The Avatar

Har ingen slik knapp, truleg på grunn av at abonnementet er organisert gjennom Google play. Det står berre at eg må kontakte kundesenteret, og med lenke til denne hjelpesida som verken har chat eller telefonnummer. Får sjå kva eg gidder å gjere, står mellom å gå over til premium med rabatten om eg klarer det, eventuelt å avslutte abonnementet. Basis versjonen slik den blir no er det ikkje verdt å betale for.

Styret har relativt avgrensa adgang til å gripe inn, så dette er ein tung materie for styret å jobbe med når ein verken veit kven som forårsaker luktproblema eller har adgang til å låse seg inn i andres leilegheiter. Det er likevel hensiktsmessig å starte med at burettslaget leiger inn eit firma, både for å identifisere kva type lukt det er snakk om og til å finne opphavet. Med skaderapport så er det mykje enklare å starte ein sak mot andelseigaren som er skuld i lukta. Det som er vanskeleg er at stygg lukt er i seg sjølv ikkje noko som skader bygget, men om ein kan påvise råte eller sopp så vil det gi grunnlag for å gjennomføre konkrete tiltak for å hindre at felleseigedommen står på skade.

FN sin barnekonvensjon gir mindreårige ekstra vern, herunder eit krav om at fengsling skal unngås. Kvifor Norge er så redde for å bli kritisert for behandøinga av ungdomskriminalitet og ikkje for barnevernssaker det Norge har blitt dømt fordi vi setter barnas behov over foreldrenes, det er for meg ei gåte.

Kor mykje er det eigentleg å vinne på slik juksing? Endringane her er tross alt ganske så minimale, nettopp fordi det ikkje skal være så lett å oppdage juksinga. Dette er ikkje eit forsvar ovanfor juksarane, det er meir eit spørsmål om prioriteringane ved å jukse når ein risikerer disk og utestenging for å potensielt vinne centimeter.

Du har ingenting å frykte, det er både lovleg og skattefritt å selge eigedelar. Banken kan stille kontrollspørsmål fordi dei har plikt til å forhindre kvitvasking, men kontrollspørsmålet vil kome uavhengig av om du setter inn ein stor sum samtidig eller du setter inn det som til saman blir ein stor sum. Å sette inn småbeløp i ulike bankar vil berre sjå meir mistenkeleg ut. Får du kontrollspørsmål så er det berre å svare ærleg på at du har solgt eigendelar, får du spørsmålet no tidleg så kan du nok forholdvis enkelg også bevise eller underbygge at du har solgt lovleg anskaffa gjenstandar. Sånn sett kan det være meir styrete om du sitt på kontantane veldig lenge.

Sjølv så tenker eg OF er ein del av trenden med etisk pornografi. Då må da være særdeles mykje meir etisk å betale direkte til ein modell som sjølv styrer sin "karriere" på onlyfans, enn å benytte pornografi som er "gratis". Her skriv eg gratis i hermetegn fordi svært mykje av det som ligg gratis tilgjengeleg på nett er regelrett piratkopiar, som nokon attpåtil har lagt ut på sider med reklame og håver inn pengar utan å dele ei einaste krone med modellar, kameramann, produksjonsstudio, osv. Det som er mest uetisk er ikkje nødvendigvis det at modellen ikkje får betalt når film og bilde har blitt piratkopiert og brukt på andre sider. Det mest uetiske er at så fort dette skjer så har ikkje modellen sjølv moglegheit for å slette materialet. Onlyfans gir muligheit for å skjule og slette innhold, og sjølv om ingenting som er lagt ut på nett blir borte for alltid så har onlyfans i det minste eit vern som gjer det vanskeleg å laste ned. Eg trur det er litt både og. Dei som tener veldig mykje har nok vært ekstra heldige med å enten få rette eksponeringa som gir mange følgarar, eller har funnet seg ei nisje med stor betalingsvilje, eller begge deler. Ein skal også huske på at mange av dei som skryter av at dei får god inntekt gløymer å ta hensyn til at inntekta er skattbar, så mange kan fort gå seg på ein skikkelig skattesmell. Eg trur likevel at det er ganske mange som heilt ærleg meiner at det er ei god inntektskjelde, det er ikkje veldig mange kronene ein skal ha frå kvar abbonement før det blir summar som merkes godt på privatøkonomien. Eit siste moment er at kva som er ei god inntektskjelde kjem veldig ann med kva ein samanliknar det med. Det er ikkje mange tusenlappane i måneden ein skal ha før det er å rekne som god inntekt på ein "hobby". Det å skulle tene så mykje at du kan leve av å være OF-modell vil nok gjelde relativt få, litt som med fotballspelarar som skal ganske høgt opp før dei kan ha fotball som fulltidsjobb.

Det er i alle fall heilt klart at Max ikkje ønsker å videreføre livet ut rabatten til andre enn dei som er innaktive og blir overført til standard pakken med redusert tilbod. Så vidt eg kan sjå så står det ingen stad på kundersenteret korleis ein skal endre abonnementet utan å miste livet ut rabatten. Det som derimot står veldig mykje om er at du mister rabatten om du seier opp abonnementet.

Dette var sykt tungvindt, og ikkje minst forvirrande. Har sjølv HBO via Google play (litt usikker på kvifor men det var kanskje det som var enklast når eg ein gong i tida tegna HBO abonnement), eg ser at det er enkelt å oppgradere abonnementet via profilen i appen, men då minster ein 50% rabatten. Her er det stor fare for at mange berre går inn på appen for å endre der og ender opp med å betale fullpris.

Eg trur ikkje det vil få særleg til utslag, ruspolitikken åleine er nok ikkje nok til å få velgarar som ellers hadde stemt Arbeidarpartiet eller Høgre til tross for at dei er ueinige i ruspolitikken til å heller stemme Raudt berre på bakgrun av ruspolitikken. Til det er nok Raudt for ytterleggåande i sin øvrige politikk. Det ville nok gitt større utslag på meiningsmålingane om det var meir sentrumsnære parti som hadde fronta ei liberalisering av ruspolitikken, altså parti som har ein meir leveleg politikk på alle andre områder uavhengig av velgaren til vanleg tilhøyrer høgre- eller venstresida i politikken. Einaste unntaket eg kan sjå der Raudt får positiv oppslutting for sitt syn på ruspolitikken er dersom det blir ein stor rusdebatt rett før valget slik at Raudt stikker av med ein del proteststemmer for å "straffe" dei store partia som er langt meir konservative på dette området. Eg har liten tru på at ruspolitikken blir ei stor sak i årets valgkamp, særleg fordi dette er ei ganske kompleks politisk sak der ein i debatten gjerne blandar saman legalisering med avkriminalisering, og i tillegg så drar ein inn forslag om at regelendringane skal ikkje nødvendigvis skal gjelde for alle, som til dømes debatten om avkriminalisering berre skal gjelde for tunge rusmisbrukarar eller om det skal gjelde generelt for alle. Eg trur nok at det både hadde vært lurt og hensiktsmessig om dei partia som er positive til ein rusreform hadde samla seg om ein avkriminalisering av mindre brukardoser som ein politikk som skal gi betre hjelpetilbod til rusavhengige og omprioritere politi- og rettsapparatet til å jobbe med anna kriminalitet. Så fort ein politikar tek til orde for legalisering eller at det burde være lov å ta seg ein joint på fredagskvelden, så kræsjer heile debatten og vi ender opp med å ikkje få til ei endring. Det å gjere det lovleg eller i det minste ikkje straffbart å ta seg ein joint på fredagskvelden må nesten bli ei sak ved neste korsveg, for ved å ta den debatten så vil dei fleste partia ta avstand frå heile debatten. Dei to største partia Ap og H er begge parti som støttar velferdsstaten, så ved å argumentere at avkriminalisering gir betre helsetilbod og eit politi som kan prioritere vold og tjuverisaker, så vil begge disse partia kunne være på gli sjølv om dei er tydeleg i mot ei legalisering.

Sikkert off-topic, men legalisering/avkriminalisering er heilt uavhengig av metoden for inntak. I Norge så er det ein så liten andel av befolkinga som røyker tobakk at vi nesten blir overraska når vi reiser til utlandet og kjenner at det lukter røyk alle stadar. Får vi legalisering/avkriminalisering så vil eg tru at noko av det fyrste som skjer er at hasjen blir putta i små poser og solgt som snus, det er jo nesten ingen som veit korleis ein røyker lenger.

Kontrollspørsmålet her er jo om kva som er formålet med avtalen? Skal du skrive denne avtalen berre for at forholdet skal sjå ryddig ut for revisor? Eller har avtalen ein reell funksjon med reelle konsekvensar ved avtalebrot? Det er sikkert lettare å leite etter mal eller eksempel om du klarer å definere kva du skal regulere. Er det snakk om ei avgrensing på kor mykje du kan fakturere deg sjølv for utleigd arbeidskraft? Er det ei avgrensing på kva slags kompetanse du skal tilby gjennom utleige? Eller er avtalen enkelt og greit ein avtale som regulerer når du utfører arbeid som utleigd arbeidstakar frå selskap A og når du som deleigar av selskap B utfører arbeid i den rollen? Altså ein avtale som regulerer at du ikkje hever lønn frå begge selskapa samtidig.

Eg har ingen bøker å vise til, men dette finnes nok for dei fleste land. Det er kanskje ikkje ein eigen kategori, men dei fleste historiebøker som tek for seg ein bestemt nasjon vil enten starte med dei fyrste busettingane og jobbe seg oppover mot moderne tid, eller ein vil definere eit starttidspunkt. Den faglege verdien vil nok kunne variere, både fordi nasjonsbygging er ofte ein veldig gradvis prosess og fordi det finne lite konkrete bevis. Det finnes heilt sikkert bøker som omtaler kva som er dei tidlegaste skriftlege kjeldene vi har på at navnet Norge har blitt brukt, men kva som har skjedd før vi har skriftlege kjelder bli nok meir spekulasjonar.

Det er kanskje litt flisespikking, men eg tenker at lovleg salg av rusmiddel kanskje passar best å ta via apoteka som salg over disk. På sikt bør ein nok opprette eigne utsalg etter modell frå vinmonopolet, men som ei prøveordning så tenker eg at ein apotekikar som kan kjemien bak rus og medisin har eit betre utgangspunkt for å vurdere og rådgi kundane enn dei tilsette på vinmonopolet som er kjempedyktige på alkohol som nytelsesmiddel og parring mot matrettar, men som etter mitt syn har ein noko avgrensa kompetanse på anna rusbruk (naturleg nok). Apotekikaren har også kompetanse på legemidler som kan brukast i samband med avrusning.

Gamal tråd, og eit svar er kanskje ikkje like relevant for deg lengre. I Norge er det generelt lite "snobberi" på utdanning, det ein ser på er kva utdanning du har tatt og karakterane dine. Det er ikkje slik at dersom du tek økonomiutdanninga di på "feil" høgskule så får du ikkje jobb. Så er det sjølvsagt eit lite snev av at den som skal tilsette kan ha ein personleg preferanse til ein bestemt utdanning og ein bestemt utdannningsinstitusjon, som at den som sjølv har tatt utdanning på BI ønsker å tilsette andre som har utdanning frå BI, og omvendt. Men det har nok meir å gjere med at den som sjølv har utdanning frå NHH kjenner best til den høgskulen og veit at kvaliteten på utdanninga er god, og omvendt så vil den som sjølv har utdanning frå BI lettare kunne gå god for ein arbeidssøkar som har tilsvarande utdanning. Sidan det openbart er umogleg for deg å velge utdanning basert på kva utdanning til potensielle arbeidsgivar har tatt når du ikkje ein gong veit kvar du vil ynskje å søke jobb, så må du velge den utdanninga som er best for deg. Sjekk nøye over forskjellane i det faglege, og velg den utdanninga som har mest fokus på dei områda som du har størst interesse for. Deretter så kan du godt vurdere litt sjølve høgskulen, lokasjonen og studiemiljøet, for når du fyrst har funnet ein skule som tilbyr akkurat kompetansen som du vil ha så blir neste steg å finne ein stad der du også kan trivast. Eg har ikkje satt meg inn i læreplanane, men basert på lenkene du har lagt til så er min overfladiske konklusjon: USN: Fokus på leiing og generell økonomi, samt ei fordjupning som varierer avhengig av studiestad som eg ikkje har sett på. BI: Fokus på buisness med analyser og juss. Begge utdanningsstadane gi moglegheit for utveksling eller internship. Eg tolkar det derfor slik at USN gir nok ein breiare kompetanse som du kan bruke til alt frå å være faktureringsansvarleg for eit lite foretak til å være leiar for ei stor rekneskapsavdeling. BI sin utdanning er meir spissa mot behova til finansmarkedet, og sjølv om du også med BI utdanning kan jobbe med det meste innafor økonomi så er utdanninga spissa mot jobbar der du det er viktig å følgje med på markedsutviklinga. Du må gjere dine eigne undersøkingar, men her handlar det nok mest om kva som interesserer og motiverer deg, meir enn kva som er "rette" skulen å ha ha på CVen.

Om du klarer å kjøpe bustad med 85% belåning så er det mykje betre enn 90%. Ikkje berre er det openbart billegare for deg å ha eit så lite lån som mogleg, det medfører også mindre risiko for at du ikkje skal klare å betene gjelda. Planen om å bruke dei siste 5% av det du låner til aksjefond medfører ein viss risiko, det er på ingen måte gitt at veksten i aksjefond vil fortsette å stå seg så sterkt opp mot rentenivået. Husk at du også må skatte av aksjegevinsten, og i tillegg så må du sjølvsagt ha nok is i magen til å la aksjefondet stå. For banken din så hadde det uansett vært ein fordel om du tok opp så stort lån som mogleg, og når du i tillegg puttar dine lånte pengar inn i bankens eige aksjefond så er det berre vinn-vinn for banken. Går det dårleg med aksjefondet og dine lånebetalingar så er banken uansett sikra å få igjen pengane sine ved å tvangsselge huset ditt.

Eg er ikkje ueinig med deg i at ein bør være tydeleg for å unngå misforståingar. Det er som du seier stor forskjell om renta blir 10% høgare eller om renta går opp 10 prosentpoeng. Likevel så meiner eg at det går heilt klart fram at trådstarter snakker om prosentpoeng, og at det ikkje er rom for misforstå. Det er heilt vanleg å bruke prosent og prosentpoeng om kvarandre, men det er likevel ein viss presedens for at når ein samanlikner to rentenivåer så brukar ein prosentpoeng sjølv om ein berre skriv prosent. Tråden hadde ikkje gitt meining i det heile tatt om vi skulle tolka fyrsteinnlegget bokstaveleg. Om lånerenta på billånet var 1/200 høgare enn huslånet så betyr det etter alle praktiske føremål at lånerenta er heilt lik, då faller også heile poenget med tråden vekk.

Det er mykje som det er heilt greit å bestille frå til dømes Temu. Den største ulempen er at du som forbrukar må være meir oppmerksom på kvalitet og sikkerheit sidan du ikkje går gjennom ein europeisk importør som gjer denne jobben for deg. Som forbrukar kan det være vanskelg å ta gode vurderingar ettersom tilsynelatande like produkt kan være veldig ulike, det er heller ikkje uvanleg at ulike parti av ein vare er produsert på ulike fabrikkar og på ulik måte utan at salgsannonsen informerer om dette. Du kan derfor risikere at dersom du har kjøpt eit produkt som du er veldig fornøgd med og vil bestille ein til, så kan det du få være av ein heilt anna kvalitet sjølv om både pris, bilde og beskrivelse av produktet er heilt likt. Eg vil også støtte opp om den generelle anbefalinga om å være forsiktig med å kjøpe produkt som skal brukast tett på kroppen, i mat eller drikke, og ikkje minst elektriske artiklar, og særleg produkt med litiumbatteri. Det sagt så er det rom for å gjere eigne vurderingar, så lenge du veit at produktet er av dårleg kvalitet og du bruker produktet på dei premissa så treng det ikkje å være eit problem i praksis. Kjøper du til dømes hårføner frå Temu til 29 kr så kan du ikkje rekne med at produktet er så godt jorda at du heilt ukritisk kan stå på badet med hårfønaren i eine handa og vasskrana som leiar til jord i den andre handa utan å få støyt. Så lenge du er flink til å plugge heilt frå hårfønaren etter bruk så er heller ikkje ein eventuell brannfare veldig problematisk, for om det oppstår brann så står du med hårfønaren i handa og kan umiddelbart dra ut støpselet og slenge hårfønaren i dusjen for å sløkke. Tilsvarande med produkt som har hudkontakt, det er ein viss forskjell på å kjøpe klokkereim eller undertøy som gir langvarig hudeksponering ved vanleg bruk, kontra å kjøpe til dømes ein caps som du bruker i kort tid om gongen og alltid med håret som ei naturleg barriere mellom caps og hud. Å kjøpe ein caps på Temu som du skal bruke som skyggelue den eine halvtimen i veka du klipper plenen er noko heilt anna enn å kjøpe ein caps som du går rundt med døgnet rundt. Den andre tingen som er problematisk med Temu er miljøaspektet. Det er ikkje speseilt klimavenleg å kjøpe joggesko til 50 kr som blir flydd frå Kina til Norge og som må kastast etter to dagars bruk. Grunnleggaren av Clas Ohlson har eit kjent sitat på at det ikkje finnes dårleg kvalitet, det finnes berre god nok kvalitet. Miljøutfordringa med å hande på Temu handlar mest om at mange kjøper ekstremt mykje skrot som er heilt unødvendig, og kanskje er produktet du kjøper til og med så dårleg at det ikkje kan brukast til det tiltenkte formålet i det heile tatt. Det er mykje skrot som selges i norske butikkar også, så trikset er å alltid å fyrst vurdere om du treng produktet, og deretter å vurdrere kva kvalitet du treng.

Om denne snubletråden ikkje inneheld sprengladning så treng du ikkje å søke om import av eksplosivar. Likevel så vil det neste spørsmålet være om dette er å rekne som eit våpen som krev løyve frå politiet. Knallvåpen slik som startpistolar er no registreringspliktige hos politiet. Eg vil tru at denne gjenstanden er å rekne som eit knallvåpen men eg er litt usikker på korleis politiet definerer dette. Den siste problemstillinga når du fyrst har fått importert og eventuelt anskaffa løyve er om du i det heile tatt kan bruke denne snubletråden. All praktisk bruk av denne snubletråden vil vel være bruk utan oppsyn, nok som kan være ulovleg i alt frå brannlova som seier at ein skal opptre på ein sånn måte at brann og eksplosjon forebygges, til våpenforskrifta som forbyr det å forlate skytevåpen eller ammunisjon utan forsvarleg tilsyn. Det er nok både vel så effektivt og mykje enklare om du heller kjøper snubletråd med elektronisk alarm. Då får du også fordelen av at alarmlyden er vedvarande og/eller går på nytt kvar gong tråden blir aktivert, og ikkje berre består av eit smell før du må bruke tid på å lade om.

Bruker Firaxis for lite tid på betatestere eller er det betatesterne som ser seg blinde på på UI? Eller er dette nok eit spel som vart lansert lenge før det eigentleg var ferdigstilt?

Heilt uavhengig av kva ein meiner om Musk og om norsk media, så kan vi slå fast at Musk har ikkje peiling på om det som skrives om i norsk media er korrekt eller feilaktig, om journalistikken er nøytral, venstre- eller høgrevent, osv. Det vil overraske meg svært mykje om Musk jamnleg les VG og ser på Dagsrevyen. Musk har ikkje grunnlag i det heile tatt til å vite noko som helst om korleis X stiller seg opp mot norske media når det gjeld kredibilitet.

Det er fristande å stille oppfølgingsspørsmålet: kor langt er eit tau? PTSD kjem i heile spekteret, frå alvorleg PTSD med flashbacks, sinne og mareritt, til litt mildare PTSD som gjer at ein unngår enkelte situasjonar og plassar, har søvnvanskar, osv. Korleis dette utspeler seg i din situasjon kan være veldig varierande. Hennar PTSD kan gi utslag med alt frå heilt minimale ting som at ho vil sove med soveromsdøra litt på gløtt til den meir ekstreme varianten der ho kan bråvokne om natta og være livredd. Sidan ho er ute og dater så er det tydeleg at ho i det minste ikkje har den typen PTSD som gjer at ho isolerer seg og unngår folk.

Medisinering utskrevet av lege vil normalt sett være heilt uproblematisk, unntaket er dersom du for tiden går på medisinar som gjer at du ikkje kan utføre jobben, typisk at du ikkje kan køyre bil medan du bruker medisinar med raud varseltrekant. Merk også at det er ulike helseattestar for ulike formål alt etter om du treng helseattest for at du skal jobbe som bussjåfør, yrkesdykker eller offshore for å nemne nokre eksempel.

Har ikkje sett serien og kjenner ikkje til kvifor NRK fortsetter å produsere serien. Dersom eg skal gjette så har er to teoriar. Den fyrste er er at serien i praksis ikkje kostar noko for NRK å produsere ved at ein utnytter ledig arbeidskapasitet til dei som er både foran og bak kameraet. Kjenner ikkje til detaljane i drifta til NRK men eg kan godt sjå for meg at det alltid vil være ein del tilsette som som ein ikkje nødvendigvis kan redusere stillinga til då dei har ei viktig rolle i organisasjonen, og at eventuelt redusert stilling vil føre til at NRK mister den spesialkompetansen. Den andre teorien er at til tross for låge sjåartal totalt sett så kan det være at denne serien scorer godt i bestemte segment. NRK skal gi eit tilbod til heile befolkinga, og det inkluderer å av og til produsere innhold som er smalt.

Eg trur nok at det å bruke ein meklar eller anna fagperson som mellommann hadde vært til mykje hjelp, ideelt sett burde det vært ein nøytral mellommann men det er nok i praksis ikkje mogleg. Den andre praktiske utfordringa er om folk er villige til å betale for ei slik teneste. Om eg skal være veldig langt framme i skoa så meiner eg at det burde være ei eiga lov for salg av køyretøy, på same måte som at avhendingslova regulerer salg av fast eigedom. Denne lova ville då kunne tydeleggjere til dømes kvar skillet går på reklamasjonskrav. I den "nye" avhendingslova som trådde i kraft 01.01.2022 så er det mellom anna slått fast at: (4) Kjøparen må sjølv dekke tap og kostnadar ved manglar opp til eit beløp på 10 000 kroner om ikkje anna er sagt i lova. Dette gjeld likevel ikkje avtalar der ein bygning er seld som ny. Om denne paragrafen fungerer som tiltenkt så vil mykje av kranglinga om kva som er ein mangel bli tatt vekk. Avhendingslova slår fast at ved kjøp av fast eigedom så må du som kjøpar måtte tole tap og kostnadar på opp til 10 000 kr før du får lov til å plage rettsvesenet med erstatningskrav. Hadde vi fått innført noko liknande for bruktbilar så hadde rammene for eventuelle reklamasjonar vært mykje klarare. Dagens formulering etter kjøpslova om at det skal gjerast ei vurdering av mangelen opp mot "kjøpssummens størrelse og forholda ellers" er mykje vanskelegare å forholde seg til. Etter mitt syn burde ei slik avhendingslov for bruktbilar inneholdt ein rettigheit for selgar om å kunne ta bilen tilbake og betale tilbake kjøpssummen dersom reklamasjonskrava overstiger kjøpssummen. Slik som det er i dag så kan du som bruktbilselgar risikerer at heile bilsalget bilr eit tapsprosjekt om mangelen medfører store summar i utbetring og erstatning for tap. Slik som dagens regelverk er så er det berre kjøparen som kreve heving av kjøpet, selgaren plikter å tilby retting eller omlevering, noko som ikkje berre er dyrt det er også ofte tidkrevande for privatperson å skulle følge opp. Tar atterhald på at eg har ikkje satt meg grundig inn i kva ulempar det vil medføre for kjøparen at selgaren vil ordne opp i ei reklamasjonssak med å tilby heving av kjøpet, men umiddelbart så tenker eg at det hadde vært fordelaktig å gi selgaren av bruktbil rettigheiter til å avgrense sitt tap.

Utan å gå heilt off-topic så var det også litt av poenget. Når det berre er ein smak som er lovleg så er det alltid ei lita gruppe som er veldig fornøgd med det, og mange som er misfornøgde med at akkurat deira favorittsmak ikkje lenger skal være lov. Eg reknar med at forslaget her går ut på at dersom det berre er tobakksmak som skal være lov så er det berre "voksne" som vil vape fordi ein har ein tanke om at vape med smak at tutti-frutti eller jordbær berre er populært blant ungdom. Erfaring frå då det vart lov å selge rusbrus på daglegvarebutikken med 18 års aldersgrense var at det ikkje var 18-20 åringane som no fekk tilgang på eit alkoholprodukt som ikkje smakte øl. Dei som kjøpte dette nye produktet var godt voksne damer, damer som både likte ting som smakte søtt og viktigast av alt hadde råd til å kjøpe rusbrus som var tre gongar så dyr som ei tilsvarande ølflaske. Før denne regelendringa så hadde også rusbrus 20 års aldersgrense fordi alle alkoholprodukt som ikkje var basert på natuleg gjæring fekk 20 års aldersgrense uavhengig av alkoholprosent. Når denne endringa i alkohollova vart innført så gjorde ein ei forenkling og sa at alt frå sterkvin (vin opp til 22% alkoholinnhold) og nedover skulle ha 18 års aldersgrense og alt som var sterkare skulle ha 20 års grense. Det gikk ikkje lange tida før vodkaprodusentane tilpassa seg det norske regelverket og starta å selge vodka på 21,9% til 18 åringar. Når lova vart endra så såg ein føre seg at det å tillate sterkvin til 18 åringar var heilt uproblematisk då det var nærmast utenkeleg at 18 åringar skulle blir storforbrukarar av portvin og sherry, det ein ikkje tenkte på var utviklinga av nye produkt. Dersom det berre skal være lov med tobakksmak så er eg ganske sikker på at vi får produkt som i praksis er smaklause med berre eit hint av tobakk, som eit alternativ til dei som ikkje liker tobakksmaken. Då er vi litt tilbake igjen ved utgangspunktet at dei som vil røyke men som ikkje liker tobakk kan starte å innta sin nikotin via smaklaus damp i staden for. Einaste fordelen eg ser med å forby alle andre smakar enn tobakk er at regelverket blir veldig enkelt å handheve, for då vil all vape som ikkje lukter tobakk være ulovleg. I dag så er må ein lese på varedeklarasjonen for å avgjere om vapen med smak av eple inneheld nikotin (eller THC).