The Avatar

Som sagt så er det nok at du er eigar av tingen, men du bør ha dokumentasjon på eigarskapet. Det er ingen formelle krav til kjøpsavtale, men du bør ha ein avtale der det framgår kva du har kjøpt, kven du har kjøpt av, prisen, og eventuelle andre vilkår. Muntlege avtalar er også gyldige, men vanskelegare å bevise om det skulle oppstå behov for det seinare som til dømes reklamasjon om du ikkje har fått det du har betalt for. Ein chat-logg frå finn.no vil kunne være godt nok, kjøpsavtalen treng ikkje å være på papir med to blekksignaturar.

Det er ikkje sikkert at så mykje har endra seg, utover at Hamas har nådd eit punkt der dei hadde våpen og planar nok til å aksjonere. Dette området har vært ei kruttønne over lang lang tid, så kva som var gnisten denne gangen kan være alt frå utanlandsk våpenstøtte til at nokon i Hamas har stått opp med feil fot.

Nei. Kvitteringa treng heller ikkje å ha namnet til kunden i det heile tatt. Kravet er at det er du som er eigar (eller nokon i husstanden for mange forsikringar), men ei kvittering i ditt namn vil sjølvsagt være ein enkel måte å dokumentere at det er du som er eigar. Ei kjøpsavtale frå den du handla med på finn.no er like bra.

Dette er ein feil som er lett å gjere når ein har tastaturlayout som består av nummerrekka øverst og qwerty-tastatur under, for då kjem 0 like over O, slik at ein på touch-tastatur lett kan kome borti feil knapp. Særleg om fonten i tillegg har liten forskjell mellom 0 og O.

Men det handler også om å minimere risikoen dersom det skulle være menneskleg aktivitet som er av betydning. På det området er det mykje større sannsynlegheit for at vi kan få til ein effekt ved å forebygge og redusere ressursbruken, enn det er å satse alt på at vi skal klare å rydde opp i ettertid. Det blir som å sitte i sofaen heile dagen og trykke i seg snacks og tenke at du kan jo alltids starte å jogge den dagen du eventuelt får helseproblem, for det er ikkje sikker du verken har teknologien til å trimme eller tida som trengs den dagen ein innser at ein har gjort feil. Livsendringane sol er foreslått er uansett ikkje så store at det har snudd livet opp-ned.

Og som menneskelege skjold, enten direkte ved å opplyse om at dei har gissler ved ulike mål for Israelske angrep, eller meir indirekte ved at det alltid vil være ein fare for at gisler blir drept uansett kvar Israelerane bomber.

Eg trur at det er i alle fall tre grunnar. Den fyrste er at dette er ei desperat handling som Hamas utfører som ein "last stand" før dei blir så utpressa at dei ikkje lenger er i stand til å være på offensiven. Den andre grunnen er nok for å prøve å gjere konflikta upopulær i Israel. I fyrste omgang vil det virke mot sin hensikt med eit angrep sidan hatet blussar opp, men seinare kan Hamas oppnå at Israelarar ikkje lenger vil bu inne på okkupert område fordi det er for farleg slik at Israel må trekke sine busettingar tilbake. Og den tredje grunnen er storpolitisk. Eit slikt angrep gir stor oppmerksomheit og er godt egna til å få internasjonal støtte, og det er mulig at Hamas gambler på at USA og vesten har hendene fulle med å hjelpe Ukraina og dermed er ute av stand til å støtte Israel, samtidig som at Hamas nok har større muligheit for å få støtte frå dei arabiske statane.

Det er nok svart berre direkte på det som det er svart på, men eg er einig med deg om at eg ikkje heilt forstår kvifor komnunen meiner at det ikkje finnes heimelgrunnlag når det er snakk om husholdningsavfall (i motsetting til kva?). Det som er saken er vel helst at kommunen ikkje finn grunnlag for at kommunen må gripe inn, og at du blir hevist til å løyse saka privatrettsleg utan kommunens innblanding. Relevante heimlar for kommunen å vurdere er forureiningslova som nemt, helse og omsorgstenestelova er relecant sidan kommunen skal ivareta fysisk og psykisk helse til sine innbyggarar og at dette er ein indikasjon på psykisk sjukdom. Og brannlova kan være relevant sidan dette avfallet kan være ein brannrisiko, og om det ser slik ut på verandaen så kan ein berre gjette seg til korleis det ser ut inne. Så ein mogleg veg å gå er å sende saka tilbake til kommunen med spørsmål om kvifor dei ulike ansvarsområda ikkje er relevante ovanforbhusholdningsavfall. Det sagt så er terskelen for at kommunen grip inn i forhold som ikkje direkte berører kommunen sjølv ganske høg, så den mest realistiske vegen å gå er som kommunen seier privatrettsleg. Fyrste steg er då å endre husordensreglar og vedtekter for å skaffe seg rettsleg grunnlag for å ta dette gjennom burettslaget. Burettslagslova opner for fråviking der bruken er skadeleg for bygget eller er til plage for dei andre eigarane, det er berre at den rettslege vegen for å nå fram dit er lang.

Sjølv om det ikkje er mykje å hente for ein som er trygda så vil livsopphaldssatsane pluss husleige og andre nødvendige og dokumentere utgifter være mindre (om ikkje ville det ikkje vært mogleg å leve på trygd i det heile tatt). Sjølv om det berre er småpenger å hente så må han/ho nok rekne med at det blir trekt av det som er til overs. Denne vennen bør likevel skaffe seg oversikt over økonomien, og særleg for å avdekke om det finnes nødvendige utgifter utover livsopphaldssatsane som han/ho har rett på å halde unna tvangstrekk. Vedkommande kan for eksempel ha ekstra høge kostnadar i forhold til dei standariserte livsopphaldssatsane til dømes medisinar, transportutgifter, straumutgifer, og liknande. Det er kanskje ikkje alle utgiftene som ein får godkjent men det er uansett verdt å liste opp utgiftene i håp om at det blir tatt omsyn til, særleg gjeld det ekstra kostnadar som kanskje ikkje er 100% nødvendige men som er viktige for livskvalitet. Ein røyker bør kanskje prøve å få namsmannen til å ta omsyn til nikotinavhengigheita og ein hundeeigar bør prøve å få godkjent høgare kostnadar til dyrefor og vetrinær. Det er i alle fall verdt eit forsøk.

Det er nok tvilsomt at du kjem nokon veg med ei slik klage i ettertid. Hadde du oppdaga at du har betalt for feil bil før du køyrde ut så burde det være mogleg å få tilbake den parkeringa du feilaktig betalte for om du også retta opp og betalte for rett bil før du køyrde ut. Eg er heilt einig i at det kan være kritikkverdig at det ikkje er innført sikkerheitsmekanismer som enkelt kunne forhindra slike feil, for sjølv om det er bilføraren sitt ansvar så er det litt spekulativt om små slurvefeil kan få veldig store konsekvensar som kunden. For ein kunne hatt løysningar på plass, som til dømes at appen gjennomfører eit reg-nummer søk opp mot eigar eller vegvesenet slik at du får ei kontrollopplysning som "stemmer det at du har parkert bilen til Pål?" der fornamnet kjem frå eigarregisteret eller "bekreft at du har registrert parkering av ein VW golf" og bilmerke/modell kjem frå køyretøysopplysningane. Dette burde også være ein del av tilrettelegging for universell utforming då det er mange som har vanskelegheiter med å huske tal eller å trykke på rett knapp. På dei fysiske parkeringsautomatane så burde det være mogleg å få utskrevet ei kvittering på registrert reg-nummer slik at du har muligheita til å ta med lappen tilbake til bilen for å kvalitetsjekke at det er rett reg-nummer. (Off-topic, men kvifor har ikkje parkeringslappar parkeringstidspunktet skrevet ned to stadar slik at du kan rive av eit hjørne av parkeringslappen der det også står tidspunktet slik at du kan ta med deg denne lappen som huskelapp for nøyaktig når parkeringa går ut?). Men reint juridisk sett så tviler eg på at du vil kome nokon veg. Når du som kunde har gjort ein feil så er det også naturleg at det er du som må ta konsekvensane av feilen. Det er sjølvsagt kjedeleg å ha gjort ein feil som du no må betale for, men det er heller ikkje rett at parkeringsselskapet må ta kostnaden for at du har gjort feil. For parkeringsselskapet så er det sjølvsagt også viktig at det ikkje blir etablert ein praksis der kundane kan unndra seg bot og betaling ved å påstå at ein har betalt for feil bil. Så med mindre du kan vise til at parkeringsselskapet har opptred klandreverdig så kan eg ikkje sjå at du kan vinne fram med ein påstand om at parkeringsselskapet skal ta kostnaden for din feilbetaling. For sjølv om det blir akseptert at du har prøvd å betale, så er det fortsatt slik at det har stått to bilar parkert og og når du har betalt for feil bil og køyrt ut din eigen bil utan å betale så har parkeringsselskapet berre fått betalt for ei av parkeringane.

Eg trur nok at enkelte trur at det kan skje eit mirakel, for sjølv om SAS no har ein plan så kan det i teorien kome ein storinvestor som er villig til å ta over. Og når aksjane kostar berre 2 øre så blir det ein ganske liten investering for ein potensielt enorm forteneste sjølv om sannsynlegheita er lav. Det er nok mange som vil kjøpe ein slik lotto-kupong for småpengar sjølv om dei innser at sannsynlegheita for å bli lotto-millionær er liten.

Berre i teorien om disse dataene inngår i det politiet har ransakingsgrunnlag for, og i forhold til eventuelle fartsbøter så må possisjonsdata underbyggast med bevis for at det var akkurat du som køyrde og at du ikkje var passasjer, eller at det er andre feilkilder som gps-drift inne i bildet.

Ja. Også helsepersonell vil nok ha eit bias på å bruke sin spisskompetanse som problemløysar. Ein kirurg vil nok være mykje raskare med å foreslå kirurgi som løysing enn andre mulige behandlingsmetoder som kirurgen ikkje kjenner like godt til. Og motsatt så vil nok ein psykiater prøve å løyse saka med terapi før ein sender pasienten vidare til ein kirurg. Denne diskusjonen med å bruke kirurgi eller hormonar til å behandle etter pasientens ønske er ei god blanding mellom kva som er etisk, kva som er fagleg forsvarleg for helsepersonell å utføre, kva som er samfunnsnyttig, og ikkje minst eit spørsmål om kor stor råderett ein person skal ha over eige liv, helse og utsjåande. I tillegg så blir det også ei juridisk vurdering. For i dag er det berre helsepersonell som kan utføre slik behandling (om behandlinga også er vurdert som fagleg forsvareleg), for sjølv om du gir samtykke til at ein kompis kan sage av deg beinet så vil kompisen likevel bli straffeforfulgt.

For å svare litt meir utfyllande. Det korte svaret er at det ikkje lønner seg, og det litt lengre svaret er at det er ulønnsomt av fleire grunnar. Land som har konstant vannmangel vil nesten utan unntak være fattige land. Rike land med lite naturleg ferskvatn har løyst dette med avsaltingsanlegg fordi dei har råd til det. Land som Saudi-Arabia brukar nesten berre avsalta sjøvatn, faktisk til ein så stor grad at 70% av ferskvatnet som dei produserer ved avsalting blir brukt til å vatne planter. Dei fleste land har tilgang på sjøvatn så om dei ikkje har råd til å bygge slike anlegg så vil dei vanlegvis heller ikkje ha råd til å betale så mykje for å få ferskvatn levert på anna måte. Olje og gass har ein mykje høgare markedsverdi enn vatn, så sjølv om det er kostbart å bygge røyrledningar over lange avstandar, samt nødvendige pumpestasjonar og liknande så får ein så godt betalt for olje og gass at det kan lønne seg likevel. Litersprisen for vatn vil gi svært profittmargin. Avstandane mellom vassrike land som Norge og land med lite vatn som Saudi-Arabia er svært store. Mange av oljeledningane går over langt kortare avstandar. Vassleidningar som går over land vil kreve mykje diplomatisk arbeid for å få løyve til å bygge rørledning i andre land. I tillegg vil det fort være snakk om store høgdeforskjellar. Skal vi sende vatn frå Norge til midtausten og skal ha eit vassrøyr som går via alpane så vil det kreve enorm pumpekapasitet (som igjen er kostbart). Å legge røyra i sjøen kan være eit alternativ, men også her er det store høgdeforskjellar på sjøbotn, og ein vil måtte gå lange omvegar for å nå fram til det landet som treng vatnet. Eit siste punkt er at vatnet vil tape kvalitet under røyrtransporten fordi det tek lang tid å flytte vatnet. Kor fort ein kan forflytte vatnet kjem ann på mange faktorar, men ei vanngjennomstrauming på så mykje meir enn nokre få meter i sekundet er ikkje så veldig realistisk utan at ein må ha særdeles solide røyr som må motstå store krefter. Så det friske norske vatnet med høg drikkekvalitet vil fort være såpass dårleg når det kjem fram at det uansett må gjennom ein renseprosess før det kan drikkast.

Ein liten kommentar her er at ei slik generell avtale om lønnstrekk ikkje vil være gyldig etter ein høgsterettsdom. For å kunne ta trekk i lønn så må det være ein konkret avtale om å trekke eit bestemt beløp på eit bestemt tidspunkt eller periode. Høgsterett konkluderte på denne måten fordi at formålet med arbeidsmiljøloven er å gi arbeidstakarane eit godt vern. Her er til dømes det arbeidsgiverorganisasjonen Virke gir av råd til arbeidsgivarar som vil foreta lønnstrekk. https://www.virke.no/arbeidsgiverstotte/lonn/trekk-lonn/

Problemet er igjen at pride og regnbogeflagget ikkje har ein klar definisjon på kva verdiar som ligg bak. Det starta kanskje som eit flagg for det homofile miljøet på vestkysten av USA, men i dag er det så mange grupperingar som brukar flagget at flagget kan bety alt og ingenting. Så ein person kan bruke regnbogeflagget fordi det står for likeverd og aksept for ulikheite, neste person vifter med regnbogeflagget og meiner med det at homofile samliv er like fulle av kjærleik som heterofile samliv. Og heilt i enden av gata så står det kanskje ein tredje person med stort regnbogeflagg og meiner i fullt alvor at alle skal kunne ha sex med kvensomhelst og kvasomhelst, og at biologiske funksjonar og forskjellar ikkje finnes. Eg tvilar på at Coca Cola brukar regnbogeflagget fordi dei vil fremme P sine rettigheiter, dei vil berre selge meir brus. Men det er heilt klart enkelte som vil inkludere P under pride-paraplyen. Og når vi snakkar om P. Her er det minst tre leiarar. Den litt "nøytrale?" middelvegen som vurderer P som ein sjukdom/liding som bør kartleggast og behandlast. Og ytterkantane mellom dei som meiner at P er både moralsk og juridisk utilgjeveleg og som berre kan kurrerast med avliving, til dei som meiner at P er ein heilt naturleg del av spekteret som må respekterast og få støtte frå storsamfunnet. Ein vil aldri kunne diskutere seg fram til ein fornuftig konklusjon før ein klarer å definere ord, omgrep og symbol godt nok til at ein kan diskutere den same tingen. Her har vi ein svært lang veg å gå, og eg tviler på at vi kjem i mål utan å starte heilt på nytt. Til dømes så vil du aldri få ein konservativ kristen person som meiner at homofili er ei synd til å gå inn i ein debatt om kjønnsidentitet der vedkommande brukar omgrepet "cis" om seg sjølv som har same kjønnsidentitet som biologisk kjønn, for det er ein definisjon og eit omgrep som berre blir av den eine sida i debatten. Eg trur at det beste for Pride-bevegelsen hadde vært å ta nokre skritt tilbake og definert nokre bestemte kjerneverdiar og kva symbol som skal symbolisere disse verdiane, og at alle andre meiningar uansett kor tematisk like dei er må avvisast og henvisast til å bruke heilt andre symbol. Men no er katta ute av sekken, så eg trur det er forseint å få på plass ei felles forståing av kva Pride eigentleg er.

Eg er heilt einig i poenget ditt, men eg synes også at du no er for bastant den andre vege. Det som er heilt rett er at dei ulike behova skal vegast opp mot kvarandre. Vanleg livsutfolding slik at ein slepp å liste seg rundt på ullsokkar i total stillheit vil sjølvsagt vege tungt, opp mot at naboen må tole å høyre at ein har naboar. Det vil absolutt være eit argument for at musikk på badet som er høg nok til å overdøve lyden frå dusjen vil falle i retning av at det oppleves meir som unødig støy frå naboen, enn at det er nødvendig livsutfolding å høyre på musikk disse 10 minutta ein er i dusjen. For i slike tilfeller så er ikkje lenger snakk om eit normalt lydnivå. Tilsvarande så skal det være ei vurdering som ligg til grunn på dette med etter kl 23 reglar. Terskelen for kva naboen må tole er normalt langt lavare etter kl 23, men ting som ligg utanfor naboens kontroll som barnegråt om natta eller at brannalarmen blir utløyst vil sjølvsagt måtte vurderast på ein anna måte enn støy som er heilt unødvendig eller som ein med enkelheit kunne venta med til dagen etter. Eg vil også legge til at grannelova omtalar ikkje tidspunkt, der er det spørsmål om kva som er unødig eller urimeleg. Så om du veit at naboen jobbar nattevakt og søv på dagtid så kan det også vurderast som urimeleg å starte plenklipparen kl 9 om morgonen sjølv om det er heilt normalt i mange andre nabolag.

Gjelda vil ikkje bli sletta utan at ein får ein avtale, enten ei offentleg gjeldsordning eller ein anna privat avtale med kvar enkelt kreditor. I tillegg så kan gjelda forsvinne dersom kreditor er passiv. Den ordinære foreldingsfristen er 3 år om kreditor ikkje gjer noko, og 10 år om ein har fått utleggsforretning. Denne fristen kan forlengast ved at ein får erkjenning frå skuldnaren om at ein skuldar pengar. Får ikkje kreditor ei slik erkjenning som avbryt forelidinga så må kreditor ta rettslege skritt skritt for å få ny utleggsforretning som då gir nye 10 år. Så dersom vedkommande ikkje kan betale for seg og det heller ikkje er utsikter til at betalingsevnen kan kome til å betre seg så kan det være at kreditor på eit eller anna tidspunkt gir opp slik at gjelda til slutt blir forelda. Det er likevel relativt lite jobb for ein kreditor å få forlenga utleggsforretninga, og når det er snakk om 700 000 kr pluss renter så er det nok ikkje gitt at ein frivillig seier frå seg disse pengane. Vedkommande kan jo tross alt vinne i lotto eller få ei uventa arv slik at det plutseleg er pengar å ta av. Det stemmer at vedkommande uansett skal sitte igjen med livsopphaldssatsen frå NAV, så med ei minimal trygd så er det ikkje så mykje å trekke frå, men litt småpengar vil det vanlegvis være å trekke av.

Som @vidor skriv så er politiets oppgåve å avslutte saka så raskt som mogleg. Det enklaste for å ikkje få kritikk for dårleg utført arbeid er å få nokon dømt i saka, alternativ 2 er å henlegge saka. Har du fyrst hamna i politiets søkelys så vil du ikkje oppnå anna enn grave deg djupare ned om du snakkar med politiet. Sjølv om du er heilt uskuldig så er det mykje større sjangs for at du seier eit eller anna som politiet kan bygge saka si på enn at du seier noko som beviser din uskuld slik at du får gå. Om du ikkje snakkar med politiet så må politiet basere heile saka på fysiske bevis eller vitner, har du snakka så har politiet ei tredje vinkling som er å dissekere alt du har sagt for å leite etter ting som kan virke mistenkeleg. Det kan være alt frå påstandar om at du var nervøs fordi du var skuldig og ikkje fordi det er skummelt å være i avhøyr til at du fortalte at du kom heim kl 17 og så har politiet bevis for at du faktisk ikkje kom heim før kl 17.03, og då har dei deg på kroken for uriktig forklaring. Utan samanlikning forøvrig så er det litt på same måte dersom du kjem borti eit trafikkuhell og politiet vil ha deg til å samtykke til førarkortbeslag. Dersom du er snill og grei og gir samtykke så gir du også samtykke til at politiet kan ta all den tid dei treng på å behandle saka, som i praksis betyr at din sak får lågaste prioriteten. Dersom du ikkje samtykker til førarkortbeslag så gir du politiet ein tidsfrist på tre veker til å enten få saka behandla godt nok til at tingretten kan vurdere at det er gode nok bevis for førarkortbeslag, eller så må førarkortet leverast tilbake. Einaste gongen det kan være fornuftig å gi sitt samtykke er dersom det er heilt openbart at du uansett kjem til å bli frådømt førarretten i lang tid.

60 dB kan også være ganske høgt, ofte så brukar ein eksempelet at det er same lydnivået som ein samtale. Lyden blir sjølvsagt dempa av konstruksjonar, men om lyden blir målt til 60 dB inne på soverommet til naboen så er det sjølvsagt veldig høgt siden det då kan samanliknast med at det står to personar å pratar på soverommet, eller at nokon støvsuger med ein stillegåande støvsuger. Eit vanleg parkettgolv demper rundt 8 dB, ei himling i taket demper omtrent 12 dB, og ei vanleg innerdør demper ca 15 dB. Ein liten kuriositet er at etter byggereglane så er det krav om at brannalarmen skal ha ei lydstyrke på minst 60 dB inne på soverom, dette kravet nok er satt med tanke på at bebuaren skal våkne av alarmen. Folkehelseinstituttet har ein rapport som tek for seg trafikkstøy, der framgår det mellom anna at lydnivået ikkje bør være over 30 dB inne på soverommet, og at eit lydnivå på maks 45 dB ikkje bør forekome oftare enn 10-15 gongar før det går utover søvnkvaliteten. Eg er litt usikker korleis dette knytter seg til musikk, men eg trur nok vi trygt kan anta at rytmisk musikk bør bære godt under 30 dB for å ikkje være ei plage. Det er tross alt enklare å sovne til ein jamn dur enn av lyd med varierande lydstyrke. Kor god (eller dårleg) lyddempinga i etasjeskillaren er kjem ann på fleire forhold, men det er ikkje sikkert at den isolerer så godt som ein trur. Sjølv om ein berre har ei lydkjelde på 60 dB så kan lyden som naboen høyrer være for høg i forhold til grenseverdiane for god søvn.

For å ta det litt generelle fyrst. At det er heilt roleg/stille nesten heile døgnet dei fleste dagar vil vanlegvis ikkje gjere opp for at det er støyete når dei fleste har størst behov for at det er stille. Folk flest har sin innsovningstid i tida rundt midnatt så støy i denne perioden går veldig utover søvnkvaliteten. Lyd er subjektivt, men når ein ligg under dyna og prøver å få sovne så er det veldig lett å fokusere på dei lydane som ein høyrer (vil her også legge til at det er få ting som er så irriterande som å høyre f.eks. musikk som er så dempa at du ikkje ein gong høyrer kva som blir spelt anna enn bass-rytmen og litt diskantlyd). Ulempen med støy er sjølvsagt aller størst når ein prøver å få sovne enn den er på dagtid. Det er svært uvanleg at det vil være lov å bråke mellom kl 06 og 23, dei fleste husordensreglar (og forsåvidt politivedtekter) presiserer berre at det er eit særleg krav til å ikkje bråke i tida mellom kl 23 og 06. Grannelova § 2 formulerer det slik: Altså at det som ikkje er nødvendig støy er eigentleg ikkje lov, men det skal gjerast ei konkret vurdering på om støyen er urimeleg (herunder ei vurdering av dine fordelar med livsutfolding sett opp mot naboens behov for å ikkje få sin nattesøvn forstyrra), at ein skal vurdere kva som er gjort for å avgrense støyen innafor ei fornuftig teknisk og økonomisk ramme, herunder er det nok mest relevant å vurdere kor høgt du speler og kva du har gjort for å redusere vibrasjonar. Og til slutt så skal ein også vurdere kva som er forventa vanleg oppførsel på staden. Å bu i fleirmannsbustad innebærer at ein må tole å både høyre og sjå at du har naboar. Skal du leve heilt fritt for feststøy så må du flytte ut i skogen eller investere i bustad som er spesielt godt lydisolert. Reint praktisk så vil ein dei fleste stadar konkludere med at: -Feststøy er normal bruk av ein bustad, men at festing kvar helg og på vekedagane vil ligge utanfor det som er akseptabelt. -At det er vanleg høflegheit å informere naboane om når du skal ha fest (eller skal uføre støyande arbeid) slik at naboen får ei moglegheit til å planlegge for dette. Jo betre dokumentasjon ein har, jo betre sak har ein sjølvsagt. Eit generelt råd i saker om nabostøy er ofte å ringe politiet fordi det då blir logga når politiet var der, korleis politiet vurderte støynivået, og kva politiet eventuelt foretok seg på staden. Så å ha ei vurdering av ein tredjepart vil sjølvsagt mykje betre dokumentasjon enn at ein nabo seier at det blir spelt høg musikk medan den andre naboen seier at det ikkje blir spelt høg musikk. Det andre generelle rådet er at fleire naboar bør gå saman om å sende inn klager, også for at det ikkje skal være berre ord-mot-ord mellom to av sameigarane. Kravet i sameigelova for at støy skal få konsekvensar (utover strengt brev frå styret) er: Den som klagar må vise til at sameigaren har fått åtvaringar (fleirtal så dermed minst to) og som til tross for dette ikkje tilpassar seg, for å kunne ta saka vidare å kreve tvangssalg (eventuelt å betale ei oppreising for ulempene til naboen). Det er ikkje eit krav om at slike advarslar må kome via styret, men ein må kunne dokumentere (sannsynleggjere) at naboen som støyer har fått beskjed fleire gongar om at det er for mykje støy, og deretter så må ein klare å vinne fram i retten med sitt syn. Terskelen for å bli dømt til å selge eigen bustad og flytte ligg ganske høgt, så slike støykonfliktar vil ofte dra ut i tid. Reint praktisk; så vil slike konfliktar ofte bli løyst ved at ein av partane flyttar frivillig. Enten at den naboen som synes det er formykje støy finn seg ein annan stad å bu, eller at den naboen som støyar regelrett sjikanert til å flytte. Det er tross alt begrensa kor hyggeleg det er å fortsette å bu der om det bankar på døra eller ringer ein telefon kvar helg kl 23.01 og i andre enden står naboen, styreleiaren eller politiet fordi dei har motteke nok ei støyklage.

Etter husleigelova: Her er det ei avgrensing på at husordensreglane må være både vanlige og rimelege for at dei skal gjerast gjeldande. Tørking av klær er ein heilt vanleg ting å gjere, og sjølv om at problemstillinga med høg fuktigheit er relevant så tenker eg at det ikkje eit rimeleg påbod å seie at klær berre kan tørkast i tørketrommel når problemet med å henge opp klær til tørking er at leigetakaren ikkje sørger for god nok lufting.

Apple har ikkje villa hjelpe aktørar som politi med å bryte seg inn. Dels av omsyn til personvernet og dels fordi dei ikkje ynskjer at det skal bli kjent om dei har lagt inn eventuelle bakdører sidan det går utover tilliten til kundane. Har ein tid og ressursar så vil det i dei fleste tilfeller kunne bryte seg inn likevel, men det hadde sjølvsagt vært enklare om Apple hadde hatt ei universalkode å oppgi.

Men det kan være at telefonen blir øydelagt i prosessen. Politiet har to måtar for å ta seg inn på telefonen. Det fyrste er å "hacke" software til å kome seg forbi passordbeskyttelsen, den andre er å fysisk eksponere kretsane ved å bryte opp eller file vekk plasten slik at dei får direkte adgang til kretsane på kretskortet.

At du trudde at ei av dei tre utbetalingane var feriepengar kan det kanskje hende du blir trudd på, men etter den andre utbetalingen burde du forstått at noko var feil. Arbeidsgivar kan kreve inn pengane. Pengar som du har fått utan å ha krav på dei har du vanlegvis heller ingen rett til å behalde. For å kunne motsette deg eit tilbakebetalingskrav så må du vise til kvifor du meiner du har rett på pengane. Til dømes fordi du hadde ein avtale om etterlønn eller at pengane er betaling for noko anna enn arbeidsinnsats.