The Avatar

Det et dette som er kvalifikasjonsprinsippet i praksis. Den som har mastergrad har meir formalkompetanse enn deg med bachelorgrad, og ein kan ikkje diskriminere for å være "overkvalifisert" til jobben. Til ei viss grad er det lov til å legge meir vekt på andre kvalifikasjonar enn berre utdanningsnivå, som til dømes karakterane dine, arbeidserfaring, osv. Det er nok likevel mindre sannsynleg at tilsettingsnemda overstyrer innstillinga til den som har intervjua og tilsetter kandidat nr 2 som har lågare utdanningsnivå. Om dei får midlar til å tilsette ein person til i identisk stillimg alt no i desember så vil det nok være innafor å bruke oppigjen søknadane i staden for å bruke tid og pengar på å annonsere nøyaktig same utlysinga ein gong til.

Om det er ei ny stilling så må du søke på nytt. Ein kan sjølvsagt ikkje berre anta at du fortsatt vil ha ein slik jobb om fire månadar. Det dette betyr er at dersom kandidaten som er innstilt som nr 1 takker nei, eller dersom kandidaten enten seier opp eller blir sagt opp i løpet av dei neste seks månadane, så vil du få eit tilbod utan å måtte søke på nytt. Du "eig" med andre ord fyrsteretten til å steppe inn i denne stillinga om den fyrste kandidaten ikkje fungerer. Merk også at sjølv om den som har intervjua deg har prioritert deg som nummer 2, så er det ein liten sjans for at tilsettingsrådet gjer ei anna vurdering. Tilsettingsrådet skal påsjå at det er den som samla sett er mest kvalifisert som får jobben. Eg les ellers mellom linjene at dei har lyst til å tilby deg ein jobb på direkten om dei får budsjett til å tilsette begge. Ei slik nyoppretta stilling i det offentlege skal strengt tatt lysast ut, men det er ikkje utenkeleg at formalitetane blir benda litt om dei er gira på å få deg kjapt inn i stillinga.

Utan at det er noko godt svar så er det mange IT selskap som har kontorer og avdelingar rundt om kring i verden. Ofte organisert på litt ulike nivå slik at dei skandinaviske landa er eit nivå, dei nordeuropeiske er neste nivå, osv. I alle slike selskap vil det potensielt være behov for å sende folk til ulike kontor. Fellesnevnaren vil likevel være at disse arbeidsoppgåvene ligg enten til dei som har fagansvar eller som er leiarar. Utvikler #43 på Oslo kontoret blir nok sjeldan sendt til San Francisco kontoret, men sjefsutviklaren ved Oslo kontoret kan nok fort tenkast å måtte reise på møter ved Stockholmskontoret.

Ja. Beruselse er nok til at bokstav b er gyldig. Det å være overstadig berusa er nok den definitivt vanlegaste grunnen til at nokon er bevistlaus eller ute av stand til å motsette seg handlingen. Typisk eksempel på sistnemte er ein person som er så full at sjølv om personen seier tydeleg nei både med stemmen og kroppen så er ein så full at ein ikkje er i stand til motsette seg med makt, eller røyse seg opp for å forlate staden. Paragrafen dekker også situasjonar der offeret har blitt neddopa og har blitt bevistlaus av den grunn, men det er nok klart vanlegast at offeret har skjenka seg sjølv og sovna. Frivillig beruselse gir ikkje grunnlag for straffefritak. Det at du sjølv har skjenka deg så mykje at du ikkje klarer å kontrollere deg sjølv er ditt eige ansvar. Dersom nokon andre har gjort deg overstadig berusa utan at du har samtykka til det så kan du bli frifunnet frå kriminelle handlingar du har utført. Det typiske eksemplet her er at du har fått narkotisk stoff som rohypnol i den alkoholfrie drinken din, og så har du sovna bak rattet og køyrt i grøfta. Om du då kan bevise at du ikkje sjølv inntok rusmiddelet så vil du sleppe straff. I situasjonar der offeret er så full at ein er bevistlaus så er det grei skuring at § 291 er oppfylt. Det som er litt meir problematisk er når personen er veldig full men våken slik at det er noko meir uklart om personen har samtykka eller ikkje. Det er også relativt vanleg at dei to partane (som ofte er dei einaste som var i rommet) har heilt ulik oppfatting av om den var entusiastisk samtykke frå begge partar, eller om det berre var den eine parten som var pågåande.

Dette blir rein spekulasjon frå min side, men det ville ikkje vært overraskande om den aktuelle videoen er filma i mørket, med ustødig kameraføring, og utan tydeleg ansikt på verken fornærma eller gjerningsmann. Det er typisk slik videoar som er laga i fylla er. Det kan derfor fort være kva videoen eigentleg viser av handlingar, kven som er filma, og kanskje begge delar. Det kan fort være at sterkaste bevisverdien er gjennom dei tekniske forhold og ikkje kva som er avbilda, som når og kvar videoen er tatt opp, og det faktum at den er tatt opp på Marius sin telefon. Om politiet kan vise til at det med høg sannsynlegheit er Marius sjølv som har låst opp sin telefon og som har tatt eit opptak i den aktuelle leilegheita, på det aktuelle tidspunktet, så er det i seg sjølv eit bevis. Ein treng ikkje nødvendigvis å ha 4K video i fotolys for å bevise at det utan rimeleg tvil har forgått ei seksuell krenking. Berre det å filme ein person som har sovna kan i seg sjølv være ei krenking ovanfor ein person som ikkje er i stand til å samtykke, også om det ikkje er noko seksuelt som ligg bak. Det vil normalt sett være lite poeng i å filme ein sovande person om ikkje det er bevegelser eller handlingar som ein ønsker å fange opp.

Denne prisen er ikkje nødvendigvis ein hederspris. Vilkåra for å få prisen er: «Med tittelen Årets navn i akademia ønsker Khrono å gi oppmerksomhet til noen som i kraft av sine meninger eller handlinger har gjort seg bemerket og reist eller formet viktige debatter i og/eller utenfor akademia, eller som på annet vis har hatt betydning for akademia som en del av storsamfunnet i 2024.» Kjerkol oppfyller disse vilkåra veldig greit. Ho har både i handling og meining gjort seg bemerka, og ho har sørga for at ein har fått ein offentleg debatt rundt både kva som er juksing og korleis juksarar skal behandlast. I artikkelen er det sitert at begrunnelsen for nominasjonen var blant anna: «Gjennom Kjerkols sak har det blitt tydeliggjort at regelverket praktiseres konsekvent og rettferdig, uavhengig av status, enten det gjelder en menig student eller en statsråd». Sjølv om ikkje alle er 100% enige i at statsråden har blitt behandla heilt likt som andre studentar, så er det utvilsomt at Kjerkol ikkje har fått særbehandling av betydning. Ho er fråtatt graden sin, og fått same "dom" frå klagenemda. Einaste nevneverdige forskjellen er at Kjerkol ikkje også er utstengt frå universitetet, men her er det greit argumentert frå nemda at det er fordi det uansett har gått lang tid mellom ho avla masteroppgåva i 2021 og til ho vart fråtatt graden i 2024. Nemda kunne sikkert for ordens skuld utestengt Kjerkol i to semester frå 2021, men sjølv om ho vart avslørt i 2021 så hadde ho fått prøve igjen i 2022. Ein kunne sjølvsagt utestengt Kjerkol i to semester tellande frå 2024, men dette har ein som nemt greit forklart kvifor det uforholdsmessig når det no uansett er tre år sidan ho satt på skulebenken. Utan at eg er veldig oppdatert på kva som røyrer seg innafor akademia for tida, så er Kjerkol utvilsomt det navnet på lista som har gjort seg mest bemerka og som har ført til mest samfunnsdebatt. Kjerkol (med andre) har bidratt til at det har blitt utarbeida forslag til felles retningslinjer for behandling av juksesaker, med formål at alle universitet og høgskular skal ha mest mogleg lik praksis på både kva som er grensa for juks og korleis juks skal straffast. Til dømes er det ikkje alle universitet som har straffa sjølvplagiat medan andre universitet har slått hardt ned på sjølvplagiat. Kjerkol har gjennom sin juksing tatt opp staffetpinnen etter Borch og fått fokus på at det innafor akademia har vært ein ulik oppfatting av kva som juks, og ein har også fått satt søkelyset på at ein dømmer studentar for forhold som ein del professorar på universiteta sjølv bryt i jobben sin. Eg tenker at dette var ein viktig debatt innafor det akademiske miljøet, som forhåpentlegvis vil medføre at kvaliteten på all høgare utdanning blir betre.

Smarthus er veldig mykje forskjellig, så å påstå at det er ein flopp blir litt skråsikkert. Den aller enklaste formen for smarthus er at du har kopla panelovnen din på eit tidsur slik at panelovnen slår seg av kl 22 og slår seg på igjen kl 07. Husk også at sjølv om mange vil ha smarthusløysingar for å spare pengar, så er ikkje dette den einaste motivasjonen for å ha smarthus. Sjølv om du ofte kan sette likheitsteikn mellom det å spare straum og det å spare pengar, så er dette to heilt forskjellige ting. Til dømes det å lade elbilen om natta er i all hovudsak eit pengesparingstiltak, energibehovet ditt og dermed også miljøavtrykket forblir uendra uavhengig av når på døgnet du lader. Nattsenking av innetemperaturen er rein energisparing som også har den bonusen at du sparer pengar. I tillegg så har du også alle dei smarthusdingsane som ikkje er straumsparande i det heile tatt, men som snarare tvert i mot gir deg eit høgare energibehov i bytte mot komfort. Dette kan være alt frå å montere belysning og kameraovervåking i hagen til at du kjøper deg brødbakemaskin som du programerer slik at du har ferskt brød ferdig i det du stiger ut av dusjen kl. 07.12. Den store ulempen med smarthus akkurat no er at det er mest interessant frå dei som frå før har råd til å investere i smarthusfunksjonar, og som har interesse av å bruke tid på å få smarthuset til å fungere slik som du vil ha det. For dei som har dårleg råd så vil det ofte kunne ta lang tid å tene inn investeringa, særleg om ein har så dårleg råd at ein må finansiere innvesteringa med eit forbrukslån. Og for eldre og liknande som kanskje har mest nytte av ein del av bekvemelegheitene som ein får gjennom smarthus så er det ofte for komplisert å både installere og bruke smarthusfunksjonane. I dag får du kjøpt smarhusfunksjonar av det aller meste, det som ofte er utfordringa er å få alle smarthusfunksjonane til å snakke saman slik at du kan styre alt frå ein app/skjerm.

Eg er ikkje ueinig, men ein godt vedlikeholdt bil vil stort sett også ha ein høgare pris. Når ein kjøper bil til under 12 000 kr så er det ikkje sikkert at dei store påkrevde reparasjon og vedlikeholdskostnadane er noko som ein skal bekymre seg for. Om ein slik bil varer i fire månadar så er det fortsatt billegare enn å f.eks. lease ein bil. Litt avhengig av bilbehovet til trådstarter så kan det fort være veldig aktuelt å kjøpe ein slik bil og berre ignorere reprasjonsbehovet og fortsette å køyre til den er heilt oppbrukt. Å bytte f.eks. registerreim før den ryker er eigentleg berre viktig om ein tenker at bilen har så stor verdi at du vil bruke den lenge, om du berre aksepterer at du har bil til motoren skjærer segså kan du ofte strekke strikken veldig langt før til dømes registerreima faktisk ryk under køyring. Det som er viktig er å ha klart for seg kva ein eigentleg vil ha: Bruktbil med lite reparasjonsbehov -> Legg litt pengar i å kjøpe driftsikker bruktbil Bruktbil som du kan reparere sjølv -> Eit av dei meir poulære bilmerka som ikkje er VAG produsert Bruktbil som du køyrer til bilen er kaputt -> Kjøp noko av dei billegaste bilane du finn, dei billegaste er ofte billege fordi det er ein del ting som burde vært gjort på dei. Osv.

Her er det mogleg at det er eg som er naiv, men eg meiner at det hadde vært meir skadeleg om kongefamilien hadde hatt ein uttalt mediastrategi. Sjølv om formålet med ein slik strategi ville vært å vise openheit så veit eg ikkje om det hadde vært meir tillitsvekkande at kongehuset gjekk aktivt ut for å styre media. Det at dei sitt forholdsvis stille i båten og let statsapparatet gjere jobben sin tenker eg er meir tillitsvekkande enn om ein skulle jobbe aktivt ut mot media. Eg er også noko usikker på om det hadde vært meir seriøst handtert av kongefamilien om ein tidleg gjekk ut og kasta Marius under bussen. For det hadde vært vanskeleg for kongehuset å ha ein tidleg PR strategi som ikkje hadde gått ut på å førehandsdømme Marius nord og ned for å på den måten både vise at dei tek anklagane på alvor, og ikkje minst for å kunne klatre oppigjen på den moralske høghesten. Dersom det var Håkon og Mette-Marit som var konge og dronning så trur eg også at saka hadde blitt handtert på ein anna måte ettersom saka hadde vært tettare på kongeparet. Etter mitt syn så er det rimeleg stor avstand mellom det som omhandlar det norske monarkiet, og det som omhandlar Marius. Ein mediastrategi frå kongehuset som hadde komt Marius til gode hadde slik som eg ser det vært meir problematisk ettersom ein då hadde brukt kongehusets ressursar på noko som kan oppfattast som eit forsvar for Marius sine gjerningar.

Det vil det nok være naivt å tru. Fellesnemnaren for slike saker er at det er notorisk vanskeleg å bevise. Siktinga frå politiets side er nok utelukkande basert på at situasjonen var slik at ei sovevoldtekt kan ha skjedd. Kva som blir utfallet av slike siktingar er etter mitt syn litt tilfeldig, og blir i overkant avhengig av om dommaren får inntrykk av at den sikta ville ha gjort noko slikt eller ikkje. Dette vil objektivt sett være brot på besøksforbodet. (Litt av kritikken mot dagens besøksforbodsordning er at det alltid er den som har besøksforbod som må flytte seg frå butikken, baren, osv om den som ein har besøksforbod mot skulle dukke opp). Uansett, det er nok mange slike situasjonar som skjer der det er den andre parten som tek kontakt. I praksis får ikkje det konsekvensar med mindre det blir anmeldt, noko som vanlegvis ikkje skjer dersom begge partane møttes og skiltes utan dramatikk. No når episoden har blitt offentleg kjent så kan kven som helst anmelde Marius for brot på besøksforbodet. Dersom politiet etterforsker denne episoden som brot på besøksforbodet så blir det nok baka inn i den tidlegare siktinga for brot på besøksforbodet. Tviler på at dette blir oppretta som ei eiga sak.

Tanken er då at det å plukke opp passasjerar langs ruta er ein ulempe som gir lengre reisetid mellom Oslo og Bergen. Skal toget plukke opp pendlarar som skal ut og inn til Oslo så treng ikkje toget å gå heilt til Bergen.

Om toget går Oslo-Roa-Hønefoss, eller Oslo-Drammen-Hønefoss, er relativt likt. Via Roa er kortare enn via Drammen, men den auka reiseavstand blir tatt inn gjennom høgare hastigheit. Om ein bygger ny jernbane frå Oslo/Sandvika til Hønefoss så blir det klart kortaste vegen. Argumentet om å legge Bergensbanen via Roa fordrer at jernbanesporet blir oppgradert slik at den kortare reisevegen ikkje blir spist opp av lengre køyretid. Med eksisterande infrastruktur gir det ingen meining å gå via Roa, då kan ein like gjerne gå via Drammen og få med seg passasjerane derifrå.

Dette er definert. Statistisk sentralbyrå definerer høgare utdanning som minst 120 studiepoeng (2 år) frå høgskule eller universitet. Det fnnes ikkje fullverdige utdanningar på 120 studiepoeng, du må opp i bachelor med 180 studiepoeng for å oppnå ein grad. I praktisk så betyr dette at dersom du dropper ut etter 2/3 av ei bachelorgrad så blir du definerer til å ha høgare utdanning.

Om ein hadde fått til høghastigheitsspor så er gir kortaste vegen via Roa mest meining om ein berre vil knyte saman Oslo og Bergen. Slik som det er no så er det betre infrastruktur til Drammen, og sjølv om det er ein omveg så er reisetida relativt lik. I tillegg har ein bonusen med at det er mange potensielle passasjerar i Drammen. Og skal ein virkelig redusere reisetida så burde ein kutte det meste av stoppeplassane langs ruta, men det går på bekostning av passasjergrunnlaget og samfunnsnytten.

Sexkjøpslova er ei rein moral lov. Ein hadde oppnådd nøyaktig det same ved å følge opp menneskehandel, misbruk og utnytting. Den kriminaliteten er det bakmennene og ikkje sexkundane som står bak. Dei einaste sexkjøpslova har oppnådd er at mykje av prostitusjonen har gått under jorda slik at sexarbeidarane er enda meir sårbare. Ved å forby sexkjøp så har ein berre gjort kriminaliteten mindre synleg. Eg kan ikkje sjå at det å betale for ei kroppsleg teneste som skal gi velvære enten det er sex, massasje, frisør eller manikyr skal være problematisk. Det som er eit problem er om den prostituerte er tvungen ut i prostitusjon av bakmenn som har kidnappa unge jenter frå utlandet, tatt passet deira og trua dei på livet til å tene pengar til kriminelle bakmenn. Men situasjonen er 100% lik om det er ein frisør som har blitt kidnappa av onde bakmenn og tvunget til å klippe hår for å tene pengar. Det er ikkje tenesten som blir solgt som er problemet, det som er problematisk er bakmennene, men det dei gjer er og har vært ulovleg lenge før sexkjøpsloven trådde i kraft. Det hjelp heller ikkje at sexkjøpslova er såpass diffus som den er på kva som er å avtale seksuelle tenester mot vederlag. Satt på spissen så betyr det at det å gi daten blomster strengt tatt er ulovleg ettersom ein gir bort blomster i forhåpning om å få sex i løpet av kvelden.

Eg har ikkje noko eksakt svar å gi deg, men eg kan seie litt om kva feilmarginar i i SSB statistikken som det er verdt å tenke på. Medianlønnen er ein god måte å vise kva lønnsnivå du kan forvente. Det som dreg opp medianen er at mange apotek har relativt få tilsette, slik at butikksjefen som også er farmasøyt bidreg nok til å dra opp lønna. Ein anna ting som dreg opp SSB statistikken er at SSB berre ser på kva dei tilsette har fått utbetalt, særleg det at mange apotek har laurdagsopent med dei tillegga ein får for det vil være med å dra opp medianen. Det er nok også ein del som har deltidsstilling på apotek, merk likevel at det ikkje har betydning for statistikken som reknar om alle lønningar til fulltidsstillingar.

Eg er uansett lite bekymra for dette. Det er ikkje som at vi sendte ut Voyager 1 og 2 i jakt på gull, olje og liknande. Eg tenker at fyrste møte med intelligente romvesen vil være i samband med at romvesena er på ekspedisjon og tilfeldigvis snubler over jorda. Om dei finner ut at dei treng resursane på jorda så vil dei nok være nødt til å kome tilbake seinare med rett maskineri og transportkapasiteter. Då Columbus fant "Amerika" så var han på leiting etter India, men det var veldig avgrensa med kva han tok med tilbake til Spania. Han tok riktignok med seg nokre av urbefolkninga, nokre eksotiske dyr og eit lite utvalg ekostisk mat for å kunne bevise kva han hadde oppdaga, men plyndringa av dei amerikanske kontinenta skjedde fyrst etterpå. Med dei avstandane som er i verdensrommet så er det ikkje ein gong sikkert ar romvesena rekk å returnere eller sende signal til sin heimplanet og deretter sende nye skip som skal utnytte resursane på jorda rekk å gjere det før jorda er slukt av sola om 5 milliardar år, og langt mindre innafor menneskeheitas eksistens. Og skulle romvesena kome tilbake tidlegare så har det nok likevel gått så lang tid at vi på jorda kan ha tatt igjen romvesena sin teknologi, og dermed ikkje lenger er forsvarslause.

Nei. Slik omfattande kopiering har nok aldri vært vanleg. Men før ein fekk gode søkeverktøy for å spore opp sitat og tekstlikheiter så var det nok vanlegare at ein til dømes siterte ting som ein har høyrt andre seie og då ikkje satt inn referanse sidan det ikkje fantes nokon skriftleg kjelde. I dag skal du referere også til munnlege kjelder, som til dømes ved å referere til kva forelesing du høyrte sitatet. Utan at eg kan svare heilt 100% så trur eg også at det var meir vanleg før at ein skreiv om det ein hadde lest andre stadar, og så aksepterte både studenten og sensor at teksten då var studentens orginalverk. I dag blir også forsøk på å skildre teksta med eigne ord markert som mogleg plagiat, særleg der det er snakk om ein enkel oversetting frå eit anna språk til norsk.

Den verkeleg store ulempen med demokrati er at den styreforma kan føre til at det tek lengre tid både på å beslutte kva som skal gjerast, og sette tiltaka ut i live. Særleg i krig og kriser så kan diktatur være ein fordel for å få ting gjort ettersom det er ein eller veldig få bestemmer og ingen som taler imot. Sett opp mot det norske demokratiet der regjeringa alltid er ei koalisjon mellom fleire parti, og sjølv då er det ikkje alltid regjeringa har fleirtalet åleine, så er det svært tidkrevande å få gjennomført store tiltak sidan det er mange som må bli einige om å stemme likt. Sjølv internt i ei fleirtallsregjering så kan ein risikere at enkeltpersonar stemmar mot regjeringens vilje og dermed effektivt stopper eit vedtak frå å bli vedtatt. Dette gir ein sikkerheit i form av at uansett kven som får makta etter stortingsvalget i 2025 så blir det ikkje veldig stor endring i AS Norge. Statsbudsjettet for 2026 kan medføre litt skattelette eller litt skatteoppgang, men jamt over ikkje noko som er så stort at livet i Norge blir vanskeleg å leve. Det som er "ulempen" med det norske systemet er også det som er styrken. For sjølv om partiet Raudt skulle ta ein brakseier på stortingsvalget så kan vi være ganske trygge på Norge ikkje blir "kommunistisk" over natta, partiet Raudt må ha makta over fleire perioder før lover og samfunnstruktur kan endrast spesielt mykje.

Eg skjønner kvar du vil, og er heilt einig i at dei aller fleste vil ha stabilitet og fred. Slik stabilitet er det mogleg å få til med alle styresett, også i diktatur. Forskjellen er at i eit diktatur så er ein heilt avhengig av at diktatoren styrer utifrå kva som er bra for folket og ikkje for seg sjølv. I eit demokrati så er det mekanismer som hindrer slikt maktmisbruk, men også her kan det skli ut. Det er mange "diktatorar" som har blitt demokratisk valgt og som deretter berre har tviholdt på makta. Eit godt eksempel der ein har ein eineherskar som jobbar for folket er i tyrani. Sjølv om tyrani i dag er brukt som nærmast synonym med diktatur, så har har tyrani sitt opphav frå antikke Hellas der det var aristikatar som tok makta i byane for å rydde opp og bygge samfunn. Typisk ved å sørge for at det vart bygd viktig infrastruktur som bymurar, avløpssystem, osv. Grunnen til at tyrani i dag blir brukt som noko negativt er fordi tyranane vart omtalt negativt av både den aristokratiske eliten som ikkje lenger fekk leve i stor rikdom på bekostning av folket, og av greske filosofar som ville ha demokrati. Med ein god tyran så kunne ein by få høg levestandard for alle, og stor sikkerheit ved hjelp av gode bymurar og leigesoldatar, men det er klart at det skulle ikkje mykje til for at tyranen gjekk over til å berike seg sjølv. Som med alt mogleg anna så er konteksten avgjerande. Dei fleste totalitære statar gir ikkje sine innbyggarar akkurat nok friheit til at det ikkje blir opprør, dei gir "friheit" til å gjere akkurat det som myndigheitene tillet, og så slår ein brutalt ned ei kvar kritisk røst, ofte med anklage om forræderi slik at kritikarane kan henrettast eller låsast inne på livstid. Folkets behov for å kritisere myndigheitene vil nok variere veldig mykje med med korleis makta blir praktisert. Til dømes i Kina så er mesteparten av folket tilsynelatande fornøgde med å leve i eit kontrollsamfunn, for det er nokre fordelar med at det er låg kriminalitet frå både ekte forbrytarar og påståtte forbrukarar. Det er sjølvsagt heilt forferdeleg å være minoritetskineser, for dei blir stempla som forbrytarar og behandla deretter. Eg er likevel einig i deg at det virker ikkje som at kinesarar flest lengtar etter demokrati og innerst inne håpar at USA skal gå til krig for å sette inn ei USA venleg regjering. Om prisen for demokrati er vold og opprør så er nok ikkje det ein pris som folket er villige til å betale. Det avgjerande spørsmålet er alltid: 1. Fungerer dagens styresett? Her meint at balansen mellom friheit og sikkerheit/levestandard er tilfredsstillande. 2. Er styresettet stabilt? Kva som er passeleg med friheit er det ingen fasit på. Det typiske eksempelet på veldig ulik oppfatting av friheit er måten ein praktiserer friheit på i Norge og i USA. I USA er grunnpillaren at du skal ha friheit til å gjere det det du vil medan den Norske friheita er fundamentert i at du skal ha friheit frå å bli utsatt for ting. Eit eksempel er at i USA har du friheit til å demonstrere mot til dømes ei gravferd med tilrop og plakatar, medan i Norge har ein friheit til å få gjennomføre gravferda utan å bli forstyrra. Stabiliteten er viktig fordi ein av dei store svakheitene ved diktatur er at når den opprinnelege diktatoren må gi seg så blir det veldig lett intern maktkamp om kven som får ta over, særleg der det ikkje er etablert ei arverekke slik som i monarki eller keisersdøme. I Nord-Korea har maktoverdraginga fungert bra i tre generasjonar utan at det blir borgarkrig. I Libya vart det stor maktkamp etter at Gaddafi vart avsatt og drept. Ikkje at nokon av disse diktatura har vært gode styresett. I Nord-Korea så er det eigentleg både fredeleg og stabilit, problemet der er fyrst og fremst at Kim Jong Un ikkje makter å sikre nok mat til befolkninga slik at veldig mange har uoppfylte primærbehov. Det er ikkje mykje protestar i gatene eller kriminelle gjengar, så slik sett er det fredeleg og stabilt i Nord-Korea. Og sjølv om nordkoreanerane hadde vært endå dårlegare stilt om dei i tillegg måtte leve i ei krigssone så er det nok der ganske openbart at folket vil foretrekke eit demokrati med åpne grenser, slik at ein kan importere til dømes mat og andre nødvendigheiter.

For deg er det nok enklast å kjøpe ein liten FM sender som f.eks https://www.jula.no/catalog/hjem-og-husholdning/hjemmeelektronikk/tilbehor-for-nettbrett-og-mobiler/mobil-universallader/fm-sender-for-bil-028581/ Då koplar du mobilen til sendaren via Bluetooth, og tek imot musikken via bilradioen over FM bandet.

Einaste spenninga i denne kampen var vel om Tyson ville klare å ta knock out på Jake Paul i løpet av dei fyrste sekunda. Når det ikkje skjedde så var det ikkje overraskande at Jake Paul ville ta han på utholdenheit.

Sjølv om dette kan skje til tross for at det bryt kvalifikasjonsprinsippet, så forklarer ikkje dette kvifor det har tatt så lang tid. Om dette var tilfellet så ville ein forvente å få kjapt avslag, for kvifor holde på i månedsvis når ein alt før utlysinga hadde bestemt kven som skulle få jobben?

Denne vurderinga er veldig svart/kvitt. Forskrift om offentlig godkjenning av virksomheter som tilbyr bilpleie, hjulskift og hjullagring, og om kjøp av slike tjenester, definerer bilpleie som innvendig og utvendig vask av bil. Bruk av vaskemidler er ikkje definert, men ved å utelukkande spyle med reint vatn så er argumentasjonen at det ikkje tilføres anna forureining enn ein får ved at bilen står ute i regnvær.

Eg trur nok også at det går på at det som før var så vanleg at "alle" gjorde det, i dag blir avslørt av betre system. Med andre ord, det argumenters med at oppgåva må vurderast utifrå datidens verktøy og ikkje det ein har i dag. Men det virker rotete formulert. Det einaste som eg er einig med Kjerkol i, er at det er eim viss urettferdigheit at derdom ein skal analysere masteeoppgåver med nytt og moderne antjukseverktøy. Ei slik ny vurdering burde vært ein systematisk vurdering av alle oppgåver, og ikkje berre basert på publikumstips. Det kan godt være folk som også har juksa, og som har stillingar dei ikkje burde hatt, men som aldri blir avslørt fordi det er ingen som gidder å ettergå masteroppgåva.