteller på viser at du har det som trengs for å bli forfatter.

[Budeia]

Alt skal ikkje vere sånn”

Snart ferdig, snart heim(e). Eg sit på kontoret mitt og teiknar nye planar for Ungdomsskulen. Eg likar resultatet mitt, det var lett og eg var nøgd – eg var arkitekt. Kontoret mitt var heilt kvitt, alt var på plassen sin, ingen kan koma utan å banka på døra. Eg likar å jobbe åleine, på kontoret må det vere heilt stilt.

Klokka 15:00, ferdig! Eg seier til kjærasten at eg kjem heim litt over 17, men det var ikkje så mykje å jobba med, så eg avslutta no. Eg var veldig glad, for det tydde litt meir tid med han. Harry – kjærasten min, skal til Alabama i morgon, til jobben. Eg likar det ikkje, men det går bra, han skal ringa til meg kvar dag, snakka på Skype, skriva melding, alt skal vere bra.

- April, kan du signera her? Jake, ein annan kollega spør meg.

- Mhm ja, her? Ok ferdig, ha det og god helg… Eg seier dette til han og gå ut frå kontoret.

Bilen min stod på parkeringsplassen under alle kontrær [kontrær, hva betyr dette?].

Men alt var ikkje bra, kjærasten ringde ikkje til meg heile dagen, skreiv ikkje noka melding, han gjorde det kvar dag, men ikkje i dag. Men det går bra, eg skal heim no, kan snakka med han heile tida då.

- Men kva skal vi eta? Eg spør meg sjølv. – Eg veit det, kanskje spagetti, han likar spagetti.

Eg gjekk inn i bilen, skrudde på tenning, lys, alt som er viktig, musikk, som alltid på fredagar etter jobb: Nightwish – The Siren. Det er beste songen min. No skal eg heim, bilen startar, musikken er på, alt er bra.

Vegen heim er ikkje så lang, fredag etter jobb, då er det om lag 30 minutt, men i veka er det omlag 20 minutt. På vegane var mange bilar, typisk fredag, ettermiddagstid.

Eg kjem ikkje heim så snøgt, men når eg kjem inn, er ingen på plass. Kleda mine låg under senga, men kvifor? På kjøkkenet stod maten ute, eg likar når alt er fint rydda, at alt er på plassen sin. Og ein ting skremde meg, nokon hadde skrudd på musikk…

- Harry, er du heime? Ropa eg. Han kjem ut frå soverom, berre i trusa… ser litt skremt ut, ser på meg med store augo. Det ser ikkje bra ut, ingenting var bra.

- Er du her? Men klokka er halv fire no, du skal vere på jobb no, ikkje sant?

- Harry, kven er det? Ei jente kjem ut frå soveromet vårt… vent, eg kjenner ho. Det er

Liza, ho er eksdama til Harry. Men kva gjer ho her, kvifor er ho utan klede? Dette ser ikkje bra ut.

- Harry, kva går føre seg her? Kan du forklara meg, nei, vent, du MÅ forklara meg det no straks!

- April, det er ikkje sånn som ser ut, eg kan forkl… han haldt ikkje fram, fordi eg byrja ropa.

- Du, min kjære Liza skal gå heim, - eg slo til henne. – Og du, min kjære Harry, du må pakka kofferten og du skal gå ut saman med Liza. Eg byrja å pakka alle kleda til Harry, han prøvde å snakka med meg, men eg svarte ikkje, berre pakke tinga hans. Eg prøvde å ikkje grina, men det var veldig vanskelig for meg. Han såg på meg ein siste gong, og sa berre:

- Ha det, men du må vita at eg els… - GÅ, og kom aldri tilbake! Du er siste personen som eg har lyst til å sjå på eller snakka med.

Han gjekk, alt var slutt. Eg byrja å rydda huset, ta alle dynene og putene til vaskemaskina og såg på seg sjølv i speilet (eller spegelen).

- No er du åleine, alt blir bra, ikkje grine, ver stor jente! Det seier eg til meg sjølv.

[Budeia]

Måtte bare si at foruten språk-feilene, noe som kommer til å forbedre seg av seg selv, har du tydelig et stort talent for skriving. Selv med alle feilene er denne teksten fantastisk skrevet og måten du forteller på viser at du har det som trengs for å bli forfatter.

 

Søren... Nå fikk du meg til å rette hele denne gamle oppgaven. Hvorfor skulle du løfte opp en gammel oppgave?