Plassering av sparepenger eg kan få bruk for? Alternativ til sparekonto

[Zeph]

Eg har nokre hundre tusen på sparekonto som ikkje er i bruk. Eg kan få bruk for dei på eit eller anna tidspunkt dei neste tre åra, så dei bør vere litt tilgjengeleg.

BSU er full og det er ingen andre stader eg kan plassere dei i eksisterande privatøkonomi.

 

I dag står dei på sparekonto med 2,9% rente. Det blir neppe spart noko meir på denne kontoen dei neste tre åra.

Eg har DNB som bank og vil helst ikkje opprette kundeforhold andre stader, med mindre det er mykje å hente.

 

Det er vel snakk om risiko vs forteneste. Eg kan miste delar av summen, men ikkje for mykje. Det blir nok gjerne noko med låg til moderat risiko.

 

Nokre tips?

[Herr Brun]

Du har ikke vurdert å kjøpe bolig?

[Zeph]

Det har eg frå før av.

[Herr Brun]

Ahh. Jeg tenkte du ikke hadde kjøpt ennå siden BSUen er full - det vanlige er vel å betale ned på boliglånet når BSUen er full og man ikke kan hente mer skattefradrag, men mulig du har veldig god rente på både boliglån og BSU.

 

Men altså, eiendom er jo voldsomt i vinden for tiden - vurdert utleiebolig? Kommer jo litt an på hvor i landet du bor, da. Med full BSU + noen hundre tusen har du jo definitivt anstendig egenkapital.

[Zeph]

Vel vel. Totalt 450k kanskje. Kjem ikkje så veldig langt på veg der. Å ta opp meir lån er ikkje aktuelt.

BSU er full i år, men den blir ikkje heilt full før til neste år.

 

Og så vil eg gjerne ha dei tilgjengeleg på eit eller anna vis, utan å måtte selje eigedom.

[Arne]

Hvor lenge kan du binde pengene?

 

Vet forresten om sparekontoer med bedre rente enn den du har nå, kan jo sjekke finansportalen.

[Zeph]

Tja. I teorien kan eg få bruk for dei når som helst om eg sluttar å jobbe. Ikkje alt på ein gong riktig nok.

[Zeph]

Blir kanskje aksjefond. Eg kan nok binde dei i minst 5 år. Ser ikkje at eg skal få bruk for dei i mellomtida.

 

Frå DNB fekk eg nokre forslag, blant anna Aktiv 100 med høg risiko, der alt går i aksjar.

Eg har råd til å tapa delar av summen og er villig til å risikere det for ein høgare avkasting over tid.

 

Å styre kjøp og sal på eiga hand har eg rett og slett ikkje tid til.

[Arne]

Sant det siste du sier. Det er relativt kostbart og risikabelt å investere i enkeltaksjer.

 

Bare ikke la de lure deg til å lånefinansiere bankinnskudd (med lavere innskuddsrente enn utlånsrente), noe som har vært populært i tideligere perioder...

[Zeph]

Sant det siste du sier. Det er relativt kostbart og risikabelt å investere i enkeltaksjer.

 

Bare ikke la de lure deg til å lånefinansiere bankinnskudd (med lavere innskuddsrente enn utlånsrente), noe som har vært populært i tideligere perioder...

Ingen fare for det. Lån har eg som sagt ikkje og heller ikkje tenkt å ta opp. Det er kroner som allereie står på konto.

 

Eg er ein veldig analytisk person, så eg kjem ikkje til å kaste hundretusenvis inn i noko utan å vite kva det går ut på og risikoen. Større svingingar i fondet kan eg leve med, men vil heller ikkje risikere at alt går i dass. Med eit fond som spreier investeringar over eit stort marked er risikoen mindre. Det vil naturlegvis følgje markedet på eit generelt nivå, men ein bransje eller eitt firma kan ikkje sluke heile fondet.

[Arne]

Du har tydeligvis forstått det. Lykke til!

[Euklid]

Frå DNB fekk eg nokre forslag, blant anna Aktiv 100 med høg risiko, der alt går i aksjar.

Du gikk til banken og sa du ville ha noe med lav risiko (slik du uttrykte tidligere i tråden), og så foreslo de dette? Spenstig.

 

Om du har noen års horisont på springen kan aksjefond likevel være en helt grei løsning, men jeg ville gått for et passivt forvaltet indeksfond, DNB har slikt. Lite som tyder på at avkastningen er noe særlig dårligere og du betaler langt lavere gebyrer.

[Zeph]

Du gikk til banken og sa du ville ha noe med lav risiko (slik du uttrykte tidligere i tråden), og så foreslo de dette? Spenstig.

 

Om du har noen års horisont på springen kan aksjefond likevel være en helt grei løsning, men jeg ville gått for et passivt forvaltet indeksfond, DNB har slikt. Lite som tyder på at avkastningen er noe særlig dårligere og du betaler langt lavere gebyrer.

Eg ville ha fleire alternativ med forskjellig risiko. Aktiv 100 var eit med høg risiko.

 

Skal lese litt om indeksfond. Fekk eit nytt forslag her om dagen. Investorkonto. Ein konto der eg kan sjølv endre fond som eg vil, samtidig som eg kan kjøpe aksjar, utan å betale skatt før gevinsten eventuelt blir realisert. Har lurt på å prøve meg litt på aksjar, då er ein sånn konto midt i blinken. I periodar der eg ikkje har tid til å passe på børsen kan eg flytte pengane over på eit fond og la dei stå der.

[Euklid]

Dette siste alternativet innebærer formodentlig at du skal ta et aktivt valg om når du skal kjøpe/selge aksjer, det er her verdt å legge til at dette stort sett blir et tapsprosjekt for de privatpersoner som driver med dette (justert for kostnader gjelder dette også proffene, derav anbefalingen av indeksfond). Skal man drive med slikt bør man altså enten være villig til å se på det som en hobby som koster eller ha en teori om hvorfor man kommer til å gjøre det bedre enn de fleste andre.

 

Ikke særlig overbevist om at investorkonto er det mest lønnsomme som har skjedd; gebyrstrukturene er friske og en skal realisere gevinst nokså ofte for å rettferdiggjøre denne kostnaden -- jeg kan vanskelig se for meg en investeringsstrategi som på forhånd virker rasjonell som skaper forventet lønnsomhet med investorkonto. (Det går imidlertid helt fint an å tenke seg tilfeller der det er lønnsomt, men i forventning kan jeg ikke skjønne det skal være noen gullgruve.)

 

Generelt: bankene anbefaler det som gir mest gebyrer fortest mulig. De kan gjerne ha en rådgivertittel, men de er selgere.

Endret 4. november 2012 av Euklid

[Euklid]

Apropos nr 2: trikset med salg av investeringskontoene er at du tilsynelatende slipper å betale 28% skatt i bytte mot å betale et par prosent i gebyr -- i alle fall har det sett slik ut i de regnestykkene jeg har sett. Realiteten er selvsagt ganske annerledes; du får bare utsatt skatten, og dermed må meravkastningen du får ved utsatt skatt være høy nok til å forsvare gebyrene.

 

Det skal ganske mye til. Gebyrstruktur varierer mellom bankene, men 15-20% avkastning er neppe et høyt anslag. Klarer du det over tid får du raskt andre bekymringer enn hva du skal gjøre med noen hundre tusen.

[Zeph]

Først av alt, takk for veldig gode innspel! Det set eg pris på.

 

Dette siste alternativet innebærer formodentlig at du skal ta et aktivt valg om når du skal kjøpe/selge aksjer, det er her verdt å legge til at dette stort sett blir et tapsprosjekt for de privatpersoner som driver med dette (justert for kostnader gjelder dette også proffene, derav anbefalingen av indeksfond). Skal man drive med slikt bør man altså enten være villig til å se på det som en hobby som koster eller ha en teori om hvorfor man kommer til å gjøre det bedre enn de fleste andre.

Dei fleste har vel eit mål om å tene litt pengar på det, sjølv om snittet kanskje går i tap. Eg er klar over at det ikkje berre er å kaste masse pengar inn i eit firma, vente til kursen går opp og selje på topp, men det hadde vore greit å ha moglegheita til å handle med aksjer. Målet er å få ein høgare avkastning enn eg ville fått på ein sparekonto. I praksis vil det nok gå mest i fond, men eg kan og finne på å investere i stabile selskap, der faren for å miste større verdiar er liten. Sjansen for god avkastning er sjølvsagt deretter lågare, men aksjehandel er no ein gong kun spekulasjon der dei heldigaste vinn.

 

Ein kan sånn sett gjerne poengtere at eg like greit kan handle med VPS om eg vil, men då får eg ikkje skattefordelen.

 

Ikke særlig overbevist om at investorkonto er det mest lønnsomme som har skjedd; gebyrstrukturene er friske og en skal realisere gevinst nokså ofte for å rettferdiggjøre denne kostnaden -- jeg kan vanskelig se for meg en investeringsstrategi som på forhånd virker rasjonell som skaper forventet lønnsomhet med investorkonto. (Det går imidlertid helt fint an å tenke seg tilfeller der det er lønnsomt, men i forventning kan jeg ikke skjønne det skal være noen gullgruve.)

Inversteringskonto har årleg gebyr på 0,9%, det stemmer. Samt at det har ein etableringskostnad på 0,5%. Ut over det så ser eg ikkje fleire gebyr. Du har sjølvsagt forvaltningsavgift for alle fond, men det er likt uavhengig av kva type konto eg har. Med ein inversteringskonto er det eit årleg gebyr, men kjøp og sal av fond kostar ikkje noko. DNB Global Indeks har til dømes ei forvaltningsavgift på 0,3%, uansett kva type konto eg har.

No har eg heller ikkje dei heilt store summane å jobba med, så det er grenser for kor mange kroner som går tapt i gebyr, men det vil sjølvsagt bli nokre tusen over tid.

Ved aksjehandel er satsar for kurstasje like.

 

Er det noko eg har gått glipp av ut over dette?

 

Fordelen er at eg kan velje forskjellige fond i ein og same konto. Eit alternativ til investeringskonto er Link Kapital, som i praksis er ganske likt, men du har ikkje tilgang til aksjemarknaden og det har høgare etableringskostnad.

No er ikkje fond noko ein kjøper seg inn og ut av kvar dag, som på aksjemarknaden, men det er greit å kunne fordele investeringane litt rundt på forskjellige fond, i staden for å satse alt på eitt kort.

 

Generelt: bankene anbefaler det som gir mest gebyrer fortest mulig. De kan gjerne ha en rådgivertittel, men de er selgere.

Det er greit nok, men så lenge eg forstår forskjellane og kan identifisere kostnadane sjølv, så er det til slutt eg som avgjer kva eg vil gå for. Eg er i utgangspunktet kristisk og skeptisk til det meste og brukar ikkje pengar på noko eg ikkje veit kva er. Eg er langt meir analytisk enn folk flest, samt perfeksjonist. Det finnes sikkert mange som går i banken med pengane sine og spør om råd til kvar dei bør putte dei, for så å gå for det alternativet rådgjevaren kjem med. Eg les gjennom all dokumentasjon og det eg finn av relevant stoff på nettet, samt spør om råd frå andre, som her på forumet.

 

Apropos nr 2: trikset med salg av investeringskontoene er at du tilsynelatende slipper å betale 28% skatt i bytte mot å betale et par prosent i gebyr -- i alle fall har det sett slik ut i de regnestykkene jeg har sett. Realiteten er selvsagt ganske annerledes; du får bare utsatt skatten, og dermed må meravkastningen du får ved utsatt skatt være høy nok til å forsvare gebyrene.

Sjølvsagt er det ingen som slepp å betale skatt. Fordelen sånn eg ser det er at du heile tida kan handle med ein gevinst utan å skatte for den, som ein kan med fond. I staden for å miste 28% kvart år kan ein handle med den summen vidare. Dersom ein får gevinst vil ein kunne få gevinst på dei 28% som ein ellers ikkje hadde hatt å handla med. I praksis er det snakk om å utsetje skatten til du eventuelt vil realisere verdiane. Sånn er det sjølvsagt ved alle fond. Poenget med investeringskonto er at det er mogleg med aksjehandel.

 

 

Det skal ganske mye til. Gebyrstruktur varierer mellom bankene, men 15-20% avkastning er neppe et høyt anslag. Klarer du det over tid får du raskt andre bekymringer enn hva du skal gjøre med noen hundre tusen.

Det er eit godt poeng. Spørsmålet då er om eg kan få høgare avkastning av å plassere pengane i forskjellige fond, som kan forsvare gebyret, om ein ser vekk frå aksjehandel. Om eg plasserer alt i eitt fond og får avkastning på 1%, i forhold til å plassere det i to fond, der det eine gjev 1% og det andre 3%.

 

Akkurat skattefordelen går på aksjehandel, som eg ikkje veit per i dag kor mykje eg kjem til å bruke pengar på.

[Wisd0m]

Du gikk til banken og sa du ville ha noe med lav risiko (slik du uttrykte tidligere i tråden), og så foreslo de dette? Spenstig.

 

Om du har noen års horisont på springen kan aksjefond likevel være en helt grei løsning, men jeg ville gått for et passivt forvaltet indeksfond, DNB har slikt. Lite som tyder på at avkastningen er noe særlig dårligere og du betaler langt lavere gebyrer.

Eg ville ha fleire alternativ med forskjellig risiko. Aktiv 100 var eit med høg risiko.

 

Skal lese litt om indeksfond. Fekk eit nytt forslag her om dagen. Investorkonto. Ein konto der eg kan sjølv endre fond som eg vil, samtidig som eg kan kjøpe aksjar, utan å betale skatt før gevinsten eventuelt blir realisert. Har lurt på å prøve meg litt på aksjar, då er ein sånn konto midt i blinken. I periodar der eg ikkje har tid til å passe på børsen kan eg flytte pengane over på eit fond og la dei stå der.

Husk at du mister skjermingsfradraget ved å bruke en slik konto.

[Euklid]

Virker som om du har et rimelig greit og reflektert forhold til dette, ja. Eneste tillegget jeg umiddelbart kommer på er at du ved investeringskonto går glipp av skjermingsfradrag, noe som gjør at avkastningen må være enda høyere for at det skal lønne seg.

 

Det viktigste i alle transaksjoner i finansmarkedet er å innse at de fleste som har forsøkt seg ikke har endt opp som styrtrike på en yacht utenfor St Tropez, og dette er ikke helt uten grunn. Bankene er knallgode på å sette opp regnestykker som virker rasjonelle inntil du legger inn realistiske antagelser og de bristende forutsetningene kan være djevelsk godt skjult.

 

Det du nå må spørre deg selv er når du ser for deg at du kan få bruk for pengene og hvor stort tap du er villig til å ta. Jo lengre tidsperspektiv og større appetitt på risiko, jo større andel aksjer.

[Prusk]

Liten avsporing - du har nesten full BSU - DNB kjører noe som heter BSU 2.0. Sett inn 30k der.

 

Ellers er det bare å holde på BSU pengene så lenge renten der er høyere enn renten på boliglånet. Det å spare penger til høyere rente enn man betaler for å låne penger er vanligvis en grei deal...

[Zeph]

Finnes det andre kontoar der eg kan investere i fleire fond samtidig, tilsvarande Link Kapital og Investeringskonto, med mindre gebyr? Eg forsto det sånn at gebyret var der fordi eg kunne investere i fleire fond. Helst innanfor DnB sitt tilbod.

 

Virker som om du har et rimelig greit og reflektert forhold til dette, ja. Eneste tillegget jeg umiddelbart kommer på er at du ved investeringskonto går glipp av skjermingsfradrag, noe som gjør at avkastningen må være enda høyere for at det skal lønne seg.

Det er notert.

 

Det viktigste i alle transaksjoner i finansmarkedet er å innse at de fleste som har forsøkt seg ikke har endt opp som styrtrike på en yacht utenfor St Tropez, og dette er ikke helt uten grunn. Bankene er knallgode på å sette opp regnestykker som virker rasjonelle inntil du legger inn realistiske antagelser og de bristende forutsetningene kan være djevelsk godt skjult.

Reknestykkene til banken bryr eg meg ikkje om. Eg ser mest på historisk utvikling til eit fond eller eit firma, utan at det treng bety stort for framtidig utvikling.

Målet er å få betre avkasting enn eg ville fått på BSU 2.0 til dømes. Då må eg litt over 5% for at det skal ha noko for seg. Eg har ikkje planar om å bli millionær av dette her, berre få litt betre avkasting enn ellers.

 

Det du nå må spørre deg selv er når du ser for deg at du kan få bruk for pengene og hvor stort tap du er villig til å ta. Jo lengre tidsperspektiv og større appetitt på risiko, jo større andel aksjer.

Frå dagens perspektiv kunne eg i teorien sagt at eg aldri frå bruk for dei, basert på min økonomi. 5-10 år fram i tid vil dei kanskje utgjere ein forskjell på ein del hundre tusen i eit bustadlån til dømes.

Eg er ikkje villig til å tape alt, men er innstilt på å kunne tape delar av summen, mot at eg får sjansen til høgare avkasting. Difor har eg sett på aksjefond og eventuelt aksjehandel. I fond og delvis aksjehandel får ein sjølvsagt ikkje eit tap før den dagen ein eventuelt sel det ein har ståande. Med eit perspektiv på 5+ år er vel sjansane gode for å få avkastning ved investering i ein del fond. Fond med høgast risiko vil nødvendigvis svinge meir, men kan og potensielt stige meir og ha høgare toppar.

 

Liten avsporing - du har nesten full BSU - DNB kjører noe som heter BSU 2.0. Sett inn 30k der.

 

Ellers er det bare å holde på BSU pengene så lenge renten der er høyere enn renten på boliglånet. Det å spare penger til høyere rente enn man betaler for å låne penger er vanligvis en grei deal...

Poenget er som sagt å få høgare avkasting enn BSU 2.0. 30k på BSU 2.0 ville berre fungert som buffer, og det har eg allereie.

 

BSU gjer eg ikkje stort med, anna enn å fylle den opp. Dersom staten ikkje aukar maksgrensa kan eg eventuelt investere dei på anna vis den dagen kontoen er full.