torbjornen

https://www.nrk.no/vestland/bergen-fringe-festival-2024-utsett-pa-ubestemt-tid-_-vil-droppa-kunstnar-ori-lenkinski-1.16856875 Kansellering av ulike årsaker er visst på moten for tida. Ein kunstfestival i Bergen er avlyst etter at ein kunstnar vart kansellert fordi ho bur i Israel. I haust var det snakk om kansellering av kunstnarar fordi dei var palestinarar. På den eine sida meiner eg at det blir feil å kansellere kunstnarar og kulturarbeidarar berre på grunn av nasjonalitet, statsborgarskap eller sterke følelsar kring terroraksjonar, pågåande krigar eller konfliktar som kunstnarane uansett ikkje har noko med eller kan lastast for. Dette inkluderer sjølvsagt også russarar. På den andre sida er det ugreit å sleppe til kunstnarar som opptrer som reine propagandistar eller talerøyr for regime eller terrororganisasjonar som gjer seg skuldige i krigsbrotsverk eller brot på folkeretten. Så blir spørsmålet kvar ein skal setje grensa, og temaet er kanskje så vanskeleg at det fortener ein eigen tråd. Mi meining er uansett at bergensarane i dette tilfellet har bomma kraftig.

Men dette har han iallefall rett i.

Ytringsfridom er aldri absolutt. Her er det snakk om oppfordring til sabotasje av forsvarsindustri i ei tid der Norge og Europa er trua av russisk ekspansjon. Igjen er det vel politikarane som, avhengig av sutuasjonen evt. må bestemme at slike ytringar skal vere straffbare.

https://www.nrk.no/norge/vil-dekke-boter-for-mannen-som-braut-seg-inn-pa-rygge-flystasjon-1.16856152 Vakthaldet rundt forsvarsindustri og militære område bør styrkast, slik at ein kan stå imot både naive aktivistar og folk som jobbar for fiendtlege statar. Og så må nokon forklare desse folka at det dei driv med er angrep på forsvarsevna vår i ei farleg tid, og at sabotasje vil bli slått hardt ned på i framtida. Om ein er ueinig i at våpen kan bli brukt til krigsforbrytelsar får ein heller rette sinnet mot politikarane som fattar vedtaka. Om ein engasjerer seg i politikken kan ein oppnå meir enn ein gjer ved å drive sabotasje mot norsk forsvarsindustri.

Når Storbritannia aukar løyvingane til forsvaret til 2,5% av bnp innan 2030 sender også dette eit viktig signal. (Det er rett nok ei stund til 2030).

Det tydelegaste eksempelet var vel lovnaden om 1 million granatar i 2023.

No har det vel vore alt for mange tilfelle der ein har annonsert kva ein skal levere lang tid i førevegen, og så har ein ikkje greidd å innfri lovnadane. Slikt hjelper ikkje på moralen til andre enn russarane.

Så då kjem altså dette lenge etter at Ukraina har fått påfyll frå USA. Den amerikanske støttepakken kjem i grevens tid.

Og her er det også viktig at representanthuset kravde at det skulle bli lagt fram ein plan for korleis Ukraina kan hjelpast til å vinne krigen. Den planen vil eg håpe at den neste presidenten vil måtte vere med på og følgje opp. Biden har støtta ukrainarane nok til ikkje å tape krigen. Trump brukar kanskje eit språk som autokratane forstår betre? Kan Trump vere den som kan få Ukraina til å vinne krigen og russarane til å trekkje seg ut?

Men no er det avgjerande at europeiske politikarar ikkje søv i timen. Hjelpepakken vil før eller sidan ta slutt, og då må ein vere førebudd på at ein ikkje lenger kan støtte seg på amerikansk hjelp.

Då blir det spennande om forslaga får fleirtal på Stortinget på tysdag.

Her er det ikkje snakk om mobilisering av nye soldatar, men at ein lar vere å dimmitere gamle soldatar. Elles har nrk ein interessant artikkel om temaet: https://www.nrk.no/urix/xl/ukrainske-soldater-ved-fronten-er-i-gjennomsnitt-over-40-ar-1.16831694 Edit: Ser at den lenka allereie var posta ovanfor.

Blir desse avtalane meir verdt enn sikkerheitsavtalane frå 1994?

Den frykta "våroffensiven" starta kanskje lenge før jul, og russarane har ofra mykje for å utnytte mogelegheitene som oppstod på grunn av den manglande støtta til Ukraina. Er ein heldig har ikkje russarane stort meir å fare med når Ukraina omsider får den hjelpa som er blitt lova.

Russland var iallefall til ei viss grad demokratisk på 1990-talet. Kva ville ha skjedd om Putin hadde blitt president i eit NATO-land? Ein har dessutan sett at land som er med i NATO som f.eks. Ungarn har blitt mindre demokratiske med åra. Argentina har ein populistisk president som har sagt mykje rart, og som har blitt samanlikna med Trump. Kven som styrer kan skifte raskt. Eit godt eksempel er deler av Afrika der Frankrike og USA no trekkjer seg ut av land som for kort tid sidan var allierte. Og til og med i verdas eldste demokrati er demokratiet i fare. Spørsmålet er om land som søkjer om NATO-medlemsskap, og dermed tilgang på "våre" hemmelegheiter i det minste bør ha ei viss prøvetid og tilfredsstille visse krav til eit stabilt demokrati. Det er også eit spørsmål om NATO bør ha ein viss storleik, slik at ein ikkje får fleire "problembarn" av typen Erdogan og Orban. Argentina står litt åleine i sitt område, men ei mogeleg løysing andre stader eller på sikt er eigne forsvarsalliansar f.eks. i Asia og Stillehavsområdet som samarbeider med USA og NATO. (Det er vel delvis slik allereie).

No har også lokalavisa i min barndoms by fått med seg denne saka. Artikkelen er bak betalingsmur, men kan lesast dersom ein har Alt+ abonnement hos ei Amedia-avis. Artikkelen nemner elles at det jobbar både russarar og ukrainarar i bedrifta, og at dette så langt har gått bra. https://www.firdaposten.no/eg-opplever-at-nokon-prover-a-sverte-oss-men-eg-har-ingenting-a-skjule/s/5-16-793268

Dette var dårleg formulert frå mi side. Poenget er likevel at han tek æra for noko som han har motarbeidd i eit halvt år.

At vi skulle få sjå den karen sitje og sole seg i glansen hadde eg aldri trudd for kort tid sidan.

Sjefen har vel i tilfelle blitt lurt.

Den russiske "våroffensiven" har vel kanskje vore i gang sidan før Avdiivka fall, og russarane manglar meir og meir utstyr. Samstundes har risikoen for at Ukraina taper krigen gjort at alvoret no i det minste byrjar å gå opp for både europeiske og amerikanske politikarar. Om all hjelpa som no er lova verkeleg blir levert kan vel dette ende med at ukrainarane kjem på offensiven igjen? Er det heilt urealistisk med ein ukrainsk offensiv i år, der ein i det minste greier å ta att det meste av dei erobringane som russarane har gjort sidan nyttår før russarane greier å befeste desse områda skikkeleg?

Men dersom russarane kan sitje og følgje med på flightradar kor tid desse flya landar er vel dette i beste fall uheldig?

Blir ikkje våpenlastene frå denne flyplassen og inn i Ukraina eit openberrt mål for russiske missil, og særleg no når ukrainarane manglar luftvern?

Det spørst om det var dette russarane tenkte på når dei vil ha ein ny verdensorden.

Er det slik at det går føre seg eit utbrot jamnt og trutt på same stad? I så fall er det vel meir eller mindre trygt å vere i Grindavik for tida?