The Avatar

Det koker ned til ei konkret vurdering. At journalisten bruker bekjente som dei har ein god tone med frå før vil normalt være innafor. Det er heilt vanleg at journalister ringer direkte til ein fagperson for å innhente informasjon i staden for å gå den formelle tenestevegen med å ringe til sentralbordet og så bli ein kasteball fram og tilbake til ein tilslutt ender opp med den same fagpersonen uansett. Det er likevel fleire punkt i vær varsom plakaten som ein som journalist og redaktør må ta omsyn til. Til dømes: For å nemne nokre punkt. Dersom journalister har ein alt for god tone med kjelda si så kan det føre til at saka ikkje blir belyst på ein journalistfagleg god nok måte. Det kjem også veldig ann på kva saka gjer. Dersom journalisten har fått tips om korrupsjon i ein frivillig organisasjon så vil det være særdels upassande å spørre sin kjæreste som er styreleiar i organisasjonen, og så ta kjærestens påstand om at her er alt i skjønnaste orden for god fisk utan kvalitetssjekk frå uavhengige kjelder. Men skal ein skrive ei gladsak om at den frivillige organisasjonen har samla inn 100 000 kr så er det på ingen måte betenkeleg å spørre sin kjæreste som også er medlem av organisasjonen om ein kjapp kvalitetssjekk som f.eks. på om organisasjonen har 50 eller 100 medlemmar i den lokale gruppa. Slik bruk av kjæresten som bi-kjelde vil ein normalt ikkje forvente skal opplysast om i artikkelen. Eg gjer meg også nokre tankar om at eit portrettintervju er vanlegvis berre koseprat, så det vil være lite grunnlag for å mistenke at intervjuobjektet i ettertid har inngått eit kjæresteforhold med journalisten for å påvirke journalisten til å publisere ein fordelaktig artikkel. Hadde det vært eit meir kritisk intervju, som til dømes ved styreleiaren av ein frivillig organisasjon, så kan det være meir grunn for å mistenke at journalisten har brutt vær varsom plakaten ved å ta imot private fordelar somer eigna til å påvirke journalistikken slik at det kritiske intervjuet blir publisert med eit langt mindre kritisk ordbruk.

Er ikkje alle universitet eigd av staten slik at bygningsmassen er drifta av Statsbygg? Det er mogleg dette universitetet har inngått ein leigeavtale med kommunen slik at bygget er kommunalt, men igjen så er dette ei litt uvanleg løysing ettersom eg har inntrykk av at at når kommunen leiger ut eit kommunalt bygg så overlet ein også vedlikeholdsansvaret til leigetakaren for at kommunen ikkje skal ha kostnadane ved å drifte bygget. Her kjenner du mest truleg 3 statlege handtverkarar, eventuelt kjenner du 3 kommunale handtverkarar som ikkje jobber på eit universitet men på ein ungdomsskule, eventuelt på ein vidaregåande skule men då vil det være Fylkeskommunen som er eigar slik at dei 3 handtverkarane då er tilsett i fylkeskommunen. Tilbake til topic. Ein slik jobb, der ein i hovudsak kontrollerer at jobben til det innleigde firmaet er god nok, vil vanlegvis ikkje være unødvendig. Særleg når ein brukar veldig store summar på å leige inn firma så gir det fullstendig meining å lønne ein handfull med eigne handtverkarar som påser at arbeidet blir utført på ein fagmessig god måte og i tråd med det som er bestilt og betalt for. Det er heilt sikkert ein fin jobb, å som handtverkar sleppe å svinge hammaren og i staden bruke sin kompetanse til å kontrollere andre sitt arbeid, men jobben må/bør uansett utførast. Om ikkje så risikerer ein å betale store summar for arbeid som aldri bli utført eller som blir utført så dårleg at jobben må takast igjen.

Blått lys treng ikkje nødvendigvis å være eit problem. Det er blinkande blått lys som er varselet som gjer at du plikter å gi fri veg. Det er sjølvsagt relevant å tenke på forvekslingsfaren, men samtidig så er ikkje trafikkbiletet heilt fritt for blått lys frå før heller, både frå xenon lys som har eit blåskjær i fargen til diverse LED-dioder på bilsterioen og liknande som i eit lite augeblikk kan få deg til å tenke utrykkingskøyretøy fram til du innser kva det er. Eit fast blått lys som lager ein blå ring på bakken rundt motorsykkelen vil ikkje føre til spesielt store fare for at det blir oppfatta som eit blinkande blått lys frå eit utrykkingskøyretøy. Eg trur også at eit høgstittande blinkande lys som har anna farge enn blått kunne vært ein idé på motorsyklar. Om nødvendig så er det heller ikkje eit stort problem å også endre lysvarslinga til utrykkingskøyretøy til å bli enda meir unikt og synleg om nødvendig, som til dømes ved å veksle mellom fargar. Amerikansk politi nyttar vel ein kombinasjon av blinkande raude og blå lys. I mange land har motorsykkelpolitiet eit høgsittande blålys som er montert på ei stang for at lyset skal være synleg 360° rundt motorsykkelen. Sjølv om ein motorsyklist ikkje har same friheita som eit utrykkingskøyretøy til å bryte trafikkreglar så har motorsyklar ofte ein (loveg) køyrestil som kan være uventa frå andre billistar. Kunne det til dømes vært eit alternativ å sette krav til at motorsyklar skal bruke blinkande grøne "blålys" i særskilte situasjonar, som til dømes ved forbikøyring? Då får ein sjølvsagt ikkje lov til å bryte fartsgrensa eller får rett til å kreve fri veg, men det vil gi ein billist som til dømes skal svinge til venstre ein ekstra sjans til å oppfatte at det kjem ein motorsykkel bakfrå som har starta ei forbikjøyring. Eit alternativ til blinkande lys kunne også vært ei slags "sirene" med til dømes buldrelyd. Dette er lyd som tilkaller oppmerksomheit over korte avstandar, men som ikkje har lyd som bærer så langt at det høyres i særleg grad på lengre avstandar og som dermed ikkje burde gi vesentlege utfordringar med støy. Motorsyklar har i utgangspunktet låg synlegheit, så eg tenker at det burde være relativt uproblematisk å la motorsyklar få nytte hjelpemiddel som aukar synlegheita. Ikkje at eg vil opne for at personbilar og liknande får bruke "blålys" i andre fargar, men akkurat motorsyklar synes eg vi kunne vurdert å lage eigne reglar for, i alle fall om bruken er avgrensa til heilt spesielle situasjonar. (Eigentleg så har eg litt same oppfattinga på personbilar også, det er innmiellom at eg skulle ønske at eg hadde eit anna alternativ for å be om oppmerksomheit utanom bilhornet. Typisk eksempel er når eg køyrer forbi ein syklist, då tenker eg at det hadde vært ryddig om eg kunne gi eit lydsignal for å gjere syklisten oppmerksom på at eg held på å passere, men eg vil nødig føyte med eit høgt bilhorn og risikerere at syklisten blir så skremt at han velter. Burde bilhornet være konstruert slik at lydstyrken auker jo hardare ein trykker på knappen? Då kunne lette trykk med låg lyd blitt brukt til å gjere seg sett, medan eit hardt trykk med høg lyd er forbehold faresituasjonar.)

Det er nok litt nytteslaust å diskutere, men heile poenget i denne saka er at skulda og ansvaret er heilt objektivt plassert på den som burde ha ungått ulykka. Parallellen til vanleg bilkøyring er dersom nokon stopper/parkerer i vegbana med køyrelysa påslått i staden for parklys. Ja det er feil lysbruk som gjer det vanskelegare å bedømme fart og avstand til køyretøyet, samt å oppdage dersom det står personar ved køyretøyet. Det er likeve udiskutabelt at straffeansvaret må ligge på bilføraren som kjem køyrande i 80 km/t og som ser at der er lys lengre framme men som ikkje gjer eit einaste tiltak for å redusere risikoen, og som berre blindt antek at det sikkert er eit gatelys som står langt utanfor vegen, så her er det berre å dure på utan å lette på gassen eller som minimum legge seg ut i motsett køyrefelt for å gi sikkerheitsmargin ved passeringa. Det er ingen som har påkjørsrett. Situasjonen hadde vært ein heilt anna om dersom Sola TS også hadde slått av alt lys slik at skipet var vanskeleg å sjå. Men det blir for søkt å påstå at eit svært oljetankskip som er flombelyst ikkje var mogleg å sjå. Ja, det var nok vanskeleg å bedømme avstand, fart og kurs med alt dette lyset alle stadar, men det er heilt klart klandreverdig å berre anta at alt dette lyset måtte kome frå ein landinstalasjon som umogleg kunne utgjere ein fare. Ein kjem ikkje unna at vaktsjefen valgte å ikkje gjere ei einaste ulykkesreduserande handling til tross for at han beviseleg ikkje hadde oversikt over kva han segla imot.

Er veldig usikker på om endring av aldersgrensa får så veldig stor betydning, og særleg når den berre blir endra med berre 2 år. Folk er så forskjellige at eg stiller meg tvilsom til om ein 18 åring er så mykje meir fornuftig enn ein 16 åring på MC. Det store problemet med MC er manglande risikoforståing, det er også mange godt voksne MC førarar som med vårsolas fyste solstråler er litt for harde på gassen og drep seg sjølv ved å køyre ut i ein sving. Eg tenker at den beste løysinga er meir opplæring, og at hasardiøs køyring må få større konsekvensar. I dag er det litt for lett for MC førarar å undra seg trafikkkontroll slik at mange råkøyrarar blir oppdaga men blir aldri innhenta og straffa. Det som er vanskeleg med å sette større krav til opplæring er at førarkortet då også blir mykje dyrare, og at endringa berre får betydning for ferske MC førarar. Eg synes likevel at det prinsipielt sett er problematisk å skulle kollektivt "straffe" alle i aldersgruppa 16 til 18 år med å heve aldersgrensa til tross for at eg er overbevist om at det også finnes 17 åringar som er i stand til å køyre fornuftig og som kan bruke ein lett MC til å dekke sine transportbehov på ein heilt anna måte enn ein kan med berre moped. Helt ærleg så trur eg også at vi kunne oppnådd langt høgare trafikksikkerheit også for MC førarar dersom det hadde blitt innført synlegheitskrav for både sykkel og førar. Billistar flest er ikkje oppmerksome nok på at det kan kome små motorsyklar i stor fart, og lysa åleine er tydelegvis ikkje nok. MC-førarar som velger å køyre med refleksvekst og hjelm i signalfarge er langt enklare å oppdage tidleg enn MC-førarar i svart køyredress som berre har frontlyset som synlegheitsmarkering. Eg tenker også at mykje kunne vært gjort med lyssetting på motorsyklar, kanskje særleg forbetra synlegheit på blinklys. Problemet her igjen er at vi i Norge er så låste til EU-direktiv som overkøyrer lokalt regelverk, så eit lokalt krav i Norge om at motorsyklar skal ha til dømes LED lys som markering også på sidene er vel i praksis umogleg å få til om ein ikkje også får med EU på laget. Eg skal ikkje unnskulde dei uoppmerksome bilførarane som ikkje oppdager og tek omsyn til MC-førarar, men samtidig så bør vi sjå om det kan innførast andre tiltak sjølv om ein som MC førar då kanskje må tole å sjå litt dust ut fordi ein må kle seg som ein trafikkdirigent.

Det kan oppstå krangling i ettertid om verdien av fast eigedom endrar seg så mykje at det kan oppfattast som ulikt når det endelege arveoppgjeret skal fordelast.

Kjem heilt ann på kva som er avtalt. Men uavhengig av avtalen så meiner eg at det er kravstort å kreve betalt for tida mellom vaktene, når du alt på grunn av avtalen får betalt for 5 timar med overtid sjølv om du berre jobbar 2,5 time, og at dette skjer to gongar på same dag.

Synes det har løyst seg greit ved at dei meir problematiske i kongefamilien ikkje har formelle roller som representant for Norge. Det er mykje som er bra med å ha ei kongefamilie, særleg det at dei er gode politisk uavhengige representantar, og som heller ikkje blir bytta ut kvart fjerde år.

Viktig å ikkje bli for inspirert, for her er det strengt tatt inngått forpliktande avtale slik at etter norske reglar har kjøparen både rett til å få kjøpe tingen for $200 og potensielt også erstatning for den forsinkelsen det medfører å ikkje ha møtt opp på avtalt stad og tid. Attpåtil er det skriftleggjort slik at det er lett å bevise at det er inngått avtale.

Vi har ikkje så mange slike yrker lengre. Sjølv i yrker der ein treng fysisk styrke så går ein meir og meir over til hjelpemiddel for å redusere slitasjeskader. I dei yrka der fysikk er viktig så er det heilt vanleg å også velge utifrå fysisk prestasjon. Det som ofte er vanskeleg er å finne den rette balansen av fysiske krav sett opp mot forventa arbeidsoppgåver. Eg synes til dømes at det er unødvendig strengt at politiet sett krav til symjeferdigheiter, det er mykje som har gått gale før det er forventa og forsvarleg at ein politimann skal hoppe i sjøen med våpenbelte og det heile. Politibetjenten kan ikkje nødvendigvis berre kaste frå seg tenestepistolen på bryggekanten før han hoppar heller, for det vil være uansvarleg oppbevaring av våpen. Og dersom argumentet er politiets eigensikkerheit tilseier at dei skal unngå å drukne om ein blir kasta i havet, så er det jo mange andre sjønære yrker som også burde ha krav til symjeferdigheiter.

Berre om det kreves bruk av fysisk makt. Ei kvinne som ikkje framstår som ein fysisk trussel (men som har verktøy for å utøve vold ved behov) vil typisk kunne løyse slike oppgåver ved å fyrst roe ned situasjonen slik at arrestanten blir med frivillig og ikkje treng fire politimenn for å flytte med makt. Eg følgjer logikken din, men det forutsetter at det berre er ei naturleg løysing. 50 politimenn som skal få kontroll på ein demonstrasjon og som ender opp med å hisse på deg demonstrantane slik at det må tilkallast 50 nye politimenn som forsterkingar, burde då få berre halve lønna av dei 50 politikvinnene som i eit tilsvarande oppdrag hadde roa ned demonstrantane slik at det ikkje var nødvendig med ytterlegare politiressursar på staden. Det optimale er vanlegvis ei god blanding for å på den måten ha flest handlingsrom. Skal politiet berre bestå av hammere så blir alle behandla som spiker sjølv om det beste verktøyet hadde vært å bruke sag.

Det er ikkje bra med sløve politikarar heller, men eg kan trygt seie at eg identifiserer meg langt meir med folk som er sløve enn eg identifiserer meg med lovbrytarar.

Til Velle sitt forsvar så synes eg at Dagbladet her koker meir suppe enn det er grunnlag for. Så vidt eg forstod så har Velle sørga for at representasjonen er i orden ved å sende ein vara til å ta hans plass i møtet. Unntaket var eit møte der han kom 45 min forseint til og som var fyrste møtet han ikkje hadde meldt forfall til, det tyder jo på at han hadde intensjon om å møte opp. At han ikkje deltok på studieturen og heller ikkje meldte fråfall er klønete handtert sjølv om det er eit frivillig arrangement. Særleg om det alt var bestilt og betalt billettar og hotell for han.

For min del er dette eit større tillitsbrot sjølv om det ikkje er ulovleg. At ein politiker er kriminell og grabber til seg økonomiske fordelar som ein ikkje har rett på går i veldig liten grad utover meg som velger. Men når representanten som eg har stemt fram for å fronte min meining i politiske forum ikkje ein gong møter opp så går det direkte utover meg ettersom eg då like gjerne kunne stemt blankt.

Det er hovudsakleg to teknikkar som blir brukt. Den fyrste er naturlig råtning. Den metoden tek litt tid, og vanlege måtar å akselerere forråtnelsen på er å grave opp mest mogleg av jorda rundt og erstatte den med kompost og planteavfall som råtner fort, og deretter pakke både rota og komposten inn i plast slik at fuktigheit og temperatur gir raskare forråtning. Den andre måten er å bruke kjemiske hjelpemiddel som får stubben til å rotne. Eg er likevel usikker på om slik kjemisk stubbefjerner er noko som vanlege folk får kjøpt lengre. @Delvis Denne stubben er så liten at eg ville vurdert å berre ofre eit motorsagkjede og bruke motorsaga som ein manuell stubbefjernar. Det du då gjer er at du sager vekk mest mogleg av det som stikker opp. Deretter er det lurt å grave litt rundt og fjerne det meste av stein og slikt. Deretter så stikk du berre motorsagsverdet ned i stubben mange gangar og på den måten freser vekk stubben og røttene. Du kjem til å øydelegge sagbladet men det gjer ikkje noko, berre prøv å sage minst mogleg i stein og andre harde materialer som slit meir på kjedet enn nødvendig.

På generelt grunnlag så vil eg anbefale å også ta manuell sikkerheitskopi av ting som er spesielt viktig å sikkerheitskopiere. Særleg bilder, men også SMS og telefonlogg om det er viktig for deg. Slik Backup er stort sett enklast ved å kople telefonen til ein PC og så kopierer over dei filene du vil ta backup av. Det som gjer at vanleg sikkerheitskopi og gjenoppretting på ein ny telefon ikkje alltid fungerer 100% er at på Android så kan det være litt forskjell på dei ulike telefonmodellane, så det er ikkje nødvendigvis slik at den appen du har på gamletelefonen er fullt ut kompatibel på den nye telefonen som har litt anna software og hardware. Merk også at enkelte appar kan ha sin eigen funksjon for å sikkerheitskopiere data. Det er til dømes ikkje alle chatte-appar som gir Google, Samsung, Sony, osv til å kopiere ut full meldingslogg. På enkelte av disse appane så vil sikkerheitskopien berre ta kopi av at du har installert appen, og deretter må du gjenopprette meldingsloggar og liknande frå den aktuelle appen. Dei fleste telefonprodusentane som Samsung og Huawei har eigen programvare for å ta sikkerheitskopi. Disse fungerer stort sett veldig bra men dei kan lugge litt dersom du går frå ein Huawei telefon til ein Samsung telefon.

Det er mange modne 18 åringar og umodne 40 åringar, så det er ikkje utenkeleg at eit slikt par kan være omtrent på same stadiet mentalt sett. Det er heller ikkje slik at ein treng å ha så mykje felles, mange har erfaring med at det er nettopp ulikheitene som tiltrekker. Mykje handlar jo også om at ein trives i kvarandres selskap, har lik humor, osv. Ein treng ikkje nødvendigvis å ha same hobby og interessefelt for å bli eit bra par. Lova prøver å finne ein grense mellom å på den eine sida gi unge eit vern mot seksuelle tilnærmingar frå vokse, og på den andre sida unngå å gjere vanlege og naturlege handlingar straffbare. Skulle vi heva den seksuelle lavalderen til 25 år så hadde nok ikkje retts- og fengselsvesen fått gjort så mykje anna enn å følgje opp seksuallovbrot. Så er det jo også eit spørsmål om det i det heile tatt er samfunnet som skal ta ansvar for at folk tek smarte valg. Den seksuelle lavalderen er satt dels utifrå biologi og dels utifrå eit premiss om at ein så tidleg som råd bør få lov til å bestemme over eigen kropp og sitt eige liv. Det å bli foreldre i ein alder av 17 år er etter min meining for ungt, men samtidig så synes eg ikkje det er ei samfunnsoppgåve å passe på at ein er minst fyllt 25 år før ein får barn. Skal ein innføre eit slikt overformynderi så er det nesten som at eg vil foreslå at ein ikkje berre aukar den seksuelle lavalderen til 25 år, men at ein også sett ein seksuell høgalder til 45 år. På den måten sikrar vi at flest mogleg har mest mogleg sex i denne 20 års perioden, som igjen fører til flest mogleg sunne barn som kan bli gode skattebetalarar. Skal vi hindre dei vi synes er for unge frå å bli foreldre, så bør vi likeins hindre dei vi synes er for gamle til å bli foreldre.

Det er i alle fall ikkje ulovleg, særleg når den yngste er myndig. Dersom den yngste er under 18 år så kan det være nokre særrelgar som slår inn. Som dersom det er snakk om utnytting av ein mindreårig som er i sårbar livssituasjon, og openbart dersom det er snakk om eit kjæresteforhold der den yngste er under seksuell lavalder. Når det gjeld moralen så er jo den alltid subjektiv, men å påstå at det er umoralsk med 20 års aldersforskjell blir nok å strekke det svært langt. Kan her legge til at på 1600 talet når vi i Norge var så moralske at det var straffbart å ikkje gå i kyrkja på søndagar så var det heilt normalt unge menn rundt 18 års alderen gifta seg med gamle enker for å kunne ta over garden. 20 års aldersforskjell er meir enn det som er normalt, så ein må nok rekne med å få blikk og kommentarar, særleg når den eine er veldig ung. Men det betyr ikkje at det er feil eller umoralsk. Om 10 år når kjæresteparet er 28 og 48 år så er det nok knappast nokon som registrerer aldersforskjellen ein gong. Det einaste som kan bli vurdert som umoralskt i ein slik situasjon er dersom det er grunn til å tru at det ligg noko anna enn kjærlegheit bak forholdet. Dersom det til dømes er snakk om ei 38 år gamal dame som plutseleg er gift med ei 18 år gamal afrikansk mann som verken kan engelsk eller fransk så er det nok mange som kan stille seg spørsmålet om dette er kjærlegheit eller om denne dama har kjøpt seg ein 'boy toy' eller sexslave, eller dersom den som er 18 år er openbart er lite moden og kanskje også har andre utfordringar slik at tankane går til spørsmålet om dette kan være ei form for utnytting/manipulering. Å utnytte folk er sjølvsagt ikkje ei moralsk handling, men så igjen så kan jo også unyttinga like gjerne gå andre vegen ved at 18 åringen utnyttar at 38 åringen har pengar og i tillegg er desperat etter eit forhold. Då kan ein plutseleg lure på om det ikkje er 18 åringen som er den manipulerande parten i forholdet.

Det hjelper nada.... Kun mot lukt. Du får vasket vekk dårlig/vond lukt, og kanskje litt overflødige fargestoffer. Men produktet blir aldeles ikke trygt å bruke bare fordi du vasket dem. Vasking har ein funksjon dersom det ikkje er produktet i seg sjølv som er giftig, og der giftstoffa kjem frå produksjonen. Som til dømes om du kjøper bestikk der fabrikken har brukt giftig olje til å smøre formene. Då vil det sjølvsagt være fornuftig å vaske gaffelen godt før du putter den i munnen. I nokre få tilfeller hjelper det litt med vasking når det er sjølve produktet som er giftig, men den effekten er kortvarig og veldig liten. For enkelte typer gift som blyholdig maling så er det sjølvsagt ein fordel om ein får skrubba vekk dei lause partiklane som ellers er utsatte for å kunne bli pusta inn og spist. Hudkontakt er også helseskadeleg ettersom tungmetall også blir tatt opp gjennom huda, men det er farlegare om du får giftstoffet innvendig slik at gifta blir liggande mot slimhinner. (Dette er særleg viktig om ein er dum nok til å kjøpe "helsebringande" amulettar med stråling, radioaktivitet treng ikkje å være veldig farleg sidan vi har huda til å beskytte oss mot stråling, men puster du inn radioaktivt støv så har strålinga alt passert sikkerheitsbarriern som er huda vår og strålinga står då heilt fritt til å påvirke levande celler). MEN, vasking kan også gjere giftproblematikken verre ved at til dømes bly som er innkapsla i maling blir eksponert når ein skrubber av øvste laget på malinga. Det er derfor ein dårleg strategi å tenke at alt er OK etter ei runde med lunka vatn og såpe.

Den største suksessfaktoren for Norge er eit regulert arbeidsliv der det er felles einigheit om å halde lønningane på eit forholdsvis likt nivå gjennom å bruke frontsfagssystemet slik at uavhengig av kor godt ei bedrift går så held ein igjen på lønnsveksten slik at ein i det vesentleg ikkje går over det som eksportindustrien har råd til å betale. Dette systemet har gjort det mogleg for industrien vår å ha konkurransedyktige prisar i utlandet, ikkje berre ved at industriarbeidaren får mindre lønnsauking men ved at alle i samfunnet får omtrent det same slik at det ikkje lønner seg for industriarbeidaren å søke seg jobb i ein anna sektor. Dette systemet høyres kanskje dårleg ut, ved at arbeidarane blir holdt nede lønnsmessig til tross for at det er pengar å hente i bedrifta. Fordelen for arbeidstkakarane ligg likevel i at ettersom vi kan holde kontroll på lønnsaukinga så har vi råd til å tilby svært høge lønningar til alle. Det er få andre land i verden der ein industri- eller butikkarbeidar tener godt nok til å kunne eige bustad og elles leve eit behageleg liv. Det er dette som gjer at mange tek velstanden for gitt. For å ha økonomi nok til at det også er pengar til overs å bruke på underhaldning og ting ein har lyst på, og kanskje også sparing, så krever det veldig liten innsats. Sjølv om ein dropper ut etter ungdomsskulen så er det slik at berre du får deg ein jobb så får du ei brukbar lønn (sjølv om at det særleg innafor reinhald og restaurantbransjen er lønningar som er heilt på grensa av kva som er levbart å ha som yrkesvalg). Dette systemet med at vi held lønnskostnadane i sjakk gjer at det er nok ingen andre land som har så billeg akademkisk arbeidskraft. Med god tilgang på ingeniørar og designere som kanskje tener berre 2-3 gongar meir enn reinhaldaren som vasker på kontoret så har det gitt oss god eksport på innovasjon. I andre land vill lønnsforskjellen fort vært ganga med 10 eller meir. Dette har gitt oss ein sterk maritim industri innen blant anna skipsdesign. Det same systemet som gir oss billege designere og ingeniørar, har også gitt oss dyr ufaglært arbeidskraft. Det er derfor det er vanskeleg for oss å tene pengar på produksjon, i alle fall manuell produksjon. For der vi har eit fortrinn er at fordi arbeidskraft med høgare utdanning er relativt sett billig samanlikna med ufaglærte så har vi i Norge eit enormt potensiale for automatisering. I staden for å lønne tre ufaglærte fabrikkarbeidarar som berre jobbar 8 timar per dag så kan vi for same pengane lønne ein automatiseringsingeniør som syter for at tre robotar kan produsere 24/7.

Norge er ikkje eit pruteland, så det er heilt umogleg å gi generelle råd. Enkelte forventer pruting og har alt lagt inn ein margin til å prute på i prissettinga. Andre sett prisen der den skal være og nekter å fire ei einaste krone på prisen. Så i motsetting til andre land der selgaren ofte vil tilby deg ein betre pris om du indikerer at du vil gå frå handelen, så kan du i Norge risikere motsatt effekt der det er selgaren som trekk seg frå handelen for å finne ein anna potensiell kjøpar som er villig til å betale den prisen som er satt. Som nemt så må du vurdere prutingsrommet opp mot kva pris som er satt på den aktuelle bilen. Eit anna poeng som eg tenker det er lurt at du har med deg når du skal handle bruktbil er rettigheitane til å reklamere etter kjøpslova er til ei viss grad avhengig av kva du har betalt for bilen. Når det blir vurdert om det føreligg ein mangel så er spørsmålet ofte om du har fått ein bil som har den kvaliteten som du kunne forvente å få utifrå prisen du betalte. Så dersom du overbetalar så vil det senke terskelen for kva du kan reklamere på, og omvendt dersom du underbetalar og har fått meir bil for pengane enn så må mangelen være større om du skal reklamere. Det er derfor ikkje alltid fordelaktig for selgaren å prøve å lure deg til å betale overpris ettersom det aukar risikoen for reklamasjonssaker i etterkant.

Om du tenker lønnskrav opp mot vanlege årlege lønnsforhandlingar, der det at du har tilegna deg meir kompetanse berre er eit argument og ikkje grunnlaget, så er det jo ein god peikepinn at frontfaget fekk 5,2%. Det er på ingen måte ein fasit då du kan få både meir og mindre alt etter bedriftens økonomi og om du blir prioritert eller ikkje.

Kjem mykje ann på. Reint objektivt så er jo spørsmålet kva denne kompetansen er verdt for arbeidsgiver. 20 stp er ikkje nok til å utgjere ein grad, men samtidig er det mykje meir enn berre eit kurs. Gir dette faget deg kvalifikasjon til å utføre bestemte arbeidsoppgåver som du ikkje kunne før? Er det i det heile tatt relevant for dagens arbeidsoppgåver? Er kompetansen etterspurt av arbeidsgivar? Her er det stor forskjell på om du som sjukepleiar har tatt 20 studiepoeng i informatikk slik at du har akkurat den kompetansen som trengs for å være koordinator for eit nytt fagsystem, eller om du tok 20 stp i litteraturhistorie fordi du synes det er gøy. Du kan kreve det arbeidsgivar er villig til å betale. Det som er vanskeleg dersom dette er generell kompetanse som ikkje gir autorisasjon så er det ikkje så lett for deg å tilby arbeidsgiver berre det du har lært med 180 stp som sjukepleiar og ingenting av dei siste 20 stp før du får betalt for det. I slike situasjonar så har du sterkare forhandlingskort om du avtalar lønnsaukning før du tek utdanninga. Kan det være ein tanke å kreve 11% auking på dagens lønn? Det vil då samsvare med at du no har 11% fleire studiepoeng.

Når det gjeld forholdet til internasjonale avtalar så vil krig kunne definerast litt ulikt. Genèvekonveksjonen definerer det slik: Så Genèvekonveksjonen gjeld både ved væpna konflikt og ved okkupasjon utan voldsbruk. Viktigaste kravet her er likevel at det dreier seg om ein Stat som signert konvensjonen.

Forsvaret gjekk sjølv gjennom sine rutiner og identifiserte 88 sikkerheitsbarrierer som kunne forhindra ei slik ulykke, av disse 88 barrierene så meiner forsvaret sjølv at 53 av dei vart brutt. Forsvaret sjølv har ikkje påpeikt ein bestemt feil (eller person) som årsak til ulykka, forsvaret meiner at det er kombinasjonen av alle disse feila som førte til ulykka. Av dei viktigaste funna var at Fosvaret og Sjøforsvaret ikkje var målt på sikkerheit, og at all måloppnåing var vurdert opp mot evnen til å løyse operative oppdrag. Og at dette har gitt utslag i forhold som mangelfull kompetanse og kvalifikasjonar, samt dokumentering av at mannskapet har rett kompetanse. I tillegg til at dei generelt kunne bli tydelegare på rollefordeling. Ingenting av dette har betydning for vaktsjefens objektive juridiske ansvar, i etterpåklokskapenslys så skulle han stoppa seilasen når han ikkje var trygg på at han hadde full oversikt og kontroll. Eg er likevel einig i trådstarter i at Sjøforsvaret burde ha tatt ein mykje større del av ansvaret. Denne foretaksstraffa på 10 mill er nesten berre symbolsk sett opp mot verdiane som gjekk tapt, og den openbare trusselen mot liv og miljøskader som dei heldigvis klarte å unngå. Det er mykje som tyder på at denne vaktsjefen har blitt internert av forsvaret til å lyde og gjennomføre dei oppgåvene han fekk tildelt, og at Sjøforsvaret som organisasjon har pressa folk inn i oppgåver som dei ikkje har rette forutsetningane til å ivareta på ein god måte. På den måten kan ein nok seie at Sjøforsvaret har offra vaktsjefen ved å la han ta det juridiske ansvaret som formelt ligg til hans stilling, samtidig som at Sjølvforsvaret har holdt klokkeleg kjeft om kvifor dei har utpeikt ein vaktsjef som reelt sett ikkje hadde moglegheit til å skaffe seg nødvendig oversikt over skipets tekniske eigenskapar og mannskapets kompetanse, samt den reelle myndigheita til å melde frå til den overordna leiinga i Sjøforsvaret at dei kom til å bli forsinka fordi dei var slitne etter NATO-øvinga dei hadde deltatt på, og at det tidlegast var forsvarleg å segle etter at alle hadde fått ei god natts søvn.