torbjornen

Dette var ein kronikk med gode poeng. Det har tidlegare vore vanleg at Norge ikkje tek slike steg åleine, men som ein del av ein felles framstøyt frå f.eks. EU eller USA. At ein ikkje har forankra dette betre fører til at Norge står meir eller mindre åleine og blir spelt ut over sidelinja av Israel. Men så var vel kanskje også anerkjenninga av Palestina til ei viss grad norsk innanrikspolitikk, der ein ynskte å gjere venstresida til lags og vise veljarane at ein støttar ei tostatsløysing på Vestbreidda og at ein tek avstand frå den brutale krigen der sivilbefolkninga hamnar i krysselden, samt israelske krigsforbrytelsar som f.eks. svolt som våpen eller inhuman behandling av krigsfangar.

Men kor stor del av vanlege israelarar støttar dei i denne kampen? Er det fleire enn nokre få prosent heilt ytterst på venstresida?

Desse tinga er vel alle som diskuterer her einige om, uansett kva "side" ein held mest med. Dette er viktig å hugse.

Og langt føre autoritære land som Ungarn og Tyrkia.

Usikker. I den grad Israel har nokon plan er det vel kanskje heller status quo?

Dette er eit godt argument for annektering/einstatsløysing.

Kva har Israel gjort for Norge?

Dette er eg heilt einig i. Parlamentet i Israel har sagt med stort fleirtal at dei ikkje vil ha ei tostatsløysing, og den israelske regjeringa har svart på Norge sitt ynskje om ei tostatsløysing med å utvise norske diplomatar frå dei palestinske områda. Samtlege israelske regjeringar har i lang tid gjort det dei kan for å undergrave ei tostatsløysing ved å utvide- og lage nye busetjingar på Vestbreidda. Det er berre nokre fragment av Vestbreidda som framleis er under palestinsk kontroll. Då er det på tide å seie at: Javel, de får det slik de vil ha det. Men då skal alle borgarar behandlast likt.

4. Det blir oppstand eller borgarkrig i Russland, militæret vender ryggen til det noverande regimet og det blir relle fredsforhandlingar. Begge partar trekkjer seg ut av okkuperte område, men Kursk og Belgorod får halde folkeavstemming om evt. overgang til Ukraina. Men det mest sannsynlege er vel at krigen held fram som før, med ein ny front i tillegg til dei andre.

Ikkje eit ord om Ukraina i Dagsrevyen i kveld heller. Må det bli atomkrig for at Russland-korrespondentane til Nrk skal måtte avbryte ferien?

Men kva med Scholz? Er han ikkje redd for "eskalering"?

Nokon må kanskje snart endre tittelen på denne tråden? 😉

Akkurat det burde nokon ha tenkt på før.

Om Ukraina hadde vore okkupert av Russland i 60 år ville det ha blitt oppfatta som ein heilt naturleg del av Russland. Og folk flest ville ha lagt historia til sides, og vore meir opptekne av daglegdagse problem og å leve eit best mogeleg liv. (Den arabiskspråklege minoriteten som har vore i Israel heile tida har akseptert- og er fornøgde med å vere israelarar).

Problemet er at andre mogelegheiter er prøvd eller oppbrukt. Tida har gått forbi ei tostatsløysing som omfattar Vestbreidda. Og kva for mogelegheiter sit ein då igjen med?

Det har også vore lite frå VG, men dei hadde i det minste ein lang artikkel i går.

Det er stor skilnad på å annerkjenne Palestina og å annerkjenne HAMAS. Men tidspunktet gjer det nok vanskeleg for folk i Israel å sjå denne skilnaden.

Einstatsløysing blir det uansett. Det er vel kanskje mest sannsynleg at Israel blir ein Apartheid-stat, slik som Sør-Afrika var. Men eg minner om at Israel allereie i dag har ein stor arabiskspråkleg minoritet som har vore der heile tida, og som har fulle borgarrettar. Eit fullverdig demokrati med like rettar for alle er såleis fullt mogeleg, og noko ein då vil måtte jobbe for.

Israel hadde sterk sympati verda rundt etter terroraksjonen, og "alle" forstod at det måtte komme ein kraftig reaksjon/krig. Men framferda til Israel etter 7/10 har gjort at Israel har mista svært mykje sympati. Til og med deira beste allierte, USA stiller spørsmål f.eks. om umenneskeleg behandling av fangar. Det blir litt som med USA etter 11/9. Berre mykje, mykje verre.

Israel og israelske busetjarar har auka trakasseringa av palestinarar på Vestbreidda samstundes med krigen på Gaza. Slik sett kan dette vere eit godt tidspunkt for å markere at ein vil ha ei tostatsløysing. Samstundes framstår også den norske annerkjenninga av Palestina som stat som eit utslag av maktesløyse. Norge har prøvd å få til ei tostatsløysing sidan 90-talet, men så og seie samtlege israelske regjeringar har sidan gjort sitt beste for å sabotere dette. Det er ikkje mykje att av Vestbreidda som framleis er palestinsk, det meste er kontrollert av Israel og busetjarane. Kanskje må ein etter kvart innsjå at det aldri vil bli nokon palestinsk stat. Då må ein kanskje til å tenkje nytt, og heller satse på ei einstatsløysing der ein pressar Israel til å gje palestinarane på Vestbreidda fulle borgarrettar og bevegelsesfridom i Israel. Om Israel er imot har dei berre seg sjølv å takke. Gaza kan evt. bli ein del av Egypt, men då må Egypt få godt betalt på ein eller annan måte.

Tyrkia driv vel på litt som India og ein del andre land. Ein driv eit dobbeltspel og prøver å tene pengar på krigen. Men Tyrkia er trass alt eit NATO-land, og det må finnast ei grense for kor mykje dei kan dolke USA/NATO i ryggen før det får konsekvensar.

Det ville fått stor militær effekt. Russiske styrkar i Ukraina ville blitt utsletta med konvensjonelle våpen, og Kina og alle andre land med unntak av Nord-Korea og enkelte andre røvarstatar ville ha snudd ryggen til Russland.

Under krigen måtte alle radioar leverast inn. Berre dei som var NS-medlemmer fekk ha radio. Ein del radioar vart gøymde og brukt til å ta inn sendingane frå BBC.

Kjernen i saka er nettopp at Israel oppfattar Norge si annerkjenning av Palestina som stat som ei fiendtleg handling.

Tvert imot er vel det å ha oppfatningar/meiningar (i dette tilfellet negative) om Norge og norsk utanrikspolitikk/syn på Israel/Palestina eit godt eksempel på demokrati og ytringsfridom. Om vi likar meiningane er ei anna sak. Israel meiner at Norge sitt syn er uakseptabelt, og reagerer på denne måten. Det må vi berre ta til etterretning.