The Avatar

Ein må sjølvsagt ikkje ta depositum heller, men når leigetakaren framleiger så er den som då framleiger uansett ansvarleg ovanfor huseigar. Så dersom ho som er her på visum øydelegg noko i leilegheita så vil huseigaren rette kravet mot din venn, som igjen må rette kravet til ho som framleiger. For din venn som framleiger vil det være ein stor risiko å ta dersom det ikkje blir tatt depositum, kanskje særleg når denne leigetakaren er utanlandsk slik at det kan bli vanskeleg å kreve inn pengar i etterkant. Ved framleige så oppstår det ei ansvarskjede. Den som eig bustaden treng ikkje å forholde seg til den som din venn framleiger til. Din venn blir bokstaveleg talt ein mellommann som må forholde seg ned til leigetalaren og opp til huseigaren.

Som er noko heilt anna enn å være provokatør. Om noko så er det vel openbart mindre provoserande av NATO og drive proxy krig ved å donere militært materiell enn det er om NATO sender soldatar og direkte kriger? Ikkje at eg er einig med dine påstandar, men du baserer argumentasjonen på noko som openbart er uriktig.

Eit forslag som ikkje vart vedtatt betyr at det ikkje foreligg eit slikt krav som du påstår.

Det er sjølvsagt ikkje umogleg, spørsmålet er berre om vi ynskjer det. Om vi vil så kan vi også endre rettssystemet til at saker blir avgjort med kronekast eller tvekamp. Det sagt så vil nok eg svare ganske klart nei på sørsmålet, men eg er samtidig heilt sikker på at AI vil bli eit hjelpemiddel som frigjer tid som kan nyttast til andre ting. Som nemnt så kan AI advokat og dommar være eit aktuelt alternativ til eit konfliktråd som då kan løyse enkle saker på ein juridisk måte. Men eg kan aldri tenke meg at vi vil tolerere å bli dømte av ei datamaskin. Det er nok meir aktuelt at advokatar i likheit med andre yrkesgrupper benytter seg av AI til å formulere tekst, skrive om komplekse juridiske dokument til lettfatta tekster, osv. For ikkje å snakke om at ein med AI kan simulere juridisk argumentasjon og på den måten auke kvaliteten på argumentasjonen.

Samtykke er nok ikkje veldig relevant om dei som er tatt bilde av ikkje kan identifiserast. Slike seksualiserte bilder kan være ulovlege som krenkande bilder. Det vil også kunne være straffbar hensynslaus adferd å sende slike bilder til ein person som ikkje ynskjer å motta slike bilder. I kva grad dette er straffbart blir ei konkret vurdering. Eg vil nok gjette på at det ikkje vil bli lagt ressursar til ei slik sak om det berre er snakk om å fotografere jenter bakfrå ute i det offentlege rom. Særleg når ein ikkje har motteke anmelding frå nokon som har blitt krenka. Men strengt tatt så er det fleire moment som objektivt kan utgjere ei straffbar handling om ein vel å opprette sak.

Trump er nok truande til å øydelegge heile alliansen, særleg om han fortsetter på den linjen at berre NATO land som kan dokumentere at dei tek sin del av rekninga kan rekne med å få hjelp, det er ganske kritisk når den største parten i ein allianse stiller seg lunken til om dei vil hjelpe til om det ikkje er Amerikanske interesser som står på spel. Russland utgjer ein territorial trussel, særleg om dei vinner eller oppnår ein fredsavtale i Ukraina som medfører at dei får behalde okkuperte områder. Kina utgjer nok ein relativt liten krigsrisiko sidan dei ligg langt borte og antagelegvis ikkje har spesielt store imperialistiske tankar om å etablere koloniar på andre kontinent. Trusselen som Kina utgjer er nok mest politisk og økonomisk.

Det einaste spørsmålet eg har er vel om dette er noko som han seriøst har tenkt å gjere og at programmet er ein slags dokumentar, om det berre er tull og fjas for å lage underholdning, eller om dette er er eit meir journalistisk arbeid der ein drøfter fordeler og ulemper med et slikt prosjekt. Eg reknar med at når det er snakk om vennar/kollegaer(?) som skal ha barn saman og den eine i tillegg er homofil så er det nok mest aktuelt med kunstig befruktning, men det har jo også skjedd før folk som ikkje er kjærester biter tenna saman, lukker augene og berre får det gjort på den naturlege måten utan at det er noko romantikk som ligg bak. Så vil sikkert spørsmålet om ein ikkje heller skulle adoptere kome opp, men etter mitt syn så utgjer ikkje det så stor forskjell. Om eg skal legge moraliseringa til grunn så er vel det mest betenkelege med eit slikt prosjekt at ein med vilje lager eit "skillsmissebarn" som nødvendigvis vil måtte veksle mellom å bu hos mor eller far ettersom dei sikkert ikkje har tenkt å flytte saman om dei berre er vennar. Eller kanskje det er nettopp det dei har planar om å gjere for å både få og oppdra eit barn under best moglege omstendigheiter?

Og fordi som dei fleste andre som blir fascinert at totailtære krefter så tenker dei at samfunnet blir så mykje betre om vi berre får "min" totalitære leiar i maktposisjon som berre kan forby og avfeie alt som eg ikkje liker med dagens samfunn. Samfunnet blir meir og meir polarisert, og eg trur nok at fleire og fleire ser på politikken som ein arena der ein skal vinne fram med sitt politiske syn på bekostning av andre sitt (feilaktige) politiske syn, og at ein ikkje lenger ser på politikken som ein stad der ein skal få til ei felles regjering som jobbar for å gjere det best mogleg for flest mogleg.

Sko frå Temu er ikkje berre ein ting. Det er sko frå mange ulike produsentar som selg sine produkt via den same butikken. Spørsmålet du stiller er er som å spørre om Skoringen har billige sko, for i same butikk har dei både billege og dyre sko. Enkelte produsentar er seriøse og produserer sko av god kvalitet med standarisert europeiske størrelsar, andre skoprodusentar er fullstendig useriøse og sett merkelappen str 39 på alle dameskoa fordi det er denne størrelsen som dei selg mest av til Norge, så bryr dei seg katten i om skoen strengt tatt er i størrelse 35 eller 44, dei vil berre selge ut heile skolageret sitt raskast mogleg. Det einaste konkrete rådet eg kan gi er å sjekke tilbakemeldingane på akkurat dei skoa du har tenkt å kjøpe, prøve å sile ut om det er openbart falske tilbakemeldingar, og kalkuler inn at jo billegare sko du kjøper jo større sjangs er det for at du blir skikkeleg misfornøgd med det du faktisk får tilsendt.

Alt kan være årsak til at huset ikkje blir solgt, men sølvkre vil normalt være såpass uproblematisk at det ikkje kan være heile forklaringa, særleg når prisen også er redusert. Det er langt meir truleg at det er som meklaren seier markedet for dette aktuelle huset som er for dårleg. Ikkje berre fordi det gir mest meining at den viktigaste grunnen til at ein ikkje får eit salg er er at prisen ikkje står i stil med det potensielle kjøparar er villige til å betale for eit slikt hus akkurat no (eller har råd til kjøpe). Men også fordi at meklaren er ein fagperson som forhåpentlegvis kan jobben sin, og som attpåtil har økonomiske eigeninteresser i å få i stand eit salg så raskt som råd og med minst mogleg jobb. Så dersom det er sølvkre åleine som gjer at bustaden ikkje blir solgt så er enten problemet mykje mykje større enn det du framstiller her i tråden, eller (og mest sannsynleg) så framstår problemet som veldig stort for poteniselle kjøparar. Eg tenker at ein potenisell kjøpar som fyrst har sett at huset ser interessant ut, at prisen ligg innafor akseptabel budsjettramme, at bilder og beskriving i prospektet ser bra ut, har kanskje vært på visning og er fortsatt interessert, osv. Då skal det mykje til for at det er akkurat eigenerklæringa på at det tidlagare har vært skjeggkre i bustaden er det som skremmer vekk den poteniselle kjøparen. Den logiske reaksjonen ved å lese dette i eigenerklæringa for eit hus ein i utgangspunktet er interessert i er jo å bruke dette som argument for å legge inn eit bod under prisantydning for å sjå om selgar går med på det.

Største trusselen er at framtidas invasjon ikkje nødvendigvis er ein militær invasjon som NITO kan reagere militært mot. Det er ikkje utenkeleg at krigen i Ukraina er ein av dei siste invasjonskrigane. Framtidas sikkerheitsrisiko er kanskje som majer viser til at framande krefter kjøper norske landområder gjennom privatrettslege markedskrefter, og at dette blir brukt som base på elektroniske angrep og politisk arbeid mot norske interesser. Ein av tinga som muliggjorde at Russland kunne ta Krim-halvøya var jo at dei demokratiske prinisppa vart brukt mot oss. Ved at mange russarar og russiskvenlege flytta inn på Krim-halvøya så danna det grunnlag til å påstå at det folkets vilje at Krim-halvøya kom inn under russisk styre. Om vi tek eit eksempel frå Norge. Dersom det flyttar inn mange russarar i Sør-Varanger som engasjerer seg politisk og får fleirtal i kommunestyret, så kan ein få ein situasjon der kommunestyret i Sør-Varanger erklærer at innbyggarane i Sør-Varanger vil gå inn i Russland. Det vil sjølvsagt ikkje den norske staten akseptere då Noreg etter grunnlova er udeleleg, men samtidig er det vanskeleg å utløyse NATOs artikkel 5 om å gå til krig mot Russland dersom ikkje russiske myndigheiter sender militært personell over grensa for å kapre landområdet. For det som kan skje i ein slik situasjon er at kommunen sluttar å betale skatt til den norske staten, og då er det fort den norske staten som blir sett på som den aggresive part som må sende inn politiet/militæret for å ta tilbake kontrollen. Eg trur nok at vi får langt fleire slike typer konflikter, der det å sette inn NATO-soldatar ikkje nødvendigvis verken er mogleg eller hensiktsmessig. For kva gjer vi om til dømes supermakter som Kina plutseleg bruker kinesiske selskap til å kjøpe viktige områder og ressursar i Norge og så brukar dette mot oss som eit økonomisk maktmiddel. Kanskje eit litt søkt døme, men dersom norske straumselskap hadde blitt kjøpt opp av kinesiske selskap som då setter kraftig opp straumprisen så vil det redusere Norges økonomiske ressursar, og vi må kanskje svelge nokre kamelar ved å til dømes måtte tilby rimeleg fisk til Kina i bytte mot straum til levelege prisar. Slike trusslar er det svært avgrensa kva NATO kan gjere med.

Det er eigentleg to heilt ulike ting. Trusselen mot NATO er todelt. Den fyrste trusselen er ordinær krigføring der eit av medlemslanda blir angrepet og artikkel 5 blir tatt i bruk. Den andre trusselen mot NATO er er intern stridigheit der alliansen slår sprekker fordi det blir reist usikkerheit på om alle medlemslanda kan og vil kome til forsvar for eit medlemsland som er under angrep. Opptaket av Finland og Sverige viser at særleg Tyrkia og Ungarn ikkje er heilt på linje med resten av NATO-landa. Det kan utnyttast av framande krefter til å så tvil om at dersom til dømes Ungarn blir angrepet, vil då resten av NATO respektere sine forpliktingar til å kome til forsvar med alle sine ressurser, eller vil Bulgaria få smake sin eigen medisin der dei andre landa bruker månedsvis på å signere ei krigserklæring og kome til unsetting? Trusselen mot vestlege demokrati er som tidlegare nemt størst i frå interne krefter både legale politiske grupperingar og illegale terrorgrupper. Eit stor utfordring der er at NATO i liten grad gir oss vern for slike anti-dekomkratiske krefter ettersom trusselen ikkje er nødvendigvis er militær, og då har også NATO lite å stille opp mot.

Slik eg ser det så er det to hovudpunkt som bør avklarast i forhold til din eigarandel av huset. Det fyrste går på måten dykk har satt opp husholdninga. Om det er slik at ho betalar renter og avdrag med sine pengar, medan du brukar dine pengar på å betale alle andre husholdningskostnadar (utanom maten som dykk deler på), så er det jo eit argument at det at du betalar for straum, internett, drivstoff, osv gjer at ho har råd til å betale ned på lånet som ei investering medan du må bruke pengane dine til reint forbruk. Etter mitt syn så hadde det mest rettferdige dersom du ikkje skal kjøpe deg inn i huset at dykk deler alle husholdsningsutgifter, og at ho åleine står for lånet. (Det bør sikkert også diskuterast kor vidt du bør bidra med ei form for "husleige" for å bu i huset). Om dykk gjer det på denne måten så er det veldig enkelt, då er det ho som eig huset 100% og du har verken eigarandel eller ansvar hus og tomt. Om dykk uansett ser for seg at du kjøper deg inn, men du ikkje har råd til å kjøpe henne ut med 50% per i dag så er det som sagt også eit alternativt at du startar med å betale 50% av renter og avdrag på hennar lån (der ho kan auke avdraget når ho får inn ein ekstra betalar). Så langar dykk berre ein enkel avtale om at du frå ein bestemt dato kjøper deg gradvis inn med eigarskap tilsvarande andelen du har betalt på lånet. Så om huset har ein verdi på 3 mill og du har spytta inn 30 000 på lånekostnadane så har du ein eigarbrøk på 1%, når du har bidrege med 300 000 kr så eig du 10%, osv. Og sjølv om du ikkje har råd til å ta opp lån for å kjøpe deg inn 50% så kan du ta opp eit mindre lån og kjøpe deg inn med ein betydeleg prosentandel, og deretter kjøpe deg inn med litt og litt større eigarandel etterkvart som du bidreg med lånebetalinga. Det andre momentet og det som gjer det komplisert er når ein skal sjå på eigarandel opp mot verdien av eigeninnsatsen i form av arbeid. Då blir det eit spørsmål om kva arbeidet ditt er verdt. Min fyrste tanke er at røyrleggararbeidet kan verdisettast som timesprisen for ein røyrleggar medan resten av arbeidet er det kanskje meir naturleg å bruke ein lågare timespris for ufaglært handtverkarbeid. Det sagt så er det ikkje gitt at det blir rett, for om du prissetter din del av jobben som om du var innleigd så kunne ho jo like gjerne betalt fagpersonar for å gjere jobben i utgangspunktet og då hatt eit firma som kan haldast ansvarleg for eventuelle feil. Ein stor ulempe med oppussing er at det ikkje alltid er arbeid som bidreg til verdiaukning i bustaden av særleg grad. Eit nyoppussa hus er fort enklare å selge, men om ein har brukt f.eks. 200 000 på nytt kjøkken så er det ingen automatikk i at huset blir prisvurdert til å være verdt 200 000 kr meir. (Og motsatt så kan det å bruke eit par tusenlappar på kvitmaling og ein malarkost til å freshe opp innvendige veggar gir ei verdiaukning på fleire hundre tusen sjølv om det medførte minimalt med arbeid). Her er det også stor fare for at det blir alvorleg med krangling når ein i ettertid skal prøve å bli einige om pengar, eigarandel og verdi av eigeninnsats. Særleg når det å "gi deg" ein for stor eigarandel også får betydning for hennar barn. For sjølv om ho kanskje sjølv ikkje er så opptatt av pengar og eiagarandel så blir det ekstra komplisert når ho også må tenke på at barna hennar skal ha igjen mest mogleg dersom det skulle bli slutt eller enda verre at ho skulle døy og så har ho gitt vekk mykje av arven til deg. Det er veldig vanskeleg å gi råd fordi det kjem veldig ann på korleis forholdet dykkar er, kva oppfatting kvar av dykk har, og om dykk i det heile tatt har ei felles forståing for kva som er planen med huset. Det som nok har minst potensiale for støy er nok om du kan leve med å avskrive det du har gjort fram til no, og at ved framtidig arbeid så lagar dykk ein avtale om kva det arbeidet betyr for din eigardel i huset. Det treng ikkje å bli mykje støy ut av dette, det viktigaste er då at ho på førehand får dei opplysningane ho treng for å vurdere kva ho vil gjere. Enten å bruke deg som "billeg" arbeidskraft i bytte mot at du går deleigarskap i huset og framtidig verdigstigning, om ho vil gjere jobben heilt sjølv og då også ta all forteneste for arbeidet, eller om ho vil bruke meir pengar på å leige inn handtverkarar til å gjere jobben. Det som det blir støy av er dersom ho trur at du har tilbudt deg å være med på å gjere jobben og så etterpå kjem og krever betalt utan at ho var førebudd på det.

Du kan kjøpe deg inn utan å ta over 50% av lånet og 50% av huset. Mange gjer det slik at dei bidrar med å betale huslånet etter evne og at ein gradvis kjøper seg inn litt etter litt.

Ein blir nok ikkje sjuk i den forstand (sjølv om nokre møter veggen og blir sjukemeldt på grunn av at dei er utbrente). Det er likevel to aktuelle faktorar. Den eine er at det å måtte tilbringe 40 timar i veka på jobben og i tillegget delta på alt som det er forventa at ein skal delta på utanom jobb blir ei større belastning enn alle klarer å handtere. Der den mest alvorlege samfunnsutfordringa er at mange venter med å få barn til dei har har fiksa karrieren og fått ein jobb som dei er fornøyde med. For mange tek det så lang tid at dei ikkje får barn i det heile tatt, eller kanskje berre eit barn som då ikkje er nok til å holde befolkninga oppe. Den andre faktoren er at det er ein del yrker der arbeidstakarane ikkje held ut i yrket sitt som lærarar og sjukepleiarar. Der vil det fort være samfunnsnyttig å gi dei mindre arbeidsbelastning mot at dei kan bli i yrket til pensjonsalder.

Ein kan fint kome seg ut i rampelyset utan å klø andre politikarar på ryggen for å kome i situasjon. Så ein måte å få tillit frå velgarane heilt sjølv er ved å skrive gode politiske innlegg, helst som lesarinnlegg i aviser men kan også være på eigen blogg eller sosiale media. Etterkvart som ein får tilhengarar som er einige med deg så kan du danne eige parti og kome deg inn på Stortinget. Men det er klart at ein klarer ikkje å få tillit blant velgarane om ein ikkje klarer å skaffe oppmerksomheit. Sjølv om du sikkert kan gå rundt å banke på dører eller ringe alle frå Aage Aarud til Åge Årud, så er nok det urealistisk i dag.

I dag er det nok ikkje rekna som skadedyr, men før var skjeggdyr rekna som skadedyr sjølv om dei fysiske skadene var svært avgrensa. Folk flest oppfattar det likevel som skadedyr, og særleg når huseigaren har vurdert det som relevant for ein kjøpar å vite om. Grunnen til at ein erklærer skjeggkre er jo fordi dei er ekkle, irriterande og kan føre til skade. Ein hadde nok aldri opplyst om at det er fluer i huset om sommaren sjølv om også husfluer kan være ekkle og irriterande. Min teori er som sagt at potensielle kjøparar oppfatter det slik at selger angir at sølv og skjeggkre er eit større problem enn det i realiteten er, og at potensielle kjøparar blir skremt.

Å kjøpe hus er eit spørsmål om å vurdere alle aspekt, om påviste insekt veg tyngre i den vurderinga enn til dømes takhøgda i stova eller om motorsykkelen kan parkerast under eit takutstikk er det heilt umogleg å svare på. Men som eg skreiv tidlegare i tråden så kjem det veldig ann på korleis potensielle kjøparar blir informert. Om det fyrste ein ser når ein klikker seg inn på annonsen er det i årevis har vært problem med både sølvkre og skjeggkre så stoppar nok mange å lese der. Og når prisen i tillegg er redusert med 1,4 mill så er det nok mange som tenker at prisavslaget har samanheng med skadedyra. Men om det står at huseigar har fjerna skjeggkre, det innimellom blir observert sølvkre men ikkje andre insekt, at utekrana drypper, og at det knirker i boddøra så er det nok tvilsomt at det er akkurat sølvkre som fører til at poteniselle kjøparar flykter. Som selgar skal ein opplyse om alle relevante forhold, men ein treng ikkje å overdrive manglande heller.

Det er eigentleg særdeles lite oppmerksomheit retta mot visepresidentane. Når kampen om å blir president står mellom to steingamle menn som kjemper om ein jobb som i sin natur medfører høg grad av stress så er det jo ganske store sjansar for at dei som blir visepresident faktisk kjem til å rykke opp som president i siste del av perioden. Så er heilt einig i at amerikanske velgarar burde ha meir fokus på støtteappratet som står bak presidentkandidatane, og langt mindre på den gamle gubben som skal stå å lese talane på TV.

Dette var nok eigentleg forventa. Likevel så reagerer eg litt på at UiT no har konkludert med at det har blitt begått juks og at masteroppgåva må annullerast, når dei opprinneleg påpeikte feil og unøyaktigheiter i både tekst og kjeldehenvisning og likevel vurderte oppgåva som bestått med karakteren D. Sjølv om det i det opprinnelege karaktervedtaket ikkje står at det er juksa så framstår det som rimeleg klart at det er dette ein peikar til med feil og unøyaktigheiter. Då synes eg det er litt spesielt at ein oppgåve som UiT vurderte som god nok i 2014 då det sikkert var litt stas for dei å uteksaminere ein profilert ungdomspolitikar som i fleire år hadde vært leiar for Senterungdommen. Men no etter at det vart mediastorm og med indirekte spørsmål om UiT hadde vært for svake med sin sensur så har ein plutseleg snudd og vurdert oppgåva som for svak til å kunne fortsette å være godkjent. Det einaste som har endra seg er at det med nye digitale verktøy har blitt meir klart kor store delar av oppgåveteksta som har blitt kopiert frå andre oppgåver, men at det var henta ting frå andre oppgåver utan kjeldehenvisning var ikkje ukjent når masteroppgåva vart vurdert i 2014, snarare tvert imot var det jo dette som gjorde at karakteren vart svak.

Det er også ulik arbeidstid i Norge. Dei fleste dagjobbar der ein har tariffavtale så er vanlegvis ei arbeidsveke 37,5 time utan betalt lunsj. Standard arbeidsveke etter arbeidsmiljølova er 40 timars arbeidsveke utan betalt lunsj. I tillegg er det ein del som seier dei har 40 timers arbeidsveke fordi dei er på jobb 8 timar om gongen og ikkje trekk frå at den ubetalte lunsjen ikkje er ein del av arbeidsveka.

Ja. Det som eigentleg er det sjukaste er at anklager om valgfusk blir forsøkt omgjort med makt fordi det er "moralsk" rett, og når det ikkje gjekk å få omgjort valgresultatet med makt så var neste forsøk gjennom retten beståande av høgstrettdommarar utpeikt av presidentar på livstid. Den openbart demokratiske løysinga på eit valg som moglegens ikkje har gått rett for seg er jo å rykke tilbake til start og gjennomføre eit omvalg der ein særskilt syter for at alle som vil stemme får stemt, og at det blir kontrollert at den som avgir stemme både har stemmerett og at vedkommande berre får stemme ein gong. Men akkurat den framgangsmåten er nok lite interessant for Trump-gjengen ettersom eit slik kvalitetssikra omvalg både hadde blitt veldig dyrt, men også fordi ein er livredd for at dei store minoritetsgruppene skal få stemme slik som dei vil. Det er jo ein grunn til at det var færre valgkontor med dårlegare opningstid i fattige områder med stor andel svarte, for det var jo om å gjere å unngå at dei stilte opp til valgurnene ettersom det store fleirtalet då ville stemt for demokratane.

Det ein blant anna støttar seg til er at det finnes forskning som viser at kvar gong ein blir forstyrra så tek det opptil 15 min å kome tilbake i same fokuset som ein hadde før ein vart forstyrra. Det er dette som er grunnen til at det ofte blir anbefalt at ein skal skru av alle epostvarsel både lyd og pop-up, fordi kvar gong den tilsette ser at ein har fått ein ny epost så mister ein fokus og startar å tenke på andre ting. Det var nok ei overforenkling av meg å seie at ein kan jobbe 6 timar utan lunsjpause med full konsentrasjon, men med ein kortare og meir intensiv arbeidsdag så kan ein spare inn tid ved at det blir mindre småpauser. Det er heilt sant, men poenget er at ein vil få arbeidsgivere til å tenke nytt. For det som er interessant for arbeidsgivaren er ikkje kor mykje ein betalar i lønn for å få utført ei bestemt mengde arbeid, det som arbeidsgivarane burde ha fokus på er kva lønnskonstadar ein har for å utføre X verdiskaping. På den måten kan ein få større inntekter ved å jobbe smartare i staden for hardare, som til dømes ved å ta i bruk automatisering. Meir relevant for dette temaet er at arbeidsgivar bør løfte blikket og sjå på kva som er dei reelle kostnadane ved å betale lik lønn for færre arbeidstimar. Punkt 1 er kva som skjer med produktiviteten, det er ikkje gitt at ein 20% reduksjon i arbeidstimar medfører ein 20% reduksjon i verdiskapning fordi den 20% som blir redusert er ikkje nødvendigvis dei mest produktive minutta, forhåpentlegvis er det dei minst produktive minutta som kan kuttast ved å redusere arbeidsdagen. Punkt 2 er at det kan være meir indirekte kostnadsreduksjonar dersom ein oppnår målsettinga med å redusere sjukefråværet på grunn av mindre arbeidspress. Dersom ein tilsett er sjuk i 5 dagar så vil dette koste arbeidsgivar 10 dagar med lønn fordi ein både skal lønne den som er sjuk og den som ein tek inn som vikar eller dei overtidstimane som ein må legge på kollegaene for å dekke inn arbeidet som ikkje blir utført. Dersom redusert arbeidstid bidreg til at det blir færre sjukefråvær med dei kostnadane det medfører så kan innteninga fort blir så stor at det er vel verdt å betale 100% lønn for 80% arbeidstid.

Gevinstane vil være ulike, og i enkelte sektorar så er det nok ikkje andre fordelar å hente ut enn at arbeidstakarar som jobbar mindre naturleg nok også blir mindre slitne, og deremed får mindre sjukefråvær. Formålet med 4 dagers arbeidsveke er primært at ein vil få ned arbeidsbelastninga i praktiske yrker. Då er ikkje tanken at effekten skal auke, men heller at ein kan oppnå betre stabilitet ved at arbeidsbelastninga går ned. I konsentrasjonsyrker så er det meir aktuelt å tenke at ein skal kunne klare å produsere like mykje på kortare tid gjennom effektivisering. I slike yrker så er det nok meir aktuelt å hente ut gevinstane med å innføre 6 timars arbeidsdag der ein sitt konsentrert i 6 timar fem dagar i veka framfor å innføre fire dagars veke. Teorien bak auka effektivitet med 6 timers arbeidsdag er at det er akkurat så kort at ein ikkje nødvendigvis treng å ha matpause midt i arbeidsdagen, færre pausar kan då gi auka effektivitet ved at ein får jobbe uforstyrra. På ein 8 timarsdag så vil dei fleste trenge både matpause, kaffepause, dopause, osv. I denne samanhengen kan konsentrasjonsarbeid være kontorarbeid, men også ein del industri der ein står ved samleband og jobbar mest effektivt når ein kjem inn i ein god og konsentrert arbeidsflyt.

Storminga var heller ikkje tenkt som eit væpna kupp, sjølv om fleire hadde våpen enten på seg eller gøymt i nærområdet og såleis var førebud på å ta det eit steg opp. Så er det sjølvsagt ulike oppfattingar av kva som var det eigentlege formålet med storminga, sanninga ligg nok ein stad i mellom og at storminga ligg ein stad mellom fredeleg demonstrasjon og regelrett statskupp. Den jamne oppfattinga var nok at ein ynskja å stoppe senatet frå å godkjenne valgresultat som dei meinte var eit resultat av valgjuks, og ikkje nødvendigvis at ein ville begå statskupp ved å forkaste demokratiet og innføre eit diktatur. Tanken var nok å marsjere til Capitol Hill for å demonstrere og vise sin misnøye i eit forsøk på å få Senatet til å vente med å godkjenne valgresultatet.