The Avatar

Det blir same prosess uavhengig av om du bytter areal mot areal, eller om du kjøper/selg areal. Fyrste punkt er å finne ut kven som eig nabotomta, neste punkt er å inngå ein avtale. Om begge partar er einige om å bytte litt areal på eine sida for litt areal på andre sida så er det berre å melde inn til kommunen for å utføre grensejusteringa. Dette vil nok kommunen ta eit gebyr for, ligg nok på ca 15 000.

Tenker du på frådeling av tomt?

Det er ikkje mogleg å vite korleis befolkninga ender opp. Det kjem ann på veldige mange faktorar som utvikling i levestandard, økonomi, hungersnød, krig, osv. Det som er litt paradoksalt er at jo høgare levestandar ein har, jo færre barn får ein. Så ein måte å få ned befolkningsauken på er å gi dei fattigaste betre levevilkår, men betre leve vilkår fører også til høgare forbruk. Det betyr at "logisk" sett så kan vi enkelt løyse utfordringa med eldrebølg her i Norge ved å drastisk redusere levestandaren, for då vil unge starte å få barn igjen når det ikkje lenger er mogleg å ta utdanning og få gode jobbar. Uansett kor logisk det er så er det særdeles farleg å tenke at klimaløysinga er å redusere folketalet. For då er vi veldig nært opp mot folkemord. For sjølv om vi klarer å oppnå ein befolkningsreduksjon gjennom prevensjon og liknande så vil mange fattige få særdeles dårlege levevilkår på sine eldre dagar når dei ikkje har viksne barn som kan forsørge dei, eller ein velferdsstat å støtte seg på.

Ellers så er det ikkje utenkeleg at etterforskinga kan ta over eit år. Merk at statusen mistenktngir ikkje særleg mykje rettigheiter i ei straffesak, i motsetting til å f.eks. bli sikta. Etter straffeprosessloven § 242 kan du be om å få gjere deg kjent med sakens dokumenter, men berre om det ikkje påvirker etterforskninga.

Det kan gå lang tid før du får info, alt etter kva politiet etterforsker. Merk at mykje av formålet med å ikkje informere deg at du ikkje skal kunne hindre etterforskninga. Alternativet er jo varetektsfengsling for å oppnå det same. Du får beskjed når etterforskninga er ferdig.

Dette blir sjølvsagt veldig individuelt, og det kjem nok også ann på kor mange liknande bilder av betre kvalitet ein har, og sjølvsagt kor uklart og dårleg bildet er, det er sjølvsagt ikkje nokon vits å behalde dei bilda der 90% er av din eigen finger over linsa. Mitt poeng er at ein ofte oppdagar alt for seint at ein har for lite bilder av bestemte personar, og då er det ekstra surt at ein også har sletta mange av bilda fordi bilda ikkje var av høg nok fototeknisk kvalitet. Det typiske dømet er at ein ofte er flink til å dokumentere omtrent alt som skjer med sitt fyrste barn, og barn nummer to blir nesten ikkje fotografert i det heile tatt og ein innser forseint at ein nesten ikkje har baby-bilder av unge nummer 2.

I tillegg så ballar det på seg når ein må ha minst ein backup.

Ja i praksis er det utan konsekvensar å sove i eigen kjellar så lenge det er du sjølv som gjer det og du ikkje til dømes leiger ut kjellaren. Det kan også tenkast at det blir problematisk dersom det er egne barn som søv i kjellaren dersom det blir oppdaga og barnevernet blir kopla inn for å vurdere om ungane har det trygt nok heime. Det er ikkje ofte slike ting får konsekvensar når det strengt tatt ikkje berører andre enn huseigaren sjølv. Men kommunen kan føre tilsyn og og nedlegge bruksforbod, eventuelt kreve tilbakeføring og dagsmulkt fram til jobben er gjort. Det er ikkje så ofte at kommunen fører tilsyn etter plan og bygningslova på eldre bygg, så om det skjer så er det vanlegvis etter tips eller fordi det ulovlege byggearbeidet har blitt avslørt i samband med andre ting som søknad om å gjere anna byggeaktivitet eller at bustaden har blitt lagt ut for salg slik at ulovlegheitene har blirr offentleg kjent. Brannvesenet fører tilsyn etter forskrift om brannførebygging og då med fokus på fyringsanlegget. Konsekvensen av å ikkje ta imot brannvesenet er at du får pålegg om gi tilgang, teknisk sett så kan nok brannvesenet få politibistand for å ta seg inn men det har eg aldri høyrt om har skjedd. Den mest sannsynlegekonsekvensen er at du får brev om at du har fyringsforbod, som i og for seg ikkje hindrer deg i å fortsette å fyre men det vil sjølvsagt føre til at du må pårekne at forsikringsselskapet vil holde igjen på brannforsikringa. Største konsekvensen er vel at du avkrevd årleg feiegebyr sjølv om du ikkje tek imot tenesta. Det er ikkje krav om fleire fleire røykvarslarar i kvar etasje. Kravet er det same som det har vært heilt frå starten, du skal ha nok røykvarslarar til å "dekke" huset slik at du får varsel om det startar å brenne. Har du stort hus som enten er langt eller høgt eller begge delar så måtte du også før ha fleire røykvarslarar. Komfyrvakt er eit krav som kom i TEK10. Det har ingenting med alder på huseigaren å gjere, no er det krav om at alle nybygg eller nyrenoverte kjøkken skal ha komfyrvakt. Så etterkvart som åra går og fleire hus blir bygd og eldre hus som blir renovert så vil det bli vanleg med komfyrvakt i alle hus.

Største ankepunktet mitt mot slike miljøtiltak er at sjølv om eg forstår at det er ein fordel med standariserte tiltak over heile Europa så kunne det med fordel vært innført på ein slik måte at dette direktivet er eit løysingsforslag men med opning for at miljøgevinsten også kan oppnåast ved å dokumentere virkninga med lokale tiltak. Som nemnt tidlegare i tråden så er lause korker eit svært lite problem i Norge ettersom vi har eit svært effektivt pantesystem for tomflasker, og gode rutinar for å kildesortere kartongar slik at også skrukorkene på mjølkekartongane ikkje ender opp i restavfallet eller naturen. Kravet vart innført fordi mange EU land ikkje har eit skikkeleg pantesystem, og då blir mykje av flaskene kasta i restavfallet og det er stor fare for at lause korker kjem på avvege. Grunnen til at ein fokuserer på sjølve korka er at den er vanlegvis laga av plast som er spesielt problematisk i forhold til mikroplast som ein finn igjen i fisk og andre dyr. EU er nå i full gang med å innføre same idiotien ein gong til: https://www.forskning.no/eu-forurensning-resirkulering/kan-bli-krav-om-a-bruke-flasker-pa-nytt-dagens-system-er-bedre-for-miljoet-ifolge-rapport/2321840 For dei fleste EU land vil det være ein kjempeframgang å gå få bruk av eingongsflasker utan pant, til robuste flasker med pant som kan vaskast å brukast på nytt. Men som det står i artikkelen så har vi i Norge komt lenger på miljøfronten. Det som er heilt nytt og revolusjonerande i EU har vi hatt i mange mange år, og dei siste 10 åra så har vi hatt eit enda betre system med tynne flasker som blir pressa saman for å minimere transportkostnaden ved å returnere brukte flasker før flaskene blir smelta om til pellets som ikkje berre kan brukast til nye brusflasker fra ulike produsentar, men som også kan brukast til andre ting av plast. Då blir det veldig dumt om EU tvinger oss tilbake til fortida der det går med like mange lastebillass for å returnere flaskene som det går med til å køyre ut brusen. Det vi har funnet ut i Norge er at vi bruker mindre energi på å smelte om tynne brusflasker enn vi bruker på skulle varme opp vatn til høg nok temperatur for hygienisk vasking av brukte flasker.

Eg tenker at det kjem ein del ann på eksakt kva slags bilder du sitter på. Bilder av folk bør du vurdere å behalde flest mogleg av bilda som viser personane i ulike situasjonar, også der bildet isolert sett er av dårleg kvalitet. Bilde av til dømes familiemedlemmer i ulike settingar kan være av stor sentimental verdi sjølv om bildet er uklart eller for mørkt. Det kan ofte være på slike bilder at personen framstår slik som du huska vedkommande. Så eg ville heller sletta dei bilda du har i fleire versjonar av nesten same settinga sjølv om dei er av god fotokvalitet enn å slette dei meir kvardagsmessige bilda. Når det gjeld bilder av ting, som hus, bil og utsikt så ville eg der fokusert meir på å berre ta vare på dei bilda som er av høg fotografisk kvalitet. Einaste unntaket er om det skulle være heilt spesielle motiv som du har veldig få av. Vil også legge til at litt generelt sett så er det ofte slik at det er alle tinga som du aldri tok bilde av som du savner mest å ha bilde av (naturleg nok). Typisk så er folk dårlege til å ta bilder til mimring. Ein har ofte masse bilder av famile og venner, og typiske feriebilder, dei ein ofte ikkje har bilder av er dei meir kvardagslege tinga, som kan være alt frå korleis din gamle mobiltelefon såg ut, korleis det eigentleg såg ut på studenthybelen din, bilde av nærbutikken din, osv. Slike bilder er lite verdt i dag, men det kan være veldig bilder som kjem til stor nytte om du skal mimre eller fortelle nokon om korleis livet var før.

Barn har heller ikkje forutsetningane for å kunne ha respekt for bilar. Opp til skulealder så har barn svært begrensa muligheit til å forutsjå korleis trafikksituasjonen kan utvikle seg. Heilt konkret så gir det utslag i at barn ikkje forstår at bilane ikkje kan stanse umiddelbart. Så ein 5 åring som spring ut i gata klarer verken å forstå at ein bil treng tid til å stoppe, eller er i stand til å sette seg inn i kva ein bilførar kan sjå og tenke i den gitte situasjonen. Evna til å forstå korleis andre oppfattar situasjonen kjem fyrst i skulealder.

Dei fleste større arbeidsplassar har elektroniske system som også varsler om slike frister i tillegg til å hjelpe til med å sette opp vaktplanar og slik. Så arbeidsgivar har heilt sikkert vist om at arbeidsforholdet snart har pågått lenge nok til den tilsette har krav om fast tilsetting. Du har rett i at arbeidsgivar ikkje kan omgå lova ved å bytte ut vikaren med ein ny vikar, eller ved å legge inn tidsavbrudd slik at ein kan ha ei serie med korte arbeidsforhold og ikkje ei samanhengande periode på 3 år. Arbeidsgivar kan likevel omgå ein del av regelverket med både lovlege og ulovlege måtar, utfordringa for den tilsette vikaren er at det er svært lite ein kan oppnå med å ta opp kampen. Det beste ein kan oppnå med å ta opp kampen er å få stadfesta at arbeidsgivar har brutt lova, men ein kan ikkje dømme arbeidsgivar til å tilsette din venn, og sjølv om din venn i ein slik situasjon har rett på erstatning om han/ho ikkje får fast stilling slik han/ho har rett på så vil erstatninga være avgrensa til dokumentert økonomisk tap. I beste fall vil det være den ein statistisk sett hadde jobba ut ei oppseiingstid før ein fekk seg ny jobb.

Det som var spesielt med korona var at heimekontor i den tida i stor grad var ein "dugnad" der alle gjorde det dei kunne gjere utan å tenke så mykje på kostnadane. For mange så var det ein heilt akseptabel kostnad å i slike unntakstilfeller stille både privat internett og PC til disposisjon for arbeidsgivar slik at ein kunne jobbe heimaifrå. Alternativet for ganske mange hadde nok vært permittering, i alle fall for dei som ikkje hadde internett heime eller som nekta å bruke av sitt private internett utan å få betalt.

Grunnen til at det ikkje blir satt krav til fotgjengarane er nok i stor grad at fotgjengarar ikkje har krav til å ha bestått ein kvalifikasjonstekst, medan dei andre trafikkantane beviseleg har hatt opplæring i korleis ein skal ferdast i trafikken og er då dei som er nærmast å sette krav til sidan dei beviseleg har lært om trafikkfarane. Skal ein sette slike krav til fotgjengarar så vil det fort føre til at ein også må ha eit sertifikat som fotgjengar for å ha lov til å krysse gata. Dagens praksis er basert på at bilførarane er den mest profesjonelle parten, og at dei må ta høgde for at ikkje alle fotgjengarane kan trafikkreglane og derfor kan finne på å gå rett ut i vegbana, krysse på raudt lys, osv.

Kva språkrådet skal drive med blir fyrst og fremst eit politisk spørsmål. Men eg meiner at det er akkurat det å få fram slike forslag som er jobben til språkrådet. Heile formålet med språkrådet er å gjere brukarane av det norske språk oppmerksomme på kva retning språket utvikler seg i. Dersom vi fortsetter å låne ord og uttrykk omtrent utelukkande frå engelsk, og vi tek det i bruk på norsk med engelsk stavemåte (og kanskje også uttale) så vil det openbart bidra til å dreie det norske språket over til noko som liknar meir på engelsk. Om det er eit mål i seg sjølv at vi i Norge skal ha eit eige særeigent norsk språk som er nesten heilt eksklusivt for våre 5,5 millionar innbyggarar, eller om vi ynskjer å fase ut norsken til fordel for engelsk. Det er eigentleg gode argument for begge delar. På den eine sida så er eit eige språk viktig for nasjonalismen og nasjonsbygga (og i tidlegare tidar før ChatGPT så hadde vi også fordelen av at norsk var nærmast eit kodespråk som berre vi forstod slik at det ein del operasjonar som var enklare å utføre som til dømes å filtrer ut spam-epostar som ofte var på engelsk). På den andre sida så ville det vært praktisk om både vi i Norge og resten av i alle fall den vestlege verden gjekk heilt og fullt over til engelsk, det hadde gjort underverk for globaliseringa, handel, kultur, og alt dette som går over landegrensene. Om vi ser til land som Island så har dei vært flinke til å ivareta islandsk språk til tross for få innbyggarar, teknologiutvikling og tilhøyrande låneord, og sjølvsagt påvirkning frå engelsk. Island sin suksessoppskrift er at dei i liten grad har aksepter låneord med islandsk stavemåte, og har heller valt å oversette orda direkte. I Norge har vi forsøkt oss på same framgangsmåte men vi har berre delvis lukkast. Til dømes så har nok ordet "streaming" for videosendingar over internett fått fleire brukarar enn det oversatte ordet "stømming". Dette har nok til dels med at det er vanskeleg å lære seg av med ord du har blitt vant til å bruke, men det har nok også med at mange tenker på "streaming" som noko som er litt meir presist enn "stømming". Utan å ha gode data på dette så har eg vel inntrykk av at streaming oftare blir brukt for å skildre reine internettsendingar som youtube, twitch, osv, medan strømming kanskje oftare blir brukt om meir tradisjonelle TV-program som ein velger å sjå gjennom TV appen. I tillegg til den reine politiske sida om kva veg vi skal utvikle det norske språket så har dette med endra stavemåte også svært mykje med at folk er vande med å sjå ord skrevet på ein bestemt måte. Dei aller fleste lesarar les ikkje bokstav for bokstav, dei kjenner igjen ordets fasong og lengde slik at ein ikkje treng å lese alle bokstavane. Det er dette som gjer at det å lese tekst på dialekt kan være tungvindt sidan lesaren då må få med seg kvar einaste bokstav og deretter bruke tankevirksomheit på å identifisere kva lydar disse bokstavane gir, og til slutt forstå kva dialektordet betyr. Det er derfor dei fleste av oss synes det er enklare og raskare å forstå ordet "Champagne" enn "sjampanje" eller "service" istaden for "sørvis", det fyrste ordet er umiddelbart gjenkjennbart for dei fleste av oss, det andre ordet må ein lese bokstav for bokstav for å forstå. Sjølv om eg også synes at det er rart og uvant å skrive tako, kamping, og sørvis, så meiner eg likevel at det er heilt korrekt at ein prøver så langt som mogleg å ha eit skriftspråk som er forutsigbart og standarisert. Engelsk er alt langt ute å køyre på det området, med masse ord som er stava på heilt ulike måtar sjølv om lydane er like, og omvendt at sjølv om bokstavane er dei same så uttales det på ein heilt anna måte i bestemte ord. Så sann sett så er det heilt på sin plass at vi på norsk utelukkande brukar "K" for k-lyd, og ikkje driv og veksler mellom å bruke C og Q for lydar som like godt let seg uttrykke med ein K. Mitt einaste ankepunkt på å innføre norske stavemåtar er at for enkelte korte ord så kan vi få ulike ord med heilt identisk stavemåte, for best mogleg lesbarheit så bør ein så langt som mogleg unngå ord som har fleire betydningar utifrå samanheng.

Det er tre moment i tjuveri. Det fyrste er om du har tatt ein gjenstand (som krikkert viste til tidlegare i tråden så er det vilkåret alt oppfylt ved at butikken er sjølvbetent slik at du reint faktisl har tatt varer som du ikkje har betalt for). Det andre momentet et om du har til hensikt å skaffe deg vinning. Dette er dei to vilkåra sol må være oppfylt for at det skal være tjuveri. Det siste momentet går på å bevise at du ikkje hadde tenkt å betale for varen, det er her mange butikkar har ein policy på at ein har passert siste betalingspunkt. Strengt tatt så er det eigentleg ikkje tjuveri om du går ut av butikken utan å betale dersom det oppriktig var eit uhell, men det er vanskeleg å bevise at du hadde til hensikt å betale når handlingane viser det stikk motsatte.

Det er nok litt både og. Enkelte arbeidsplassar så gjer ein det nok såpass enkelt at arbeidstakarane aksepterer å bruke av sitt private internett for å få lov til å ha heimekontor når ein sjølv vil. Då blir det litt gi og ta, arbeidstakaren får fleksibiliteten til å sleppe å reise på kontoret kvar dag medan arbeidsgiver får fordelen med å sleppe å ha internettutgifter både på kontoret og i arbeidstakarens heim. Kor vanleg det er varierer nok mykje frå arbeidsplass til arbeidsplass. På den eine sida så kan dette være eit gunstig gode for tilsette som får tenester til større verdi enn ein betalar i skatt. Arbeidsgivar på sin side sparer litt på arbeidsgiveravgift ved å gi lønn som naturalytingar på denne måten i staden for å betale det ut som vanleg lønn. Fordelen for arbeidstakar vil likevel variere utifrå om ein får benytta seg av tenesten, og synes ein får nytte av å få litt av lønna som naturalyting i staden for å få lønna som reine pengar.

Ja det stemmer nok dette. Statens vegvesen sin håndbok V128 https://www.vegvesen.no/globalassets/fag/handboker/hb-v128-fartsdempende-tiltak.pdf seier at ein fartshump ikkje skal være høgare enn 10 cm uansett fartsgrense, og at ein fartshump der det er fartsgrense 50 km/t skal lengden være 11 meter (radius på 113m). I 30 sone skal lengda være 5 meter og radius på 20m. Det er også noko forskjell alt etter eksakt type fartshump. Merk likevel at dette er ei rettleiing, så det er ikkje ulovleg med anna utforming sjølv om det bryt med det som er vanleg praksis.

Sidan dette var seint på kveld så er det nok sannsynleg at arbeidet var avslutta for dagen og at arbeidsvarslinga vart plukka ned når arbeidarane forlot området for dagen. Det å sjekke opp i om arbeidsvarslinga er i orden er uansett eit godt tips. Men må likevel rekne med at det blir ein tung kamp å få erstatning frå Oslo kommune, kronargumentet frå dei er stort sett at det er sjåføren som er ansvarleg for å køyre etter forholda, og at dersom det er for mørkt til å sjå ein fartsdump så betyr det at TS har køyrd for fort.

Har berre opplevd kontroll to gongar i to forskjellige butikkar, så eg har litt tynt grunnlag for å seie korleis kontrollane blir utført, men eg opplevde kontrollane som veldig forskjellige. På den eine butikken kom det berre ein tilsett og logga seg inn på systemet for å nulle ut varselet slik at eg fekk fortsette handelen. I den andre butikken så vart varene eg hadde scanna tatt ut av posen og kontrollert mot kvitteringa. Eg er usikker på om det er ulik praksis hos kjedene, om det er forskjell på kor mykje arbeid den enkelte tilsette orker å legge i kontrollen, eller om det rett og slett er trynefaktor der eg i den eine butikken tydelegvis framstod som ærleg medan i den andre butikken vart eg kanskje vurdert som meir tvilsom type? Eg trur nok også at det ligg ein algoritme inne, og at det ikkje er berre er kontroll av kvar 100 handel. Litt på same måte som at eg har inntrykk av at eg oftare blir bedt om å bekrefte beløp under 500 kr med PIN-kode når eg handlar i butikkar som eg ikkje handlar i så ofte, og at det kjennes som at det går mykje lenger tid mellom kvar gong eg blir bedt om PIN-kode når eg handlar i min nærbutikk. Det vil nok gi meining om det er ei algoritme som er ekstra på hugget ved avvikande kortbruk.

Din einaste lovlege adgang til slike opplysningar er ved å søke skatteetaten om innsyn. Også som privatperson kan du søke innsyn. Skatteetaten lov til å gi ut følgande opplsyningar ved søknad om innsyn: navn (inkl. historikk) fødsels- og d-nummer grunnlaget for registrert identitet adresse og flyttedato for nåværende bostedsadresse (ikke adresser undergitt taushetsplikt eller gradert kode 6 etter beskyttelsesinstruksen) tidligere adresser, inn- og utflyttingsland fødested statsborgerskap sivilstand (alle typer) vergemål (verges navn) rettslig handleevne stadfestet fremtidsfullmakt dødsdato registreringsstatus (bosatt, utvandret, død, opphørt og inaktivt d-nummer) Disse punkta er etter folkeregisterloven ikkje underlagt tausheitsplikt. Det som er underlagt tausheitsplikt er ektefelle og foreldreansvar. Det betyr at dersom TS søker innsyn så vil han/ho ikkje få stadfesta at dette er faren til TS, men så lenge TS har eit namn på vedkommande så kan TS få vite om den namngitte personen fortsatt er i live, om vedkommande bur i Norge, samt adresse om adressa ikkje er hemmeleg. Eg er litt usikker på om om TS kan få vite eventuelt nytt namn til denne personen, eller om det berre er dagens namn og eventuelle tidlegare namn, men det må TS bare søke om for å finne ut. Det er dette som er den lovlege og korrekte måten å skaffe seg innsyn på. Då blir det opp til Skatteetaten å vurdere kva opplysningar som kan utleverast.

Vækerøveien er i følgje vegkartet ein kommunal veg, så rette mottakar for ei klage er då Oslo kommune. Terskelen for å få erstatning er ofte høg. Det du må få fram er at Oslo kommune har vært uaktsomme eller har oppført seg klandreverdig, av klandreverdig oppførsel så vil dette typisk være at ein har brukt for lang tid på å utbetre feilen til tross for at den har blitt innmeldt seinare. Det du må få fram i ditt krav er nettopp at fartshumpen er for høg sett opp mot fartsgrensa i gata, og at det er uaktsomt at ein heilt ny og kolsvart fartsdump ikkje har blitt merka. Her kan det være lurt at du så raskt som mogleg drar til bake og fotograferer forholda. Det du nok vil møte som motargument er at det er ditt ansvar som bilførar å tilpasse farta etter forholda, og at nødvendig skilting og merking er ivaretatt ved at det er skilta midlertidig nedsatt fartsgrense til 30 km/t som er den lågaste fartsgrensa ein kan skilte med på offentleg veg. Det er ikkje utan vidare eit krav om at ein skal kunne køyre i skilta fartsgrense over alle fartdsumpar, ofte blir fartsdumpar brukt særskilt fordi ein ynskjer at trafikken bremser ned til under fartsgrensa. Om det behovet var at alle skal køyre i jamn fart i 30 km/t gjennom gata så kunne ein brukt fotoboks i staden for fartsdump. Sjølv om du ikkje skriv noko om det så er det nok truleg også skilta med asfaltarbeid i tillegg til fartsgrensa, dette vil nok også bli brukt mot deg som argument for at du måtte forstå at du skulle køyre ekstra forsiktig. Den mest nærliggande måten ta saka vidare på er at du melder inn saka som ei forsikringssak, betalar eigenandelen og ber forsikringsselskapet kreve regress frå Oslo kommune for både utgiftene til forsikringsselskapet og din eigenandel og bonustap.

Dette er avhengig av kva ein har avtalt, det er ingen fast grense. For ekomtenester så er det eit sjablongbeløp på 4392 kr i året, dersom ein mottek verdiar for over denne summen så må arbeidsgivar oppgi kor stor del av beløpet som er jobbrelatert og kor stor del som er til privat bruk, dette av omsyn til rett skattelegging. Om arbeidsgivar skal dekke maks 750 kr, eller prisen av det billegaste internettalternativet må som sagt avtalast. Viktige ting å avklare er då kor mykje av internettet du forbruker privat, og kva forventningar arbeidsgivar har til at du har internett heime. Dersom det er påkrevd at du skal ha internett heime for å kunne jobbe på heimekontor så vil det være eit sterkt argument for at arbeidsgivar må dekke dei fulle kostnadane av å få tilgang til ei brukbar internettilkobling. Dersom det er snakk om å ha internett heime fordi det innimellom kan være aktuelt å ha heimekontor men du fortsatt kan takke nei til å ha internett heime så tenker eg at det er meir relevant med ei kostnadsfordeling basert på privat forbruk. Det store spørsmålet i slike saker blir då om kven det er som ynskjer å ha raskt internett, er det arbeidsgivar som vil at du skal ha eit dyrare internett med høg hastigheit, eller er det for arbeidsgivar nok at du har internett men det er du som synes det hadde vært greit om heimenettet ditt var raskt nok til å bruke til det du vil privat? Så det viktigaste spørsmålet er ikkje kva som bør være maksbeløpet, det viktigaste spørsmålet er kven som har størst nytte av at du har internett heime, og deretter kven som stiller størst krav til kvaliteten på internettet.

Ja. Dette er eit spørsmål om kor mykje butikken sparer på å la kunden gjennomføre betalinga sjølv kontra kor stort svinn ein får på grunn av tjuveri. I tillegg så kan det kanskje tenkast at ein kan få større omsetting i butikken om det er mange kundar som foretrekker sjølvbetjening. Enkelte butikkar har slutta med sjølvbetjening fordi det var for mykje stjeling og at det ikkje var lønnsomt med sjølvbetjeningskasser dersom ein uansett måtte ha tilsette til å stå å passe på. Det er akkurat same tankerekka bak at ein i dag har sjølvbetjente butikkar og ikkje ein slike gamaldagse butikkar der det står ein kjøpmann bak disken som går bak på lageret og henter det kunden vil kjøpe. Det å la kunden gå rundt i butikken for å plukke varer sjølv medfører naturleg nok at det er større fare for tjuveri.

Det kjem ann på. Har du signert arbeidsavtale så har du akseptert dei vilkåra som ligg til arbeidsavtalen, kva muligheit du har til å kreve reforhandling kjem ann på kva som er avtalt og eventuelt tilhøyrande avtaleverk. Strengt tatt har du alltid muligheita til å gå til sjefen og seie at dersom du ikkje får høgare lønn så seier du opp jobben og berre jobbar ut den avtalte oppseiingstida. Om dette er ein realistisk framgangsmåte kjem ann på kor lenge du er forplikta av arbeidsavtalen du har signert, og ikkje minst om du er villig til å gjere alvor ut av din "trussel" om å seie opp. I tillegg er det sjølvsagt også alltid mulig å endre ei bindande kontrakt fortløpande, men då må begge partar være einige i endringa. Som arbeidstakar i eit sjukehus så følgjer du nok spekteravtalen (om du er fagorganisert). Der er det slik at minstelønnssatsen for ein sjukepleiar frå 1 mai 2023 er 463 000, og at neste lønnsstigning etter tabellen er fyrst etter fire års ansiennitet (pluss diverse tillegg for kveld, helg, osv). Såleis kan det godt være riktig at du som har under fire års ansiennitet får same lønna som du hadde i fjor. Merk likevel at denne minstelønnssatsen kjem til å bli reforhandla i løpet av året, når partane blir einige så vil du få etterbetalt den lønnsauken som ein har blitt einige med heilt tilbake til 1 mai (om du er fagorganisert). Så sjølv om du berre følger minstelønna så vil du nok få litt meir i lønn frå 1 mai, men du vil nok ikkje få den nye og litt høgare lønna utbetalt før til sommar/haust når dei sentrale partane er einige. Merk også at basert på lokale rekrutteringsutfordringar så kan det også hende at du har fått tilbod om ei lønn som ligg over det som er den avtalte minstelønna. Så kort oppsumert så er det aldri forseint å forsøke seg på ei reforhandling, men det er ikkje gitt at du har eit særleg stort handlingsrom når du har signert ein forpliktande avtale.